ევროსასამართლოს 18 ივლისის გადაწყვეტილებამ საზოგადოება ისევ ორად გაყო: ნაწილი მიიჩნევს, რომ „რუსთავი 2-ის“ სარედაქციო პოლიტიკის შეცვლით ქვეყნის ევროატლანტიკური კურსი კითხვის ნიშნის ქვეშ დადგება. ნაწილი კი ამბობს, რომ აღნიშნული სამაუწყებლო კომპანიის ქიბარ ხალვაშის ხელში გადასვლა ჩვეულებრივი სამართლებრივი პროცესია და პოლიტიკასთან, მით უმეტეს, ქვეყნის საგარეო კურსთან, კავშირი არ აქვს. „თავისუფალი საქართველოს“ ლიდერ კახა კუკავას შეფასებით კი სტრასბურგის გადაწყვეტილება მხოლოდ იმას შეცვლის, რომ „ნაციონალური მოძრაობა“ მთავარი ოპოზიციური ძალა ვეღარ იქნება, რადგან „რუსთავი 2“, როგორც კუკავა ამბობს, თავისუფალი სიტყვის ოაზისი კი არა, ყოფილი ხელისუფლების პარტიული პრესცენტრი იყო. ამას გარდა, კუკავა ერთ საგულისხმო განცხადებასაც აკეთებს, ანუ მისი თქმით, ბრიუსელიდან გაცემულია დავალება, რომ პროპორციულ არჩევნებამდე ქვეყანაში არეულობა მოხდეს.
ვის და რატომ აწყობს არეულობა? _ „ქრონიკა+“ „თავისუფალი საქართველოს“ თავმჯდომარის ინტერვიუს გთავაზობთ:

_ ბატონო კახა, თქვენთან საუბარს „გავრილოვის კრიზისზე“ ვაპირებდი, მაგრამ სტრასბურგის სასამართლოს 18 ივლისის გადაწყვეტილებამ, როგორც იტყვიან, დღის წესრიგი შეცვალა. შესაბამისად, პირველ კითხვას სწორედ ამ კონტექსტში დაგისვამთ, კერძოდ, „რუსთავი 2-ის“ გარშემო ბოლო დღეებში განვითარებული მოვლენები „გავრილოვის კრიზისის“ ერთგვარი დაგვირგვინება ხომ არ არის?
_ არა, არანაირად. ამ ორი საქმის ერთმანეთთან დაკავშირება ყველანაირად _ ლოგიკურად, ქრონოლოგიურად თუ სამართლებრივად აბსურდულია. საკითხის ასე დასმა „ნაციონალური მოძრაობის“ რამდენიმე მარგინალის ინსინუაცია და ბოდვითი იდეაა, აი, „რუსთავი 2-ის“ დახურვის ბრძანება პუტინმა გასცაო. შემიძლია, დაგისაბუთოთ კიდეც, ამას რატომ ვამბობ.
_ ცხადია, უნდა დამისაბუთოთ. ასე რომ, გისმენთ.
_ „რუსთავი 2-ის“ გარშემო პროცესები 2015 წელს დაიწყო, გავრილოვი კი საქართველოში ახლა, ანუ 2019-ში ჩამოვიდა. ძველი ბერძნული ფილოსოფიიდან დაწყებული, არ შეიძლება, ჯერ შედეგი დადგეს და მერე _ მიზეზი. მიზეზი თუ არ არის, შედეგი ვერ დადგება.
_ ცხადია, მაგრამ რატომ გავიწყდებათ, რომ „გავრილოვის კრიზისის“ ერთ-ერთი აკორდი გიორგი გაბუნიას ცნობილი განცხადება იყო. შესაბამისად, პირველი კითხვაც სწორედ ამ კონტექსტში დაგისვით.
_ რას მელაპარაკებით, კაცო? ახლა, გვარამიასავით რაღაცებს ნუ ბოდავთ!
_ უკაცრავად, რას ვბოდავ?
_ თქვენი აზრით, 18 ივლისი, როცა სტრასბურგს „რუსთავი 2-ის“ საქმეზე გადაწყვეტილება უნდა გამოეტანა, როდის დადგინდა? რა, გგონიათ, გაბუნიამ პუტინს რომ აგინა, სტრასბურგის სასამართლომ გადაწყვეტილება ამიტომ გამოიტანა?
