ლელა ჯეჯელავა: „ის, რაც 20 ივნისს მოხდა, საქართველოს ოკუპაციის სიმბოლური აქტი იყო!“

„ახლა იწყება პროცესები, რაც სრულიად განსხვავებულია ბოლო 30 წელიწადში განვლილი რეალობისგან. ჩვენ საბჭოთა კავშირიდან წლების წინათ გამოვედით, ახლა კი საბჭოთა კავშირი, როგორც აზროვნებისა და ცხოვრების წესი, საქართველოდან საბოლოოდ უნდა გავიდეს! „გამარჯვებული საქართველო“ სწორედ ამას შეუწყობს ხელს!“ _ ამბობს ირაკლი ოქრუაშვილის თანაგუნდელი ლელა ჯეჯელავა, რომელიც ქართულ პოლიტიკაში სრულიად ახალი და, ამავდროულად, განსხვავებული სახეა _ საუბრობს დამაჯერებლად, არგუმენტებით და აგრესიის გარეშე. ისე, ქალბატონი ლელა, როგორც პარტიის სახე, პოლიტიკაში ახლა ჩაერთო, თორემ ის საქმეც, რომელსაც აქამდე აკეთებდა, პოლიტიკის შემადგენელი ნაწილია, ანუ „გამარჯვებულ საქართველოში“ გაწევრიანებამდე იგი „ეთნიკურ და კონფესიურ ურთიერთობათა ცენტრს“ ხელმძღვანელობდა.

რატომ გადაწყვიტა პარტიული მოღვაწეობა და როგორ უნდა გაიმარჯვოს საქართველომ? _ ამ და სხვა აქტუალურ თემებზე „ქრონიკა+“ ლელა ჯეჯელავას ესაუბრა:

