ანტისაოკუპაციო აქციაში პირველი დღიდან მონაწილეობს _ პარლამენტის წინ შეკრებილ ათასობით აღშფოთებულ ადამიანს, ჯერ კიდევ, 20 ივნისს, მიტინგის დარბევამდე მიმართა. იმ დროს კი, როცა აქციის მონაწილეებს ძალოვნები დაერივნენ, პარლამენტის შენობაში იმყოფებოდა. შენობაში იმიტომ შევიდა, რომ ტელევზიით მოისმინა, პრემიერი და შს მინისტრი დეპუტატებს უნდა შეხვდნენო, მაგრამ არც ერთი მათგანი თვალითაც არ უნახავს, რადგან სასესიო დარბაზთან მისული ერთგვარ შიდაპატიმრობაში აღმოჩნდა, ანუ შს მინისტრის დაცვა, როგორც ამბობს, გადაადგილებას უკრძალავდა. უცნაურია, მაგრამ ეს აკრძალვა „ოცნების“ დეპუტატებზე არ ვრცელდებოდა და ისინი შენობაში თავისუფლად გადაადგილდებოდნენ.

რა ხდებოდა იმ დროს საკანონმდებლო შენობაში, როცა ანტისაოკუპაციო აქციის მონაწილეებს დამიზნებით ესროდნენ და თვალებს თხრიდნენ? _ ამ დეტალებს „ქრონიკა+“-ს დამოუკიდებელი დეპუტატი ნატო ჩხეიძე უყვება.
სხვათა შორის, სამართლიანობისთვის უნდა ითქვას, რომ ნატო ჩხეიძე და მისი მეუღლე, „ომეგა ჯგუფის“ დამფუძნებელი ზაზა ოქუაშვილი, პირველები იყვნენ, რომლებმაც „ოცნების“ უსამართლობაზე, ძალადობასა და თუ კორუფციულ სქემებზე საუბარი, ჯერ კიდევ, მაშინ დაიწყეს, როცა ხელისუფლებაში სამართლიანობის აღდგენის ეგიდით მოსული პოლიტიკური გუნდის მიმართ ხალხს სიმპათია, ასე თუ ისე, კიდევ ჰქონდა.
დღევანდელი მოცემულობა კი ისეთია, როგორიც არის, ანუ ის, რაზედაც „ომეგა“ რამდენიმე თვის წინ საუბრობდა, პრაქტიკულად, დადასტურებულია და ეჭვი აღარავის ეპარება, რომ „ოცნება“ საკუთარ საზოგადოებაზე ძალადობს!
მოკლედ, გთავაზობთ ინტერვიუს დამოუკიდებელ დეპუტატ ნატო ჩხეიძესთან, რომელსაც, მაღალი საზოგადოებრივი ინტერესიდან გამომდინარე, ცხადია, იმის შესახებაც ვკითხეთ, ტელეკომპანია „იბერია“ მაუწყებლობას აღადგენს თუ არა?

_ პოლიტიკაში თქვენს სიტყვას აქამდეც ამბობდით და უკან არასოდეს იხევდით, მაგრამ ბოლო დროს ანტისაოკუპაციო აქციებში აქტიურად მონაწილეობთ. ისე, კარგად თუ გავაანალიზებთ, ყველაფერ იმის საფუძველი, რაც დღეს ხდება, „ომეგამ“ შექმნა, ანუ „ოცნების“ მხილება გასული წლის შემოდგომაზე თქვენ და თქვენმა მეუღლემ დაიწყეთ. არ მეთანხმებით, ქალბატონო ნატო?
