„გავრილოვის კრიზისი“ მთელ ქვეყანას და, შესაბამისად, ყველა ყაიდის პოლიტიკურ გუნდს შეეხო, თუმცა განსაკუთრებული დარტყმის ქვეშ, „ნაციონალური მოძრაობის მსგავსად, „გამარჯვებული საქართველოც“ აღმოჩნდა _ გარდა იმისა, რომ ამ ახალი პოლიტიკური მოძრაობის ერთ-ერთ დამფუძნებელ ირაკლი ოქრუაშვილთან გამოძიებას 20-21 ივნისის მოვლენებზე კითხვები აქვს, რამდენიმე დღის წინ თავდაცვის ყოფილი მინისტრის უახლოესი მეგობარი და დაცვის წევრი დაიჭირეს. სამართალდამცველები ოქრუაშვილის თანაგუნდელს იარაღის უკანონო შენახვას ედავებიან, თუმცა „გამარჯვებულ საქართველოში“ ყველაფერ ამას პოლიტიკურ რეპრესიებად აფასებენ. ამ მოძრაობის ერთ-ერთი ლიდერი ვალერი გელბახიანი კი ამბობს, რომ „ოცნებამ“ შევარდნაძისა და სააკაშვილის მთავრობების კლიშე მოირგო და რეჟიმად ჩამოყალიბდა.
ამას გარდა, „ქრონიკა+“-სთან საუბრისას გამოცდილი პოლიტიკოსი და ადვოკატი სტრასბურგის სასამართლოს 18 ივლისის გადაწყვეტილებასაც აფასებს და პირდაპირ ამბობს, რომ ქვეყნის დასავლური იდეოლოგია საფრთხის ქვეშ დგას. ამიტომაც ვალერი გელბახიანი იმის ალბათობასაც უშვებს, რომ დღის წესრიგში შესაძლოა, ახალი ეროვნული მოძრაობის დაწყება დადგეს.

_ ბატონო ვალერი, თქვენი ამჟამინდელი პოლიტიკური გუნდი _ „გამარჯვებული საქართველო“ _ დარტყმის ქვეშაა, ანუ გამოდის, რომ მშვიდი ცხოვრება არც ერთი ხელისუფლების დროს არ გიწერიათ.
_ ასეთი ბედი გვაქვს: სადაც დავდგებით, იქ ყველა უბედურება _ ქარიშხალი, ტაიფუნი იწყება!
_ ანუ პრობლემა თქვენშია თუ ხელისუფლებებში?
_ პრობლემა რომ ხელისუფლებაშია, ეს კითხვის ნიშნებს არ იწვევს, მაგრამ, როგორც ჩანს, ჩვენც რაღაც დაგვყვება და გამოლოცვა გვჭირდება!
_ ხუმრობა იქით იყოს და, ბოლოდროინდელ მოვლენებზე თქვენი შეფასება როგორია?
_ ჩვენც ზუსტად იგივე შეფასებები გვაქვს, ოღონდ გარკვეული დაზუსტებით, რაც თითქმის ყველა ოპოზიციურ ძალას. საქმე ისაა, რომ წარსულსა და თანამედროვეობის პირდაპირ შეფასებას არ ვახდენთ, ანუ „ნაციონალური მოძრაობის“ ასპექტებით არ ვსაუბრობთ, მაგრამ უკეთესი საქართველო გვინდა და ჩვენს მოსაზრებებს ამ მიმართულებით გამოვთქვამთ, მაგრამ ეს მოსაზრებები ისეა გაგებული, როგორც „ნაციონალური მოძრაობის“ ტანდემი, ანუ თუ დღეს საქართველოში სიმართლეს იტყვი, ე. ი., „ნაციონალური მოძრაობა“ ხარ. ყოველ შემთხვევაში, მმართველი პარტიიდან და თავად ბატონი ივანიშვილისგანაც, ეჭვი არ შეგეპაროთ, ასე ფასდება. მათთვის სიმართლეს „ნაცმოძრაობა“ ჰქვია, მაგრამ ეს ასე არ არის.