_ დიახ, ეს გავრილოვის ვიზიტამდე ბევრად ადრე ვიცოდით.
_ მოკლედ, თქვენი აზრით, გაბუნიას განცხადებით, ვიღაცების თვალში სამაუწყებლო კომპანიის მიზანმიმართული მარგინალიზაცია ხომ არ მოხდა?
_ პირიქით, იცით, გაბუნიამ პუტინს რატომ შეაგინა? _ მინიმუმ, ბოლო თვეების განმავლობაში ყველამ იცოდა და საიდუმლოს არავისთვის წარმოადგენდა, რომ სტრასბურგი დაახლოებით ასეთ გადაწყვეტილებას გამოიტანდა, ამიტომ რამდენიმე ისტერიკიანმა ადამიანმა ასეთი ზღაპრის დადგმა გადაწყვიტა, მოდი, პუტინს დავაბრალოთ და ვთქვათ, პუტინი გვხურავსო. როგორ დავაბრალოთ? _ მოდი, შევაგინოთ და მერე სტრასბურგის სასამართლო გადაწყვეტილებას რომ გამოიტანს, ეს პუტინს დავაბრალოთო. აი, მთელი ამბავი ეს იყო.
პირადად თქვენ არ გეხებათ, მაგრამ ადამიანს, რომელსაც ჟურნალისტიკასა და ინტელექტზე პრეტენზია აქვს, თან ესმის, სტრასბურგი და, ზოგადად, ევროპა რა არის, როგორ უნდა გაიფიქროს, რომ გადაწყვეტილების მიღება გაბუნიას გინების გამო შეუძლია? ხალხი, რომელიც ასეთ რაღაცებს ბოდავდა, საქართველოში 80-იანი წლების ბოლოს იყო და არ მგონია, 2019 წელს სერიოზულად უნდა განვიხილოთ, რომ ევროსასამართლო, რომელშიც ევროპის 29 ქვეყანაა გაწევრიანებული და უგლობალურეს საკითხებს იხილავს, გადაწყვეტილება, თურმე, იმის გამო მიიღო, გაბუნიამ ეთერში რომ შეიგინა! ამაზე სერიოზული მსჯელობა, მგონი, ადამიანის ინტელექტს შეურაცხყოფს!
_ მგონი, დროა, ადამიანებმა შეურაცხყოფისა და აგრესიის გარეშე ვისაუბროთ. ჰოდა, მარტივად მითხარით: სტრასბურგის გადაწყვეტილება ქართულ პოლიტიკაში რას შეცვლის? ზოგი ამბობს, ამით არათუ ქართული დემოკრატია დასამარდა, არამედ „რუსთავი 2-ის“ გარეშე საქართველო რუსულ ორბიტაზე დაბრუნდებაო. ასეა?
_ ყველაფერი მხოლოდ დადებითისკენ შეიცვლება. ამასთან, ერთი არგუმენტი მაინც მითხარით, დემოკრატია რატომ დასამარდა? „რუსთავი 2“ დემოკრატია არასოდეს ყოფილა და ის ჩვეულებრივი პარტიული, „ნაციონალური მოძრაობის“ პრესცენტრი, ანუ ზუსტად ისეთივე არხი იყო, როგორიც საქართველოში კიდევ რამდენიმე პარტიას აქვს. „რუსთავი 2-ზე“ არანაირი სიტყვის თავისუფლება არ ყოფილა! მაგალითად, ჩემთვის „რუსთავი 2“ 2007 წლის 7 ნოებრის შემდეგ დაკეტილია. ასევე ყველა იმ ადამიანისთვის, ვინც მიხეილ სააკაშვილს არ ეთანხმება. თუ სააკაშვილი მოგწონდა, მიგიწვევდნენ, მაგრამ თუ მასზე ოდნავ კრიტიკულ რამეს იტყოდი, „რუსთავი 2“ სამუდამოდ დაგეხურებოდა. აქედან გამომდინარე, სირცხვილია, რომელ სიტყვის თავისუფლებაზე ვლაპარაკობთ?