_ დიახ, აქციებზე დავდივარ, რადგან ეს აქციები მხოლოდ ოკუპაციის კი არა, ძალადობისა და უსამართლობის წინააღმდეგაა მიმართული. ისე, ოკუპაციაც ძალადობაა… გავრილოვის საქართველოში ჩამოსვლა, ერთ-ერთ გავლენიან სავარძელში მისი ჩასკუპება და იქიდან ჩვენი ხალხის დამოძღვრა, ცხადია, აღმაშფოთებელი იყო. ეს იმ უსამართლობის ბოლო წვეთი იყო, რომელიც თასში აღარ ეტევა. სხვათა შორის, აქციის ბევრი მონაწილე ყურადღებით მომმართავს, მეც მკითხულობს, ზაზასაც და მეუბნება, ყველაფერი ეს ზაზასგან დაიწყოო. ადამიანები ასე, ალბათ, იმიტომ აღიქვამენ, რომ ჩვენს მთავრობას შარშან, სექტემბრამდე, უნიათო ერქვა _ ყველაფერი ის, რაც მოსაწონი არ იყო, მათ შორის, ძალადობაც და უსამართლობაც, უნიათობას მიეწერებოდა. უნიათობა შემაწუხებელი არა, მაგრამ ძალიან აღმაშფოთებელია, რადგან მნიშვნელობა არ აქვს, მთავრობა რატომ ვერ მართავს, ეს ქვეყანას ეტყობა. ასეა თუ ისე, უნიათობის გამო შეიძლება, პროტესტი არ გაგიჩნდეს, _ რა ქნას, მეტი არ შეუძლიაო, მაგრამ „ომეგას“ საქმემ დოკუმენტურად გამოააშკარავა, რომ უნიათოები კი არა, კორუფციაში არიან ჩაფლულები და ისიც აშკარა გახდა, რომ ქვეყანაში არსებული უსამართლობა და ძალმომრეობა მათი სიხარბისგან მოდის. ჯერჯერობით სიტყვა „ბოროტებას“ არ გამოვიყენებ, მაგრამ კორუფცია, სიხარბესთან ერთად, საკუთარი ქვეყნისა და მოსახლეობის მიმართ სრული გულგრილობაცაა.
_ კორუფცია, ჩემი აზრით, ავტოკრატიისა და დიქტატურის წინაპირობაცაა.
_ კორუფცია ძალადობა და უსამართლობაა და როცა ძალადობაც გაგდის და უსამართლობაც, ცხადია, ავტოკრატიამდე, უზურპაციამდე, დიქტატურამდე და, საერთოდ, ყველაფერ უმსგავსობამდე მიდიხარ!
_ „ომეგას“ ქეისიდან კარგად გვახსოვს, რომ „ოცნებასთან“ დაახლოებული „ტიპები“ თამბაქოს ბაზარზე ერთი კომპანიის შექმნას, ანუ ბიზნესის ერთი ადამიანის ხელში მოქცევას ცდილობდნენ და ეს ერთჯერადი კორუფციის კი არა, ავტოკრატიის ნიშანიცაა, არა?
_ კორუფცია მუდმივია და ეს ქვეყნის ეკონომიკას ძირს უთხრის. სწორედ ამიტომაა, რომ ღარიბი ქვეყანა ვართ, თუ არა ღატაკი. სამმილიონ-ნახევარი ადამიანის მოვლა რთული არ არის, მაგრამ სიღატაკეს ვერ მოერევი, თუ ქვეყნის ბიუჯეტს მუდმივად ხრავ. ისე, სიღატაკის მორევა საჭიროდ არც მიაჩნიათ, რადგან ღარიბი ადამიანები უფრო ადვილად სამართავი არიან, ვიდრე _ საკუთრების მქონენი! ეს ჩვეულებრივი კომუნისტური და სოციალისტური აზროვნებაა, რომ საკუთრება არ უნდა გქონდეს და შესაბამისად, ადამიანის მართვაც უფრო ადვილი იქნება.
_ ნიშანდობლივია, რომ იმ ადამიანების უმეტესობა, რომლებზეც, თავის დროზე, „ომეგა“ საუბრობდა, ე. წ. გავრილოვის კრიზისის მთავარი ფიგურანტია. მაშინ ვიღაცები სკეპტიკურად იყვნენ განწყობილნი, მაგრამ იგივე 20-მა ივნისმა ყველაფერი ის, რასაც „ომეგა“ თუნდაც გახარიაზე ამბობდა, დაადასტურა. იმთავითვე იცოდით, ვის და რას უპირისპირდებოდით?
_ თავიდან მხოლოდ საზოგადოებისთვის კი არა, „ომეგასთვისაც“ ძნელი დასაჯერებელი იყო, რომ მის გარშემო მაფიის გორგალი იხლართებოდა. რისკზე წავედით თუ არა? _ თუ რისკზე არ წახვალ, მათთან ერთად უნდა იყო, ანუ სხვა ალტერნატივა და მესამე გზა არ არსებობს: ან რისკზე უნდა წახვიდე, ან მათ ჯგუფში უნდა იყო. „იქ“ მოხვედრა შენი ღირსებისა და ქვეყნისთვის ძალიან ცუდია. ამიტომ რისკზე უნდა წახვიდე, აბა, სხვანაირად როგორ უნდა მოიქცე?