მოკლედ, პრობლემა ხელისუფლებაშია და მისი ნარატივი იმ რეალობას არ წარმოადგენს, რაც ამ ქვეყანაში არსებობს.
_ კი ბატონო, ასეა, მაგრამ მე ე. წ. გავრილოვის კრიზისის შეფასება გთხოვეთ, ანუ „ოცნებას“ ვითარების ასეთი დრამატიზება აწყობდა თუ მისდაუნებურად რაღაც პროვოკაციულ ანკესს წამოეგო?
_ მოდით, ასე ვთქვათ: ხელისუფლებაში ყოფნა აქლემის საპალნეა და ნურავის ჰგონია, ეს იოლია. ზოგჯერ მოვლენები ისე ვითარდება, რომ ხელისუფლების ნებაზე არაფერია დამოკიდებული. ამიტომ ხელისუფლებაში და, ზოგადად, პოლიტიკაში ყოფნა მაღალ პასუხისმგებლობას მხოლოდ ფორმალური კი არა, ცნობიერი თვალსაზრისითაც ნიშნავს, ანუ ხელისუფლებაში რომ მოდიხარ, ამისთვის მზად უნდა იყო, ამასთან, ნასწავლიც უნდა იყო, გამოცდილება გქონდეს და ისიც უნდა გესმოდეს, სახელმწიფოს როგორი მაღალი შინაარსი აქვს.
ხელისუფლებაში უცოდინარი ადამიანები მოვიდნენ და მხოლოდ ის გააცნობიერეს, რომ მთავარი მარტო სკამია, დანარჩენს კი მნიშვნელობა არ აქვს. აი, სწორედ ეს იყო იმის პირველი ნიშანი, რომ ქვეყანაში მოვლენები არაპოზიტიურად განვითარდებოდა და ის, რაც 20 ივნისს მოხდა, ამის პრაქტიკული მაგალითია.
საერთოდ, ცნობილია ე. წ. ბალანსის თეორია, რომლის მიხედვითაც ბალანსი არც ქვეყნის შიგნით უნდა დაირღვეს და არც _ გარეთ.
რუსეთთან ბალანსზე საუბარი ზედმეტია იმიტომ, რომ დიპლომატიური ურთიერთობა გაწყვეტილი გვაქვს, მაგრამ გეოპოლიტიკურ სივრცეში და, მათ შორის, კავკასიაშიც რუსეთს თავისი გარკვეული ამოცანები აქვს. ამიტომ საქართველო და ჩრდილოეთ კავკასია მისთვის თანაბარი მნიშვნელობის ტერიტორიაა. შეიძლება, ვინმეს ჰგონია, რომ რუსეთის კავკასიური პოლიტიკა საქართველოს გარეშე წარმატებას მიაღწევს, მაგრამ ამაზე საუბარი სისულელეა.
მოკლედ, კავკასიაში მიმდინარე მოვლენები კრემლისთვის სულ ერთი არ არის და, მით უმეტეს, თუ საქართველო რუსეთს საერთოდ გაემიჯნა, ეს მისი პირდაპირი ჩამოშლის მაჩვენებელი იქნება. ყოველ შემთხვევაში, სამხრეთი კავკასია რუსეთის იურიდიულ სივრცეს მთლიანად მოწყდება.
_ ეს რეალურია?
_ დიახ, რუსეთისთვის ეს საფრთხე არსებობს, ამიტომ რუსული ფაქტორი საქართველოს სახელმწიფოს განვითარებაში ერთ-ერთი გავლენიანი ყოველთვის იქნება.
_ ჩვენს განვითარებაში დასავლეთის ფაქტორიც ხომ მნიშვნელოვანია?
_ რა თქმა უნდა. ეს მხოლოდ დასავლური იდეალები არ არის, ანუ პირდაპირ გაცხადებულია, რომ ვიდრე რელიგიური სახელმწიფოს მშენებლობის გზას ადგას, ირანი მთელი სამყაროსთვის საფრთხეს წარმოადგენს. აქედან გამომდინარე, აშშ, ანუ მსოფლიოს ანგლოსაქსური სისტემა ყოველთვის იმაზე იქნება ორიენტირებული, რომ ირანი და, ზოგადად, მუსლიმური სამყარო, რომელიც აგრესიის მატარებელია, გაანეიტრალოს. საამისოდ კი მას დასაყრდენი პარტნიორები სჭირდება. ეს პარტნიორი, თურქეთის სახით, აღარ არსებობს.