სხვა ამბავია, რომ ყველა პოლიტიკურ ძალას, მათ შორის, „ნაციონალურ მოძრაობასაც“, აქვს უფლება, პარტიული ტელევიზია ჰქონდეს. თუ „პატრიოტთა ალიანსს“ აქვს, რატომაც არა _ „ნაციონალურ მოძრაობასაც“ ჰქონდეს! ვინ უშლის? _ ადგეს და ახლა გააკეთოს! სხვა ქვეყნებისგან განსხვავებით, ამ მხრივ საქართველოში კანონმდებლობა ძალიან ლიბერალურია _ შეგიძლია, არხის ავტორიზაცია ორ კვირაში აიღო. ამას გარდა, თანამედროვე ტექნოლოგიების წყალობით, თუ ათი წლის წინ ტელევიზიის შექმნას ათი მილიონი უნდოდა, დღეს ტელევიზიას ხალხი ლამის მობილური ტელეფონებით აკეთებს. ამიტომ იმ ფულის პატრონებისთვის, რაც „ნაციონალურ მოძრაობას“ აქვს, პრობლემა ერთი კი არა, ათი „რუსთავი 2-ის“ დაფუძნებაც არ არის!
_ ასეა თუ ისე, ქვეყანაში ისეთი ვითარებაა, რომ დედა შვილს არ აიყვანს ხელში. იგივე „რუსთავი 2-ის“ სკანდალი ახალ ჭრილში გადავიდა _ ირაკლი ოქრუაშვილი ამტკიცებს, რომ ქიბარ ხალვაში „რუსთავი 2-ის“ მინიმალური მყიდველი იყო და, სინამდვილეში, არხი მისი საკუთრებაა.
_ ეს ჩვეულებრივი სასამართლო დავაა და მერე, რა მოხდა? იცით, როგორ არის? _ როცა ეს საქმე დაიწყო, ურთმელიძის სასამართლოს ვაკრიტიკებდი და იმ გადაწყვეტილებაზე, რომელიც მიიღო, სამართლებრივი თვალსაზრისით, დღესაც ძალიან ბევრი პრეტენზია მაქვს, მაგრამ ბოდვაა, როცა დღეს გაბუნიას გინებას, პუტინს, ლავროვსა და ოქრუაშვილს ერთმანეთთან აკავშირებენ. საქართველოში ერთი ადამიანი მაინც არის, რომელიც უარყოფს, რომ ქიბარ ხალვაშს „რუსთავი 2“ ქურდულად „აახიეს“?
_ ნურც იმას დაივიწყებთ, რომ ხალვაშმაც ეს ტელეარხი, თავის დროზე, ვიღაცას „ქურდულად აახია“.
_ ძმაო, ასპროცენტიანი ხართ, მაგრამ „რუსთავი 2“ ამას ამბობს თუ იმას, სიტყვის თავისუფლება იზღუდება და ჩვენი საკუთრება წაგვართვესო?
რასაც თქვენ ამბობთ, მეც, დაახლოებით, მაგ პოზიციაზე ვარ, ანუ სამართლიანობის აღდგენა მაშინ იქნება, როცა „რუსთავი 2“ ხალვაშს კი არა, თავდაპირველ დამფუძნებლებს დაუბრუნდება! მეორე პრეტენზია კი ისაა, რომ სამოქალაქო კოდექსის 74-ე მუხლი ყველა ანალოგიურ საქმეზე უნდა იქნეს გამოყენებული, რადგან 2004-2012 წლებში „ნაციონალურმა მოძრაობამ“ ქონება ძალიან ბევრ ადამიანს აახია! მოკლედ, თუ სამართლიანობის აღდგენის კუთხით მივდივართ, მაშინ ეს შედეგი ყველა საქმეზე უნდა დადგეს, მაგრამ ხომ ყველამ ვიცით, რომ ტარიელ ონიანი და ჯაბა იოსელიანი რომ „ახევდნენ“ ქონებას, „რუსთავი 2-იც“ კანონიერ მფლობელს ასე აახიეს, თუ ქიბარ ხალვაშის ნათქვამში ეჭვი გვეპარება? კიდევ ვიმეორებ: კი ბატონო, სადავოა, „რუსთავი 2“ ხალვაშისაა თუ დვალისა და აქიმიძის.
_ ანუ სტრასბურგის გადაწყვეტილებით, სამართლიანობა არ აღმდგარა, არა?
_ დიახ, გეთანხმებით. სამართლიანობის აღდგენა დამატებითი ღონისძიებების განხორციელებას უკავშირდება. ამის შესახებ არაერთხელ მითქვამს, „თავისუფალი საქართველო“ კამპანიის დაწყებასაც გეგმავს, რომ სამართლიანობის აღდგენა ერთიანი სტანდარტით მოხდეს და არა _ შერჩევით, რადგან შერჩევითობის დროს სამართლიანობა დიდი კითხვის ნიშნის ქვეშ დგას!