_ სხვათა შორის, თქვენი ყოფილი თანაგუნდელი, ადა მარშანია, გავრილოვს იცავდა _ ცდილობდა, რომ მისთვის სავარძელი გაეთავისუფლებინა. ქალბატონო ნატო, ერთგვარი სიამაყე ხომ არ იგრძენით, რომ გავრილოვის დამცველ პოლიტიკურ გუნდს აღარ წარმოადგენთ?
_ ვერ გეტყვით, რომ ვიფიქრე, რა დროზე გამოვასწარი-მეთქი _ როცა რაღაც შენთვის მიუღებელია, ამის თქმა ყოველთვის შეგიძლია. საერთოდ, ნებისმიერ პარტიას თავისი, ასე ვთქვათ, მიმდინარეობა აქვს და ქვეყანაში შეიძლება, დასავლური მიმართულების პარტიებიც არსებობდნენ, ჩრდილოური და გნებავთ, აღმოსავლურიც, ანუ პარტიები, ასე თუ ისე, საზოგადოების გარკვეულ მიდრეკილებებს გამოხატავენ. საზოგადოებაში კი ყველანაირი პოლიტიკური გემოვნების ადამიანი არსებობს. ქვეყნის პრობლემა ის კი არ იყო, რომ „ნაციონალურ მოძრაობასა“ და „ევროპულ საქართველოს“, „პატრიოტთა ალიანსისგან“ განსხვავებით, გავრილოვის საქართველოში ყოფნა კატეგორიულად მიუღებლად მიაჩნდა, არამედ ქვეყნის პრობლემა მაშინ გახდა, როცა გავრილოვმა პარლამენტის თავმჯდომარის სავარძლიდან ჰუმანური იდეებით მოგვმართა, ანუ გავრილოვი ნებისმიერი სხვა დეპუტატის სავარძელში რომ მჯდარიყო, პარტიებისთვის ესეც პრობლემა იქნებოდა, მაგრამ ამას საზოგადოებისგან დიდი აღშფოთება და აღელვება არ მოჰყვებოდა. სპიკერის სავარძლიდან გავრილოვის ლაპარაკმა ის მუხტი შექმნა, რომლის განელებასაც ვერავინ შეძლებს!
_ „ოცნებაც“ არ უარყოფს, რომ გავრილოვმა პატრიოტული მუხტი წარმოშვა, თუმცა, საბოლოოდ, სახელმწიფო გადატრიალებამდე მივედით. ყოველ შემთხვევაში, ხელისუფლება ამბოხით და „საშვების რევოლუციით“ აპელირებს. იმ ღამეს, როგორც ვიცი, პარლამენტში იყავით. საკანონმდებლო ორგანოში ელჩები მართლა იმყოფებოდნენ?
_ იქ ელჩები არ მინახავს!
თავდაპირველად მიტინგზე ვიყავი და საზოგადოებას სიტყვითაც მივმართე. დაახლოებით, 6-7 საათზე შინ წამოვედი. ცოტა ხანში ტელევიზიიდან გავიგე, რომ პარლამენტში დეპუტატები იკრიბებოდნენ, რადგან იქ შესაძლოა, გახარია და ბახტაძე მისულიყვნენ. მართალია, არ ვიცოდი, ვინ დეპუტატები იკრიბებოდნენ, მაგრამ რადგან პრემიერი და შს მინისტრი პარლამენტში აპირებდნენ მისვლას, ჩავთვალე, რომ ისინი დეპუტატებს უნდა შეხვედროდნენ და მეც იქ უნდა ვყოფილიყავი. პარლამენტში მივედი თუ არა, სასესიო დარბაზისკენ წავედი, რადგან ყველა შეხვედრა, წესით, იქ იმართება ხოლმე. იქაურობა დაცვის წევრებით იყო სავსე _ კიბეზე და ყველგან იდგნენ.
_ ანუ პარლამენტის შენობაში უპრობლემოდ შეგიშვეს?
_ დიახ, თუმცა სასესიო დარბაზის ფოიედან გამოსვლა შეუძლებელი იყო.
_ რატომ?
_ ყველგან გახარიას დაცვის წევრები იდგნენ.