_ რატომ?
_ უკვე არის მუქარები, რომ თურქეთი ნატოდან გამოვა, უფრო სწორად, გარიცხავენ. ამის გამო შავი ზღვის აუზის აკვატორიაში ამერიკული სამხედრო ტექნიკის შემოყვანის, ასე ვთქვათ, საფრთხე არსებობს, თუმცა კონვენციით, ამერიკულმა გემებმა შავი ზღვის აკვატორიაში გადაადგილების უფლება რომ მიიღონ, ნატოს სამი წევრის თანხმობაა საჭირო. თუ ნატოდან თურქეთი გავა, ამერიკელებს რუმინეთი და ბულგარეთი აღარ ეყოფათ, რომ შავი ზღვის აკვატორიაზე ეს კონტროლი აიღონ, ამიტომ მათ გარანტირებულად სხვა, ანუ სარეზერვო ქვეყანა სჭირდებათ.
მოკლედ, იმის თქმა მინდა, რომ გეოპოლიტიკური თვალსაზრისით ამერიკული ინტერესიც ძალიან მაღალია. შესაბამისად, ხელისუფლების ნება თავისუფალი კი არა, ათასი დინებით არის შებოჭილი.
_ შეიძლება, მაგრამ ვერ ვხვდები, ყველაფერ ამას 20 ივნისის მოვლენებთან რა შემხებლობა აქვს?
_ 20 ივნისი ამ დინებების გაუთვლელი ნაწილი იყო.
გავრილოვის საქართველოში ჩამოსვლის იდეის ავტორად ზაქარია ქუცნაშვილი დასახელდა. შეიძლება, ზაქარიასი ბევრი რაღაც არ მომწონს, მაგრამ, ამ შემთხვევაში, ის მსხვერპლია!
_ ამას რის საფუძველზე ამბობთ, ბატონო ვალერი?
_ აგიხსნით: სანამ პარლამენტში ვიყავი, მართლმადიდებლური ქვეყნების საპარლამენტო დელეგაციები ერთმანეთს ყოველ წელს ხვდებოდნენ და სხვადასხვა ქვეყანაში სესიებიც ტარდებოდა, ანუ ეს ახალი ამბავი არ არის და ყველა დეპუტატმა, ვინც ამ სესიაზე ყოფილა, იცის, რომ ეს ასამბლეა ყოველ წელს იმართება. სხვათა შორის, პირადად მე ამ ასამბლეას მაშინ დავესწარი, როცა საბერძნეთში ჩატარდა, მაგრამ იქ პარლამენტის შენობაში არ გამართულა.
მოკლედ, იმის თქმა მინდა, რომ საქართველოს პარლამენტის შენობაში ამ ასამბლეის გამართვა პომპეზურობის ნაწილი იყო. საქართველო ვალდებული გახლდათ, რომ ამ სესიის ჩასატარებლად ყველა პირობა შეექმნა. ზოგადად, ამ ასამბლეაზე გადაწყვეტილებებს არ იღებენ და, უბრალოდ, ქრისტიანულ სახელმწიფოთა შორის კავშირის განმტკიცებას ემსახურება, ანუ უფლებამოსილება არ აქვს, მაგრამ იცით, ახლა რა მოხდა?
_ რა?
_ საქართველოს ამ ასამბლეის მასპინძლობა უწევდა. შესაბამისად, ვიღაცებმა და, ამ შემთხვევაში, მთავრობამ მოინდომა, რომ რუსეთის გული მოეგო და ეს, რა თქმა უნდა, ივანიშვილის თანხმობის გარეშე არ მოხდებოდა.
_ „გულის მოგებაში“ რას გულისხმობთ, ბატონო ვალერი?