_ მოკლედ, ბატონო კახა, „ოცნება“ „ნაციონალების“ გზას აგრძელებს და ქვეყანაში შერჩევით სამართალს, ასე ვთქვათ, ლობირებს?
_ რა თქმა უნდა. დღეს საქართველოში სასამართლო სისტემა კრიზისშია და ეს ხელისუფლების ერთ-ერთი სერიოზული ჩავარდნაა, რაზეც, მგონი, „ქართული ოცნების“ ზოგიერთი წევრიც არ დაობს. შესაბამისად, არც დანარჩენი საზოგადოება დაობს, რომ სამართლიანობის აღდგენა არათუ არ დაწყებულა, არამედ, საწყის სტადიაზეა „გაკვეხებული“ და ეს ჭეშმარიტებაა!
_ მმართველი გუნდი, სამწუხაროდ, ასე არ ფიქრობს. მეტიც, სტრასბურგის 18 ივლისის გადაწყვეტილების შემდეგ ხელისუფლებამ ბრტყელ-ბრტყელი განცხადებები გააკეთა, აი, ევროსასამართლომაც დაადასტურა, რომ საქართველოში სასამართლო თავისუფალია და ამ კუთხით პრობლემები არ არსებობსო.
_ იცით, ეს „ოცნების“ როგორი შეცდომაა? _ თავის დროზე, თუ არ ვცდები, ტალეირანმა თქვა, _ ეს უფრო მეტია, ვიდრე დანაშაულიო. „ოცნება“ კრიზისში იმის გამო შევიდა, რომ არ უნდოდა, ის რეალობა დაენახა, რასაც ჩვენ, ყველანი ვხედავდით. შეიძლება, რუსთაველის გამზირზე აქცია გამარგინალდა და იქ 50 მოცეკვავეღაა დარჩენილი, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ქვეყანაში პროტესტი აღარ არსებობს. მურუსიძე ისევ იმდენ ადამიანს არ მოსწონს, რამდენსაც ერთი თვის წინ არ მოსწონდა. ამიტომ ხელისუფლების ძალიან მძიმე შეცდომა იქნება, თუ ჩათვლის, რუსთაველზე ხალხი აღარ დადის და განწყობა შეცვლილიაო. იქ ხალხი იმის გამო არ დადის, რომ „ნაცების“, ბოკერიასა და ბერძენიშვილის გვერდით დგომა არ უნდა.
_ ბატონო კახა, პროტესტი აქამდეც იყო და, ბუნებრივია, არც ამის მერე გამქრალა, თუმცა ყველაფრის ერთგვარ კატალიზატორად გავრილოვის ვიზიტი იქცა. თქვენი შეფასებით, 20 ივნისს, რეალურად, რა მოხდა?
_ ჩემი აზრით, ზუსტად იგივე მოხდა, რაც 2007 წელს, როცა ოქრუაშვილის დაპატიმრებას მასობრივი მანიფესტაციების დაწყება მოყვა. ისე არასოდეს ჩამითვლია, ოქრუაშვილს იმხელა ავტორიტეტი ჰქონდა, რომ მაშინ ქუჩაში 30 ათასი ადამიანი მისი სიყვარულის გამო გამოვარდა. უბრალოდ, გირგვლიანის, რობაქიძის, სასამართლო სისტემის, კერძო საკუთრების შელახვის, ეკლესიაზე შეტევისა და კიდევ ბევრი სხვა მიზეზის გამო ხალხში ძალიან დიდი პროტესტი არსებობდა. ეს პროტესტი გუბდებოდა და ოქრუაშვილის დაპატიმრება, უბრალოდ, ნაპერწკალი აღმოჩნდა.
ზუსტად იგივე მოხდა 20 ივნისსაც _ გავრილოვი ნაპერწკალი იყო. ბოლო წლებში დაგროვილი პროტესტის ერთ-ერთი მსხვილი მაპროვოცირებელი კი სასამართლოა, ანუ ხალხმა „ოცნებას“, ჩემი აზრით, მურუსიძის „გაპრავება“ არ აპატია!