_ რას გეუბნებოდნენ?
_ არაფერს. ამასობაში გაირკვა, რომ ბახტაძე და გახარია სასესიო დარბაზში შემოსვლას არ აპირებდნენ. ისიც გავიგეთ, რომ ორივე ზედა სართულზე იმყოფებოდა, სადაც ბახტაძის აპარტამენტებია. მოკლედ, ჩვენც ზედა სართულზე ასვლა მოვინდომეთ, მით უმეტეს, ჩვენთვის ცნობილი იყო, რომ იქ „ოცნების“ რამდენიმე დეპუტატი იმყოფებოდა, მაგრამ ჩვენ, ცხადია, არ აგვიშვეს.
_ ამით თქვენი, როგორც დეპუტატის, უფლებები დაირღვა, ქალბატონო ნატო?
_ რაღა თქმა უნდა, რადგან დეპუტატს გადაადგილების უფლება პარლამენტში კი არა, ყველგან აქვს. ერთადერთი, პარლამენტის თავმჯდომარის ნებართვა ციხეში შესვლის დროსაა საჭირო.
_ ე. ი. დეპუტატები საკანონმდებლო ორგანოში ერთგვარ შიდა პატიმრობაში აღმოჩნდით, არა?
_ დაახლოებით, ასე იყო, რადგან არსად გვიშვებდნენ და ისეთი ადგილი უნდა მოგვეძებნა, საიდანაც გარეთ გამოვიდოდით, მაგრამ პირადად მე გარეთ გამოსვლა იმიტომ არ მოვინდომე, რომ ვიცოდი, შენობაში ის ადამიანები იყვნენ, რომლებსაც გადაწყვეტილების მიღების რაღაც ბერკეტები აქვთ, თან იქ თითქოს იმიტომ იყვნენ, რომ დეპუტატებს დალაპარაკებოდნენ, მაგრამ როგორც გამოჩნდა, ჩვენთან საუბარი არ უნდოდათ და მხოლოდ „ოცნების“ დეპუტატებს ესაუბრებოდნენ. სხვათა შორის, „ოცნების“ დეპუტატებისთვის შეზღუდვები არ არსებობდა და კიბეზე მშვენივრად არბოდ-ჩამორბოდნენ.
ამასობაში საშინელი გრუხუნი დაიწყო და თავიდან ვიფიქრე, ეს იარაღის სროლის ხმა იყო.
_ რა განცდა დაგეუფლათ _ იარაღიდან ხალხი ისროდა თუ პოლიცია?
_ სპეცრაზმი. სხვათა შორის, პარლამენტის შიდა ეზო ძალოვანი სტრუქტურების წარმომადგენლებით იყო სავსე. სანამ ეს გრუხუნი იქნებოდა, ეზოში როტაციის მსგავსი შევნიშნე, ანუ გარკვეული ხალხი პარლამენტის შუა ეზოს აქეთ-იქიდან მდებარე დარბაზებში შედიოდა, გარკვეული კი _ გამოდიოდა.
მოკლედ, გრუხუნის ხმა რომ გაისმა, დაცვის წევრებმა ფანჯრების დახურვა დაიწყეს, თან მითხრეს, ქალბატონო, ნუ გეშინიათ, არაფერია, გაზი გაუშვესო. გაზის გაშვება, თურმე, არაფერია და არ უნდა შემშინებოდა.
_ ისე, შეგეშინდათ?
_ შიში არა, მაგრამ დაძაბულობა ვიგრძენი, რადგან გაზის გაშვების წინაპირობა თითქოს არ არსებობდა. გაზს ტყვიების სროლა მოყვა, მერე კი წყლის ჭავლი და აბჯრებით წამოსვლა.
_ ქალბატონო ნატო, შენობაში თუ არსებობდა იმის განცდა, რომ ანტისაოკუპაციო აქციის მონაწილეებს შესაძლოა, პარლამენტი აეღოთ და სახელმწიფო გადატრიალება მომხდარიყო?
_ რაც შეეხება სახელმწიფო გადატრიალებას, არ მინდა, სიტყვა „სასაცილო“ გამოვიყენო, რადგან სასაცილო არაა, როცა მთავრობას ასეთი ილუზიის შექმნა უნდა. სხვათა შორის, ამ ილუზიის შექმნა პირველი არ არის.