_ ალბათ, იმის ხაზგასმა უნდოდათ, აი, ჩვენ მტრები არ ვართ და, მიუხედავად იმისა, რომ ქვეყანა ოკუპირებულია და საელჩოები აღარ მუშაობენ, ნაბიჯს მაინც გადავდგამთ და თქვენს დელეგაციას, როცა სესია პარლამენტში ჩატარდება, სპიკერობას მივცემთო.
_ თქვენი აზრით, ეს პირადად ივანიშვილის იდეა იყო?
_ დიახ, არავინ მალავს და ვერც დამალავს, რომ ეს ქართული მხარის იდეა იყო.
_ ქართული მხარე ფართო ცნებაა, ამიტომ ჩაგეკითხებით: იდეა ვისგან მოდიოდა, ივანიშვილისგან?
_ ყველაფერი ეს შეთანხმებული იყო. აქედან გამომდინარე, საქმე ერთობლივად განხორციელდა. უბრალოდ, ქუცნაშვილი შემსრულებელი იყო და მეტი არაფერი! შესაბამისად, ჯოხიც მასზე გადატყდა.
_ საინტერესო ვერსიაა, თუმცა წეღან გლობალურ პოლიტიკაზე საუბრობდით. აქედან გამომდინარე, გამორიცხავთ, რომ ე. წ. გავრილოვის კრიზისი უცხო ქვეყნების სპეცსამსახურებს დაეგეგმათ?
_ გამორიცხვით არაფერს გამოვრიცხავ, მაგრამ სპეცსამსახურების კუთხით მტკიცებულებები არ გვაქვს. შეიძლება, რაღაცას წამოეგნენ. ამიტომაც ვამბობ, პოლიტიკას ცოდნა უნდა-მეთქი. ყველაფერი უნდა გადამოწმებულიყო და გააზრებულიყო, რას რა მოჰყვებოდა: ხალხის რეაქცია როგორი იქნებოდა, რა შედეგი დადგებოდა და ა. შ. ამათ მარტო რუსეთთან შედეგი გათვალეს, იმაზე კი აღარ იფიქრეს, ყველაფერ ამას ქართველი ხალხი როგორ მიიღებდა.
აი, ამ უცოდინარობამ და პოლიტიკურმა სიშლეგემ კინაღამ სახელმწიფო ჩამოამხო! ამ შეცდომას „ოცნება“ ცალყბად აღიარებს, მაგრამ ცალყბად აღიარება საკმარისი არ არის, რადგან ეს მძიმე შეცდომა იყო! ამ მძიმე შეცდომაზე პასუხისმგებლობა მარტო ერთის გადადგომა და დანარჩენი 200 ადამიანის დაჭერა არ არის. ყველაფერი ეს ცეცხლზე ნავთის დასხმას უფრო ჰგავს, ვიდრე ბალანსისა და პროპორციის შენარჩუნებას.
_ საბოლოო ჯამში, ამ მოვლენებით საქართველო ევროატლანტიკურ სივრცეს დასცილდა?
_ ფარული არ არის, რომ საქართველოს ხელისუფლებას რუსეთის ხელისუფლებასთან ტანდემი აქვს და ამ წუთას ერთ მიზანს ემსახურებიან. ალიანსის ჯგუფი ამას ყოველთვის ასე აღიქვამდა, მაგრამ ბოლო დროს „ოცნებამ“ ორმაგი ბუნების ნიღაბი ჩამოიხსნა და უკვე ნათელია, რომ რუსული ინტერესის გატარებას ცდილობს.
_ რუსული ინტერესების გატარება რაში გამოიხატება?
_ აი, მაგალითად, რუსებმა თქვეს, ეს ხალხი დასაჯეთო და ხომ სჯიან? _ კი ბატონო, სჯიან. რუსებმა ისიც თქვეს, ეგ „რუსთავი 2“ ჩაახშეთო და გვარამია ხომ მოხსნეს?
_ გვარამიას მოხსნა ევროსასამართლოს გადაწყვეტილების შედეგია, ბატონო ვალერი.
_ მოიცათ, რა! ზღაპრებს თავი დავანებოთ! ევროსასამართლო რუსეთისგან ვითომ შორს არის.
_ ანუ იმას ამბობთ, რომ ევროსასამართლოში რუსული გავლენები ძლიერია?