_ შესაძლოა, არც უამისობაა, მაგრამ იზიარებთ თუ არა ვერსიას, რომ გავრილოვის თემასთან დაკავშირებით „ოცნების“ გარკვეული ფრთა და ოპოზიციის ნაწილი შეთანხმებულად მოქმედებდა?
_ დიახ, ამ ვერსიას მთლიანად ვიზიარებ.
_ აი, მაგალითად, ირმა ინაშვილი ღიად ამბობს, „ოცნება“ ხელისუფლების გადაბარებას ბოკერიასთვის ცდილობსო. ამაზე რას იტყვით, ბატონო კახა?
_ ზოგადად, ექსპერტებიც, ჟურნალისტებიც და პოლიტიკოსებიც ყოველთვის ერთ შეცდომას უშვებენ _ კონსპიროლოგიაში არ უნდა ჩავვარდეთ. იცით, რას ვგულისხმობ? _ როცა ვამბობთ, მოსკოვმა ასე გადაწყვიტა ან ვაშინგტონმა ვიღაც დასვა, ანუ გასაგებია, რომ ვიღაცას რაღაც უნდა და რაღაცას ცდილობს, მაგრამ არ უნდა ჩავთვალოთ, რომ ეს, აპრიორი, ასე მოხდება.
კი ბატონო, ბოკერიას ვაშინგტონში მისი რაღაც მფარველებისა და ასევე ხელისუფლებაში მისი ლობისტების მხრიდან არის მცდელობა, რომ ხელისუფლების მისთვის გადაბარება მოხდეს, მაგრამ ეს სიმართლის ბოლო ინსტანცია არ არის.
_ „ოცნებაში“ ბოკერიას ლობისტები ვინ არიან?
_ „ოცნებაში“ ბოკერიას ლობისტები ის ადამიანები არიან, რომლებიც მის ლიბერალურ ღირებულებებს იზიარებენ.
_ ერთ-ერთი ასეთი ადამიანი, შეიძლება, თამარ ჩუგოშვილი იყოს?
_ გვარებზე ჩაციკვლა არ მინდა, მაგრამ „ოცნებაში“ ასეთი ადამიანი ბევრია _ ისინი ერთი წრიდან მოდიან და ერთნაირი წარსული აქვთ.
„ოცნების“ ლიბერალურ ფრთას, შესაძლოა, გავრილოვის თემის პროვოცირება არ გაუკეთებია, მაგრამ როცა ყველაფერი ეს დაიწყო, აღკვეთაზე კი არ იმუშავა, არამედ ამ კრიზისს სიამოვნებით უყურებდა, რადგან გავრილოვის კრიზისი „ოცნების“ სხვა ფრთას დაბრალდა. დავუშვათ, მე ვარ ხელისუფლების ერთ-ერთი ლიდერი და ამ დროს რა უნდა გავაკეთო _ ასეთი „ჩეპეს“ დროს „ფეისბუკზე“ უნდა ვპოსტო თუ სანამ სხვა დამასწრებს, მივიდე და გავრილოვს ვუთხრა, თუ შეიძლება, საქართველოს პარლამენტის თავმჯდომარის სავარძლიდან აბრძანდით, რადგან ეს დიდი სკანდალიაო? ასევე გუნდშიც უნდა დააყენოს საკითხი, ხალხო, რას შვრებითო?
_ ჩუგოშვილმა „ფეისბუკზე“, ეგებ, მიზანმიმართულად დაპოსტა?
_ ესეც კონსპიროლოგიაა. მე იმაზე ვსაუბრობ, რაც დავინახე, რომ ჩუგოშვილმა იმის ინიციატივა არ გამოიჩინა, რომ ტრიბუნაზე ასვლა ელენე ხოშტარიასთვის დაესწრო, ანუ მას კლასით ხოშტარიამ აჯობა. ეგ გუნდი სულ არ მიყვარს და მიმაჩნია, რომ საქართველოს მტერია, მაგრამ ფაქტია: „ევროპულმა საქართველომ“ „ოცნებას“ აჯობა, თორემ გავრილოვის სკანდალის ლოკალიზაცია ხუთ წუთში შეიძლებოდა. აი, მაგალითად, პარლამენტის დარბაზში მე რომ ვყოფილიყავი, როგორც უმრავლესობის წარმომადგენელი, გადაწყვეტილებას 30 წამში მივიღებდი.