პარლამენტის შიგნით სახელმწიფო გადატრიალების მცდელობა ნამდვილად არ იგრძნობოდა. ამბობენ, ნიკა მელია შენობაში უნდა შემოსულიყოო და რომც ამოსულიყო, ამით რა მოხდებოდა?
_ გამოძიების მთავარი მტკიცებულება, რომლითაც ხელისუფლება ამბოხის მცდელობას ამყარებს, ისაა, რომ, თურმე, დიდი რაოდენობით საშვი იყო დაშვებული.
_ ჯერ ერთი, პარლამენტში ადამიანებზე საშვებს ყოველთვის უშვებენ.
მეორეც, რას ნიშნავს, იმაზე მეტი საშვი იყო დაშვებული, ვიდრე უნდა ყოფილიყოო? _ ამის ლიმიტი არ არსებობს. ყოველ შემთხვევაში, პირადად მე არ გამიგია, სადმე ეწეროს, რომ საშვებზე ლიმიტი არსებობს ან ბევრი რამდენია.
მესამეც, პარლამენტში მოქალაქეების ყოფნა ჩვეულებრივი ამბავია და ისიც ცნობილია, მოქალაქეები პარლამენტში როგორ შედიან _ დეტექტორზე გადიან და თუ ვინმე საეჭვო იყო, მანამდე უნდა აღეკვეთათ და საშუალება არ მიეცათ, რომ იქ რამდენიმე საათის განმავლობაში ყოფილიყო.
_ იმ ღამეს მომიტინგეები პარლამენტში რომ შემოსულიყვნენ, ამით, როგორ ფიქრობთ, რა დაშავდებოდა?
_ იცით, რა ხდება? _ ადამიანები, რომლებსაც უნდათ, რომ თავზე სახელმწიფო გადატრიალების ვერსია მოგვახვიონ, ცდილობენ, რომ ანკესი რაღაცას, კონკრეტულად, 2003 წლის მოვლენებს გამოსდონ, მაგრამ 2003 წლის და დღევანდელი სიტუაცია, რეალურად, აბსოლუტურად, განსხვავებულია.
_ რატომ?
_ გეტყვით: არჩევნები დამთავრებული იყო და პარლამენტის იმ სხდომას, რომელიც 2003 წლის 23 ნოემბერს ტარდებოდა, არჩევნების შედეგები უნდა ეღიარებინა, ანუ ახალი პარლამენტისთვის ლეგიტიმაცია უნდა მიეცა. იმ სხდომის ჩაშლამ გადატრიალება არ გამოიწვია, მაგრამ მაშინდელი პრეზიდენტი შინ წავიდა, ე. ი., სხდომის ჩაშლას გარკვეული პროცესები მოყვა.
20 ივნისს კი პარლამენტში სხდომა არ ტარდებოდა და ნიკა მელია რომც შემოსულიყო, რა მოხდებოდა? სხვათა შორის, თავად უთქვამთ, მელია და სხვები _ ზოგი დეპუტატი და არადეპუტატი შემოვიდეს, რადგან უნდა მოველაპარაკოთო. ისე, ჩემთვის გაუგებარია, გახარიას და, დავუშვათ, უგულავას ან მელიას რაზე უნდა მოელაპარაკებინათ, როცა საზოგადოება კობახიძის გადადგომას მოითხოვდა?!
გახარია ახლა ამბობს, თემა დამთავრებული იყო, გავრილოვი საქართველოდან საღამოს ექვს საათზე წავიდაო. კი ბატონო, გავრილოვი წავიდა, მაგრამ კობახიძემ განაცხადა, არ გადავდგებიო და საზოგადოებაში კიდევ უფრო მეტი გაღიზიანება და აღშფოთება სწორედ ამან გამოიწვია! მით უმეტეს, როცა თავად ამბობ, რომ გავრილოვი გაისტუმრე, ე. ი., თავს რაღაც გაუგებრობაში მოხვედრილად გრძნობ, ანუ შეცდომა მოგივიდა, მაგრამ ეს ისეთი შეცდომაა, რომელზედაც პასუხისმგებლობა უნდა აიღო და პარლამენტის თავმჯდომარე გადადგეს.
მოკლედ, დაძაბულობა კობახიძის განცხადებას მოყვა, არ გადავდგებიო. ამ ფონზე რაზე უნდა მოელაპარაკებინათ? საზოგადოებას ეტყოდნენ, კობახიძე არ გადადგება, მაგრამ დაიშალეთო? ეს ხომ არ მოხდებოდა!