_ ხმამაღლა არაფერს ვიტყვი, მაგრამ ევროსასამართლოს გადაწყვეტილება წაიკითხეთ _ რაც მთელი ისტორიის განმავლობაში არ გაუკეთებია, ამ გადაწყვეტილებით ის გააკეთა!
_ ერთი სიტყვით, ევროპაზე და, ზოგადად, მთელ მსოფლიოზე რუსეთის გავლენა ისეთი დიდია, რომ კრემლი ყველას თავის ჭკუაზე ატრიალებს და თუ ასეა, მაშინ, ჩვენ, პატარა ქვეყანა, რუსეთს როგორ გავუმკლავდებით?
_ წინ ჯერ კიდევ დიდი პალატაა და ვნახოთ, როგორ გადაწყვეტილებას მიიღებს.
ასეა თუ ისე, ამ ინტერესების გარდა, სხვა ბევრმა ფაქტორმაც იმუშავა. აი, მაგალითად, წულუკიანს წამოსცდა, ევროსასამართლოში 400 გვერდამდე დოკუმენტები გავაგზავნეთო.
მოკლედ, კითხვები არსებობს და პირადად მეც, რომელიც ამ საქმეში დავბერდი, მაინტერესებს: როდესაც მოსამართლეთა აცილების საკითხი დგება და იმის რეზერვი არსებობს, რომ იგივე საქმეზე სამართალწარმოება სხვა ჯგუფმა განახორციელოს და ასეთ დროს ევროსასამართლო ამბობს, არაფერი დარღვეულაო, ამას რა უნდა დავარქვათ?
_ ისე, ზოგი არ გამორიცხავს, რომ მოვლენების ამ სცენარით განვითარება თავად „რუსთავი 2-ის“ ინტერესშიც შედიოდა და ევროსასამართლოში სარჩელის უზრუნველყოფის მოთხოვნის შეტანა ამიტომაც დააგვიანა.
_ არ ვიცი, რა დააგვიანა, სარჩელსაც არ ვიცნობ, მაგრამ რომ დაეგვიანებინა, მაშინ სარჩელს არ განიხილავდნენ.
რადგან სარჩელი არ წამიკითხავს, ამიტომ ვერაფერს დავასკვნი და მხოლოდ ვარაუდი შემიძლია. ზოგადად, სასამართლოები კითხვებს ყოველთვის იწვევენ და ზოგჯერ მოთხოვნებსაც ვერ პასუხობენ. მოკლედ, როგორ დავიჯერო, რომ ყველაფერ ამას ევროსასამართლომ ისე შეხედა, როგორც ორ პირს შორის ქონებრივ დავას? ამის დაჯერება ძალიან ძნელია, მით უმეტეს, როცა მთელი მსოფლიო საქმის კურსშია, რომ პოლიტიკური იდეოლოგიების ბრძოლაზეა ლაპარაკი და არა _ ერთ რომელიმე კონკრეტულ ტელევიზიაზე.
_ „რუსთავი 2-ის“ ხალვაშის ხელში გადასვლა, თქვენი აზრით, ქართულ პოლიტიკურ გარემოს როგორ შეცვლის?
_ პოლიტიკაში იდეოლოგია შეიცვლება. „რუსთავი 2“ პროდასავლური იდეოლოგიის ფლაგმანი იყო და ამაზე დავა არავინ დაიწყოს. ეს ერთადერთი ტელევიზია იყო, რომელიც პოლიტიკურ დღის წესრიგს ქმნიდა და სხვა ტელევიზიებიც იძულებული იყვნენ, ის მოვლენები გაეშუქებინათ, რომელსაც „რუსთავი 2“ აშუქებდა.
თუ ამ ფლაგმანობას ტელევიზია ვეღარ იკისრებს, არც ერთი მოვლენა აღარ გაშუქდება და ყველაფერი ჩაბნელდება!
ამასთან, როგორც აღვნიშნე, ეს ტელევიზია პროდასავლური იდეალების რუპორი იყო. დღეს სხვა რომელი არხია ისე პოლიტიზებული, რომ ამ იდეოლოგიის მედროშე იყოს? _ არც ერთი!