_ სხვათა შორის, ის ვერსიაც არსებობს, რომ ოპოზიცია და „ოცნების“ რაღაც ფრთა ერთმანეთს შს მინისტრის წინააღმდეგაც გაურიგდნენ, ანუ რატომაა მთავარი მოთხოვნა გახარიას გადადგომა და არა _ მთელი მინისტრთა კაბინეტის?
_ დავიწყოთ იმით, რომ ეს მოთხოვნა არათუ არასერიოზული, არამედ, დაუსაბუთებელიცაა. რაც შეეხება იმას, რომ „ოცნების“ რაღაც ჯგუფები გახარიას გადადგომას, მინიმუმ, არ ეწინააღმდეგებიან, ამას ერთი ახსნა აქვს, ანუ მილიონჯერ მითქვამს და ახლაც გავიმეორებ: დღევანდელი ხელისუფლება შევარდნაძის მთავრობას ჰგავს და არა _ მიშას მთავრობას, რომელიც ერთი გუნდი იყო. ყოველ შემთხვევაში, მიშას მთავრობა კრიტიკულ სიტუაციაში მაინც მონოლითური იყო.
გამოცდილი ჟურნალისტი ხართ და კარგად გემახსოვრებათ, რომ შევარდნაძის მთავრობაში 9 გუნდი იყო. „ოცნებაშიც“ ასეა და ყველა ეს გუნდი ივანიშვილის მიმართ ლოიალურია, მაგრამ ერთმანეთის მიმართ გუნდურობის განცდა არ გააჩნიათ. ამ შიდა კონკურენციიდან გამომდინარე, „ოცნებაში“ არსებობენ მთელი რიგი გუნდები, რომლებიც, მინიმუმ, წინააღმდეგნი არ იქნებიან, თუ გახარიას „მოასრიალებენ“, რადგან რაღაც ეტაპზე გახარია ივანიშვილის ფავორიტი გახდა და მის ხელში ძალაუფლების კონცენტრაცია მოხდა. არ ვიცი, ივანიშვილი რამდენად მოახერხებს და, საერთოდ, ამის დრო რამდენად დარჩა, მაგრამ ეს კლანური დაყოფა თავად ივანიშვილმა უნდა აღმოფხვრას.
_ ფრაზაში _ „ივანიშვილს რამდენი დრო დარჩა“ რა იგულისხმეთ?
_ მთელ მსოფლიოში ასეა: კარდინალური რეფორმების გატარება პირველ ვადაში, ანუ მაშინ უნდა მოახერხო, როცა ლეგიტიმაცია გაქვს. მეორე ვადა კი ამ რეფორმების შედეგების მომტანია. დღეს ხელისუფლების ლეგიტიმურობა დიდი კითხვის ნიშნის ქვეშ დგას და, რბილად რომ ვთქვათ, „ოცნება“ ძალიან მორყეულია. აქედან გამომდინარე, მას კარდინალური გადაწყვეტილებების მიღება გაუჭირდება.
_ „ოცნებამ“ ყველაზე კარდინალური გადაწყვეტილება მიიღო _ პროპორციულ არჩევნებზე დასთანხმდა.
_ კი ბატონო, ეს კარდინალური გადაწყვეტილებაა, მაგრამ პროპორციულ არჩევნებზე წამოსვლა მტკივნეული გადაწყვეტილება კი არა, პირიქით, დათმობა იყო. იცით, კარდინალურ გადაწყვეტილებაში რას ვგულისხმობ? _ აი, მაგალითად, ხალხი „ნაციონალური მოძრაობის“ ლიდერების დაპატიმრებას ითხოვს.
_ უკაცრავად, მაგრამ თუ ფაქტი არ არსებობს, ასე ვინმეს დაპატიმრება როგორ შეიძლება?
_ ფაქტის მეტი რა არის, რა დაგემართათ? _ გვამებს პირდაპირ უნივერმაღის სახურავზე ყრიდნენ! „ნაციონალურ მოძრაობაში“, მინიმუმ, ასი ადამიანია ისეთი, რომლის დაპატიმრებისთვისაც ისეთი საქმეები არსებობს, რომელთა გამოძიებას 24 საათი უნდა!