_ ქალბატონო ნატო, გარდა იმისა, რომ დეპუტატი ხართ, იმ დღეს ანტისაოკუპაციო საპროტესტო აქციის რიგითი მონაწილეც იყავით. ხელისუფლებას მელია-უგულავასთან მოლაპარაკება წარმატებით რომ დაემთავრებინა, ამით პროტესტი გაგიქრებოდათ?
_ ოპოზიციის წარმომადგენლები ვერც პასუხისმგებლობას აიღებდნენ და ვერც _ ვალდებულებას, რომ საზოგადოებისთვის ეს ეთქვათ. ეს რომ ეთქვა, ოპოზიცია დემორალიზებული იქნებოდა.
_ ხელისუფლება 20 ივნისის მოვლენებს საათებად ყოფს და ამბობს, საღამოს ათ საათამდე გულწრფელი პროტესტი იყო, მერე კი მართული პროტესტი დაიწყოო.
_ არ ვიცი, ხელისუფლება საათების მიხედვით რატომ ყოფს. ათ საათამდე, კობახიძის იმ განცხადების შემდეგ, ჩემი გადადგომა არ იგეგმებაო, შესაძლოა, აღშფოთებამ მოიმატა.
ისე, რახან ამ ათ საათზე ლაპარაკობენ, არ გამოვრიცხავ, რომ დაძაბულობის შემომტანი აქციის მონაწილეები კი არა, იქ შემოგზავნილები, ანუ პროვოკატორები ყოფილიყვნენ!
_ „ოცნება“ ყველაფერს ოპოზიციის უპასუხისმგებლო ლიდერებს აბრალებს. ქალბატონო ნატო, 20 დღეზე მეტია, პარლამენტის წინ მიმდინარე ანტისაოკუპაციო აქციაში მონაწილეობთ. ე. ი., ხელისუფლებისთვის თქვენც „ოპოზიციის უპასუხისმგებლო ლიდერი“ ხართ. ამ, ასე ვთქვათ, ბრალდებაზე ხელისუფლებას რას უპასუხებთ?
_ ჩემი, როგორც მოქალაქისა და დეპუტატის პასუხისმგებლობაა, ის აღშფოთება გამოვხატო, რაც უსამართლობისა და ძალმომრეობის მიმართ მაქვს!
ასევე ჩემი პასუხისმგებლობაა, იმ ადამიანების გვერდით ვიყო, რომლებიც პოლიტიკური პასუხისმგებლობის აღებას ჯერ კობახიძისგან მოითხოვდნენ, 20 ივნისის ღამის შემდეგ კი _ გახარიასგან! ვინაიდან აქციები დემოკრატიულ ქვეყანაში სრულიად დასაშვებია, ისიც ჩემი პასუხისმგებლობაა, რომ სამართლიან აქციებში ვმონაწილეობდე!
ის, რომ აქცია ამდენი ხნის განმავლობაში გრძელდება, უკვე ხელისუფლების პასუხისმგებლობაა. ამიტომ, ყველამ თავის პასუხისმგებლობას მიხედოს!
_ ეს ამბები, ადრე თუ გვიან, დამთავრდება და ხელისუფლებას „ოცნებაც“ დატოვებს. მაინტერესებს, აი, მაშინ რას ეტყვით იმ ადამიანებს, თუნდაც გახარიასა და ივანიშვილს, რომლებიც „ომეგას“ საქმეში ფიგურირებენ?
_ ისინი უკვე ძალიან ცუდ მდგომარეობაში იქნებიან და, სიმართლე გითხრათ, ადამიანური თვალსაზრისით, ნიშნს არ მოვუგებ, თუმცა წეღანდელი თქმისა არ იყოს, ყველამ თავისი პასუხისმგებლობა უნდა ზიდოს, მაგრამ არა ისე ჰიპოთეტურად, როგორც ჩვენი მთავრობისგან მოვისმინეთ.
_ აბა, როგორ?
_ როგორც მიღებულია პოლიტიკური და სამართლებრივი პასუხისმგებლობა!