აქედან გამომდინარე, ქვეყანაში ისეთი დღის წესრიგი იქნება, როგორიც მთავრობას ენდომება და ამით „რუსთავი 2“ კი არა, პროდასავლური იდეოლოგია მოკვდება! სხვათა შორის, ეს კონსტიტუციით გაცხადებული იდეოლოგიაა.
_ ბატონო ვალერი, ვითარების დრამატიზებას ხომ არ ვახდენთ? ბოლოს და ბოლოს, 21-ე საუკუნეა, ციფრული მაუწყებლობა არსებობს და „რუსთავი 2-ის“ გუნდს, მინიმუმ, ის შეუძლია, რომ ინტერნეტტელევიზია გააკეთოს და პროდასავლური იდეების ლობირება ასე მოახდინოს.
_ ჩემო კარგო, ტელევიზიაში თქვენც მუშაობდით, მაგრამ ახლა ტელეფონით რატომ არ აკეთებთ? არადა, თქვენი ერთი გადაცემა იმას ნიშნავდა, რომ კონკრეტულ თემაზე, მინიმუმ, ერთ კვირას ემსჯელათ. დღეს კი ამ ფუნქციის მატარებელი ვეღარ ხართ იმიტომ, რომ ჯერ ერთი, ტელევიზიის მიერ საკუთარი სივრცის მოპოვება წლების ამბავია, ანუ შეიძლება, დიდი ფული გქონდეს, მაგრამ თუ მართალი არ ხარ, აუდიტორიას ვერ მოიპოვებ.
მოკლედ, ნებისმიერ მძლავრ ფინანსურ ჯგუფს ათი წელი მაინც სჭირდება, რომ კარგი ტელევიზია შექმნას.
_ ანუ თუ უკვე რუსულ სივრცეში ვართ, ბრძოლას აზრი მაინც აქვს?
_ ბრძოლას აზრი ყოველთვის აქვს. უბრალოდ, რუსეთის მოთხოვნების სანაცვლოდ რაღაცების დათმობა მოხდა და ამ დათმობის საფასური, ალბათ, ავიარეისების აღდგენა იქნება.
_ ბატონო ვალერი, ამდენი წელია, გიცნობთ, მაგრამ ასეთი პესიმისტი არასოდეს მომჩვენებიხართ. ე. ი., ჩვენი საქმე ძალიან ცუდად არის?
_ არა! საქართველო ეროვნულ იდეალებს ასე იოლად არ მოინელებს! ყოველ შემთხვევაში, პირადად მე ჩემს ბრძოლას გავაგრძელებ და იმ ადამიანების გვერდით ვიქნები, რომლებსაც ეს ქვეყანა იაფფასიან სასპეკულაციო საგნად არ მიაჩნიათ, მაგრამ კარგი იქნებოდა, ხელისუფლებაში ერთი მაინც აღმოჩენილიყო ისეთი, ვინც საქართველოს სასპეკულაციო საგნად და პირადი გამდიდრების წყაროდ არ მიიჩნევდა.
_ ამ ფონზე იმის საჭიროებას ხომ არ ხედავთ, რომ ახალი ეროვნული მოძრაობა დაიწყოს?
_ სხვათა შორის, ორი დღეა ვფიქრობ, შეცდომა ხომ არ იყო, სამი-ოთხი რომ შევიკრიბეთ-მეთქი?
_ „გამარჯვებულ საქართველოს“ გულისხმობთ?
_ დიახ… მე თანამდებობას ნამდვილად არ ვეძებ _ ასაკიც ისეთი მაქვს, რომ ეს არათავსებადია, მაგრამ იდეებისთვის, რა თქმა უნდა, ბოლო ენერგიის დახარჯვა შემიძლია.
დღეს ჩვენ კვლავ განმათავისუფლებელი იდეების წინაშე დავდექით. როცა ახალგაზრდა ვიყავი, მაშინ არ დავფიქრებულვარ და ახლა რატომ დავფიქრდები?!
_ ამ ბრძოლაში ოპოზიცია ერთიანი იქნება, ბატონო ვალერი?