მოკლედ, ლეგიტიმაციის პრობლემაა, ანუ ეს ხალხი 2013, 2014 ან 2015-ში რომ დაეპატიმრებინათ, ამას ქვეყნის შიგნით და მაინცდამაინც არც ქვეყნის გარეთ სკანდალი არ მოყვებოდა. ახლა კი ვხედავთ, რომ გამოძიება პირველივე მელიაზე გაიჭედა.
_ ანუ მელიას დაჭერის მომხრე იყავით?
_ არა, მომხრე არ ვიყავი და მიმაჩნია, რომ არასწორად გაკეთდა, თუმცა ყველაფერს თავისი დასაწყისი და ლოგიკა აქვს. ბევრჯერ მითქვამს და ახლაც გავიმეორებ: დამნიშნეთ რიგით პროკურორად სამი თვით, მეტი არ მინდა და ყველას დავიჭერ, ვინც საჭიროა, მაგრამ ხელისუფლება „ნაციონალების“ თემას ასე არ უყურებდა, ვინც დასაჭერია, დავიჭიროო. უბრალოდ, ეთამაშებოდა, ვინც ჭკვიანად მოიქცევა, არ დავიჭიროთ და თუ ვინმე ცუდად მოიქცევა, დავემუქროთო. ამ პოლიტიკამ კი მთლიანი მართლმსაჯულების სისტემის დისკრედიტაცია გამოიწვია.
_ ყველაფერ ზემოთქმულიდან გამომდინარე, ბატონო კახა, ქვეყანაში პოლიტიკური კრიზისია თუ არა?
_ დიახ, ქვეყანაში ძალიან ღრმა პოლიტიკური კრიზისია, რაც ძალიან საფრთხილოა.
_ რატომ?
_ ბევრი ამას ვერ აცნობიერებს იმიტომ, რომ ხელისუფლებაში ძალიან ახალგაზრდა კადრები არიან და ყველაფერს ლოკალურად უყურებენ, ანუ საერთო სურათის მხოლოდ ერთ ფრაგმენტს ხედავენ. პირადად მე კი ყველაფერი იმას მაგონებს, რაც 1991 წელს ხდებოდა _ მაშინ ქვეყნის გარედან გასცეს დავალება, საქართველო უნდა დაანგრიოთო და ამისთვის ბოლო ვადა 22 დეკემბერი იყო, რათა ქვეყანას როგორმე დსთ-ში შესვლაზე მოეწერა ხელი. სამწუხაროდ, ქვეყნის მოღალატეები და დამქცევები გამოჩნდნენ, რომლებმაც ეს დავალება შეასრულეს: ზოგმა რკონის ხეობაში ჯარი გაიყვანა, ზოგმა ქუჩები გადაკეტა. მოკლედ, სასწაულები აკეთეს.
ახლაც გაცემულია დავალება, რომ პროპორციულ არჩევნებამდე საქართველოში არეულობა ნებისმიერი პროვოკაციის ფასად უნდა მოხდეს. ამ დავალებას „ნაცებმაც“ მოაწერეს ხელი და „ევრონაცებმაც“. სანამ პროპორციული არჩევნები არ ჩატარდება და ქვეყანას ლეგიტიმური ხელისუფლება არ ეყოლება, ჩათვალეთ, რომ ამ ერთი წლის განმავლობაში დენთის კასრზე ვისხდებით!
_ დავალება, რომელზეც საუბრობთ, ჩრდილოეთიდან გაიცა თუ დასავლეთიდან?
_ არ ვიცი. ისე, დღესაც რთული სათქმელია, ასეთი დავალება, თავის დროზე, საიდან გაიცა. 1991-92 წლების მოვლენებს ზოგი ჩრდილოეთს აბრალებს, ზოგიც _ დასავლეთს. ზოგადად, საერთაშორისო ლობებზე საუბარი რთულია, მაგრამ მოდით, ვთქვათ, რომ ეს დავალება, მინიმუმ, ამსტერდამიდანაა გაცემული. ის კი, თუ ვისთან არის ამსტერდამი ანგარიშვალდებული, ცალკე კვლევა-ძიების საგანია!
_ გავყვეთ ამ ვერსიას _ ამსტერდამს საქართველოში არეულობა რატომ უნდა აწყობდეს?
_ ჯერ ერთი, ამსტერდამი ყოველდღე აკეთებს განცხადებას, რომ ვადამდელი არჩევნები უნდა ჩატარდეს. მეორეც, პროპორციული არჩევნები იმას ნიშნავს, რომ „ნაციონალური მოძრაობა“ არათუ ხელისუფლებაში მოვა, არამედ მთავარი ოპოზიციური ძალაც ვეღარ იქნება და მარგინალიზაციის გზას დაადგება.