_ ბოლო დროს საქართველოში განვითარებული მოვლენები, იმ სასამართლო დავებზე, რომელიც „ომეგამ“ „ოცნების“ ხელისუფლების წინააღმდეგ დაიწყო, კომპანიის სასარგებლოდ იმოქმედებს? ანუ დასავლეთისთვის უფრო თვალნათელი ხომ არ გახდება, რომ საქართველოში არადემოკრატიული ვითარებაა?
_ ეს ჩვენთანაა, რომ პოლიტიკური ცვლილებები სამართლებრივ ცვლილებებს იწვევს _ ავიღოთ თუნდაც მელიას ამბავი, რომელიც მეორე დღეს უნდა დაეჭირათ, ცხადია, კანონსმიღმა, მაგრამ აღარ დაიჭირეს და სახელური თუ საყელური, ასევე კანონსმიღმა შეაბეს.
მოკლედ, ჩვენთან ხდება, რომ სამართლებრივ გადაწყვეტილებებს პოლიტიკური პროცესები განაპირობებს, თორემ უცხოეთში ნამდვილად სამართლებრივი სახელმწიფოებია, რომელთა სამართალიც კანონებზეა დამყარებული. შესაბამისად, იქ პოლიტიკურ პროცესებს კი არ ითვალისწინებენ, არამედ არგუმენტებისა და ფაქტების კანონებთან შესაბამისობით მოქმედებენ.
ასე რომ, ის სასამართლო პროცესები, რომელიც უცხოეთში მიმდინარეობს, კანონებთან შესაბამისობაშია და ბოლომდეც კანონიერად მივა.
_ ეს მესმის, მაგრამ ადამიანებს, რომლებიც ხელისუფლებაში აღარ იქნებიან, საკუთარი ინტერესების დაცვა გაუჭირდებათ, ანუ მახსოვს, ჩვენი ბოლო შეხვედრის დროს მითხარით, რომ სახელმწიფომ „ომეგასთან“ სასამართლო დავებისთვის უცხოური საადვოკატო ფირმა დაიქირავა, რომელსაც თანხა ბიუჯეტიდან გადაუხადა…
_ იცით, საქმე როგორ არის? _ მთავრობები ერთმანეთის სამართალმემკვიდრეები არიან. ამდენად, სახელმწიფო ინტერესების დაცვა მას მოუწევს, ვინც ხელისუფლებაში „ოცნების“ მერე მოვა. ამის გამო წუხილს გამოვთქვამ, რადგან ძალაუნებურად სახელმწიფოს ეჯახები, არადა, რეალურად, სახელმწიფოს კი არა, მას უნდა შეეჯახო, ვინც სახელმწიფო სტრუქტურებს წარმართავს.
ესენი, ცხადია, მაქსიმალურად მოინდომებენ, რომ თავი დაიცვან, რადგან დამნაშავეები არიან, მაგრამ ისინი, რომლებიც ამათ მერე მოვლენ, შესაძლოა, ისე გამწარებულები არ იყვნენ, რომ თავი დაიცვან.
_ კი ბატონო, მაგრამ „ომეგას“ ქეისში შესაძლოა, დღევანდელი ჩინოვნიკების პიროვნული პასუხისმგებლობა დადგეს. შესაბამისად, თავის დაცვა შეიძლება, ვეღარ მოახერხონ, რადგან საამისო ფული აღარ ექნებათ.
_ ბიუჯეტი იმდენი კი გამოხრეს, რომ თავის დასაცავად თანხა ეყოფათ, მაგრამ უცხოეთში თანხა არაფერს ნიშნავს!
_ ბოლოს, ქალბატონო ნატო, XX საუკუნეა, იბერიის გაბრწყინებას ველოდებით და იმედია, ოდესმე გაბრწყინდება, მაგრამ ტელეკომპანია „იბერიას“ რა ელის, მაუწყებლობას განაახლებს?
_ თვეს და რიცხვს ვერ გეტყვით, მაგრამ ზუსტად ვიცი, რომ „იბერია“ მაუწყებლობას აღადგენს!
საერთოდ, ადამიანებს ყველაფერი გვეჩქარება იმიტომ, რომ სიცოცხლის თუნდაც გარანტირებული ასი წელი ძალიან ცოტაა, მაგრამ სამყაროსთვის ეს ასი წელი, მართლაც, წუთისოფელია. ასე რომ, ცვლილებები ძალიან სწრაფად ხდება და ადამიანებიც ამ ცვლილებებს მივყვებით!

გიორგი აბაშიძე