_ არ ვიცი. ზოგადად, ოპოზიციამ ცოტა სხვანაირი გაგება მიიღო და ამიტომ კარგი იქნება, თუ სიტყვა „ოპოზიციას“ შევცვლით და ვიტყვით, რომ ყველანი საქართველოს მხარეს და ერთად ვართ.
ისე, თუ ქვეყნის ღირებულებებს მე უფრო ვიცავ, ოპოზიცია მე რატომ ვარ? ასეთ შემთხვევაში, ოპოზიცია ხელისუფლება გამოდის!
მოკლედ, სიტყვა „ოპოზიცია“ საზოგადოების თვალში გაცვდა და მხოლოდ „ნაციონალური მოძრაობაა“ წარმოდგენილი. ისეთი ოპოზიცია არ მინდა, სადაც მხოლოდ „ნაციონალური მოძრაობა“ იქნება წარმოდგენილი.
_ ეროვნული ინტერესების დაცვის სადარაჯოზე ფლაგმანის როლს „გამარჯვებული საქართველო“ ვერ შეასრულებს?
_ მერკანტელობა რომ არ მუშაობდეს, ანუ ყველა პარტიას რომ არ მიაჩნდეს, გამოსავალი ჩემშიაო, რა თქმა უნდა, შეიძლება, რომ ყველანი ერთი ქოლგის ქვეშ ვიყოთ.
ჩვენ უფულო ხალხი ვართ, არც ტელევიზია გვაქვს და ერთი გაურემონტებელი ოფისის მეტი არაფერი გაგვაჩნია, მაგრამ ხალხის თანადგომის იმედი თავიდანვე გვქონდა და როცა შევიკრიბეთ, ვთქვით, ბელადომანია არ გვინდა და ჩვენი ბელადი ჩვენი ქვეყანა იყოსო.
აი, ამოსავალი წერტილი ეს არის. ჯერ ახალი შექმნილები ვართ და ნაბიჯები არ გადაგვიდგამს, მაგრამ მოვლენების განვითარებას ველოდებით, რადგან ის, რისი გაკეთებაც გვინდა, მარტო ან სხვებთან ერთად გავაკეთოთ!
_ ბოლოს, ბატონო ვალერი, ოქრუაშვილის დაცვის წევრის დაჭერაზე გკითხავთ: ამას რეპრესიებად მიიჩნევთ?
_ რა თქმა უნდა და ამაზე განცხადებაც გავაკეთეთ. სხვათა შორის, „ქართულმა ოცნებამ“ თავის თავს ის შაბლონი მოუძებნა, რომელიც შევარდნაძის დროსაც არსებობდა და სააკაშვილის დროსაც.
_ რას გულისხმობთ?
_ ამ ხელისუფლებას იმის ნიშანი არ ჰქონდა, რომ პოლიტიკური დევნა დაეწყო, მაგრამ ეს შაბლონი მოირგო და უკვე პოლიტიკური რეჟიმი გახდა. რეჟიმის დამახასიათებელი კი პოლიტიკური დევნა, რეპრესიები და კუდიანებზე ნადირობაა!
„ოცნება“ ერთი-ერთში იმას იმეორებს, რასაც შევარდნაძის ხელისუფლებას და „ნაციონალურ მოძრაობას“ ვედავებოდით, მაგრამ ამ დაშინებებით შედეგი ვერც ერთ რეჟიმს ვერ მიუღია.
ივანიშვილს მრჩევლად ვიღაც ებრაელი ჰყოლია ჩამოყვანილი და ეტყობა, ყველაფერ ამას ის ურჩევს, მაგრამ ის ურჩიოს, ისრაელში სიმშვიდე რომაა და დაჭერები არ არის. ეს ებრაელი ვირისთავი დალაგებულ ქვეყანაში არეულობას იწყებს! მოაშოროს აქედან!
_ ე. ი., ყველაფერში მოშეა დამნაშავე?
_ ალბათ, რაც ეგ ჩამოვიდა, ყველაფერი მას შემდეგ დაიწყო და აბა, სხვა ვის დავაბრალოთ?!

გიორგი აბაშიძე