სიმართლე გითხრათ, პერსონალურად არავის არაფერს ვერჩი, მაგრამ აბა, „ნაციონალური მოძრაობის“ დეპუტატებს გადახედეთ _ არაფრით გამორჩეულები არიან და გეკითხებით, ეს პარტია მთავარი ოპოზიციური ძალა რატომ გახდა? _ იმიტომ, რომ მედიაში, „რუსთავი 2-ის“ სახით, მონოპოლია ჰქონდა. პროპორციულ არჩევნებში „ნაცები“, რა თქმა უნდა, ბლომად ხმას მიიღებენ _ „რუსთავი 2-ის“ გარეშე, ეს, ალბათ, 10-12% იქნება, მაგრამ ხმებს სხვა პარტიებიც მიიღებენ და „ნაციონალური მოძრაობა“ დამთავრდება!
ეს სააკაშვილმა ყველაზე კარგად იცის. ამიტომაც არის, რომ ყოველდღე ისტერიკას მართავს და პროპორციული არჩევნების ჩატარება არ უნდა, ანუ ცდილობს, რომ ქვეყანა პროპორციულ არჩევნებამდე არ მივიდეს.
_ სხვათა შორის, ვადამდელის წინააღმდეგ არც ბოკერიაა. ყოველ შემთხვევაში, განაცხადა, კარგი იქნება, თუ ვადამდელი 2020-ის გაზაფხულზე ჩატარდებაო. ამას აზრი ექნება?
_ 2020-ის გაზაფხულზე ვადამდელის ჩატარება იმას ნიშნავს, რომ პროპორციულ სისტემაზე ცვლილებები ამ შემოდგომაზე უნდა შევიდეს. ასეთი ტიპის ვადამდელი, რა თქმა უნდა, ისეთი კატასტროფული არ იქნება. სააკაშვილი კი იმას ითხოვს, რომ ვადამდელი მოქმედი საარჩევნო სისტემით ჩატარდეს, რაც ქვეყანაში ისევ პოლარიზებულ კლიმატს დატოვებს. ისე, ვადამდელის გაზაფხულზე ჩატარების აზრი არ მესმის, როცა ისედაც არჩევნებამდე რამდენიმე თვეა დარჩენილი. ზოგადად, ვადამდელი მაშინ ტარდება, როცა ქვეყანაში კრიზისია და ვითარება აღარ ითმენს.
_ რაკი გაზაფხულზე ვადამდელის წინააღმდეგი არ არის, ე. ი., ბოკერიას რაღაც მიზანი აქვს, არა?
_ რა თქმა უნდა, აქვს. მეტიც, ბოკერიას ხელისუფლებასთან ურთიერთობაში თავისი კოზირი უჭირავს _ „ოცნება“ პარლამენტში, მისი პარტიის გარეშე, სამ მეოთხედზე მეტს ვერ აგროვებს. აქედან გამომდინარე, ბოკერია ცდილობს, რომ ხელისუფლებისგან გარანტია მიიღოს, რადგან მასაც, დაახლოებით, ისეთი პრობლემა აქვს, რაც „ნაცმოძრაობას“, ანუ მისი ხმებიც აბსოლუტურად არარელევანტურია _ არჩევნების ოფიციალური შედეგები და საზოგადოების განწყობა ერთმანეთს არ ემთხვევა. ამის მიუხედავად, დღეს ბოკერიას 20 მანდატი აქვს. არადა, არჩევნები სამართლიანად რომ ჩატარდეს, სამ მანდატზე მეტს ვერ აიღებს.
_ „ოცნების“ ხმები რელევატურია?
_ რა თქმა უნდა, არა! ყოველ შემთხვევაში, ჩემი დათვლით არჩევნები ისეთ გარემოში რომ ჩატარდეს, როგორიც, მაგალითად, 90-იანების ბოლოს არსებობდა, „ოცნება“, ბიძინა ივანიშვილის ხაზინის გათვალისწინებით, მაქსიმუმ, 20-22%-ს აიღებს, „ნაციონალური მოძრაობა“ _ 10-12%-ს, ბოკერიას პარტია კი _ 3-5%-ს.

გიორგი აბაშიძე