_ ქალბატონო ლელა, პოლიტიკაში ყველაზე არეულ დროს ჩაერთეთ. ეს გადაწყვეტილება რატომ მიიღეთ?
_ დიახ, მართალია _ პოლიტიკაში შემოსვლა ყველაზე რთულ დროს მომიწია და სწორედ იმიტომ, რომ ქვეყანა ძალიან სერიოზული გამოწვევების წინაშე აღმოჩნდა, ჩვენი სახელმწიფოებრიობის შენარჩუნების საკითხიც სერიოზულად დგას და მიმაჩნია, რომ ყველა ადამიანმა, ვისაც ამ სახელმწიფოს წინაშე ვალდებულების განცდა აქვს, როგორც, რითაც და სადაც შეუძლია, იქ უნდა მიიღოს მონაწილეობა.
_ ყველაფერ ამას, არასამთავრობო სექტორიდან, აქამდეც აკეთებდით.
_ დიახ, საკმაოდ საინტერესო გამოცდილება მივიღე და ისიც, რასაც აქამდე ვაკეთებდი, პოლიტიკა იყო, თან შეიძლება, იმაზე სერიოზულიც, ვიდრე პარტიული მოღვაწეობაა, თუმცა ამ ეტაპზე, სწორად მივიჩნიე, რომ იმ გუნდთან ერთად ვიყო, რომელსაც „გამარჯვებული საქართველო“ ჰქვია და წმინდა პოლიტიკურ ბატალიებშიც ჩავერთო, რათა ჩვენს საბოლოო მიზანს მივაღწიოთ. ეს საბოლოო მიზანი კი გამარჯვებული საქართველოა! „გამარჯვებული საქართველო“ მარტო ჩვენი პარტიის სახელი კი არა, ის მდგომარეობაა, რომლის მიღწევასაც ყველანი ვცდილობთ.
_ საქართველო ივანიშვილის გარეშე გაიმარჯვებს?
_ ყველას გარეშე, ვინც საქართველოს გამარჯვებას ხელს უშლის! ყველას აქვს უფლება, რომ საქართველოს გამარჯვებაში მონაწილეობა მიიღოს, ასევე ყველას აქვს არჩევანი, რომ ამ გამარჯვებას ხელი შეუშალოს. ამ ეტაპზე, რასაც მე და, საერთოდ, საზოგადოება ხედავს, ივანიშვილი არათუ გამარჯვებას, საქართველოს განვითარებასაც აფერხებს!
_ ქალბატონო ლელა, ძალიან გონიერი ადამიანი ხართ და სანამ ოქრუაშვილის გვერდით დადგომას გადაწყვეტდით, მინიმუმ, საკუთარ თავს თუ ჰკითხეთ, ოქრუაშვილი ხელისუფლების სათავეში ერთხელ უკვე იყო და საქართველოს რატომ ვერ გაამარჯვებინაო?
_ გმადლობ შეფასებისთვის და სწორედ გონიერი ადამიანის პოზიციიდან გიპასუხებთ: ირაკლი ოქრუაშვილის გვერდით დგომით დისკომფორტი არ მაქვს. ეს ჩემი სრულიად გაცნობიერებული არჩევანია.
რაც შეეხება ოქრუაშვილს, თუ „ვარდების რევოლუცია“ ამ ქვეყნის განვითარების გზაზე სერიოზულ წინსვლადაა მიჩნეული, მაშინ ოქრუაშვილი ყველა იმ რეფორმისა და გადაწყვეტილების თანამონაწილეა, ამასთან, „ვარდების რევოლუციის“ ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი ლიდერია. შესაძლოა, შეცდომები იყო, მაგრამ გაითვალისწინეთ, რომ 27 წლის ასაკში ირაკლი ოქრუაშვილი უკვე სამ სხვადასხვა მნიშვნელოვან თანამდებობაზე _ გენერალურ პროკურორად, შს და თავდაცვის მინისტრებად იყო ნამუშევარი.
_ სხვათა შორის, „ნაციონალების“ ყველაზე გახმაურებული სკანდალები სწორედ ოქრუაშვილის თანამდებობებზე მუშაობას უკავშირდება.
_ კერძოდ, რომელი?
_ ბუტა რობაქიძის მკვლელობაზე არაფერს ვიტყვი, რადგან ეს სხვა პრიზმაშია განსახილველი, მაგრამ გვახსოვს, ოქრუაშვილი ჯარისკაცებს როგორ აგინებდა, თქვენი მოგებული ომის დედაცო და არც ის დაგვვიწყებია, რუსეთში ფეკალიების შეტანით რომ იმუქრებოდა…
_ რობაქიძის საქმეზე შემიძლია, იმ ფაქტებს ვენდო, რაც გამოძიებითაა დადასტურებული.
_ კი ბატონო, თუმცა როცა „გამარჯვებული საქართველო“ ფუძნდებოდა, „ოცნება“ სწორედ რობაქიძის თემის აგორებას შეეცადა.
_ ეს ძალიან უნიჭო მცდელობა იყო და დარწმუნებული ვარ, მეტი შანსი რომ ჰქონოდა, ალბათ, გამოიყენებდა. საერთოდ, იმ პერსონის საქციელს, რომელსაც შვილი ჰყავს გარდაცვლილი, არ შევაფასებ. ასევე ოქრუაშვილის მაშინდელი პოლიტიკური გამონათქვამების შეფასებაც უხერხულია, თუმცა ოქრუაშვილი თავდაცვის ერთ-ერთი წარმატებული მინისტრი იყო და ამასთან, გამორჩეული რეფომატორიც. როცა „ნაცმოძრაობამ“ იმ გზიდან გადაუხვია, რომლის გამოც მისი საქმიანობა ქვეყნის შიგნით თუ გარეთ პოზიტიურად აღიქმებოდა, ოქრუაშვილი ამ გუნდთან აღარ იყო და თავად გახდა რეპრესირებული.
მოკლედ, ირაკლი ოქრუაშვილის გვერდით დგომის გამო უხერხულობას არ ვგრძნობ და, პირიქით, მიმაჩნია, რომ ის გამოცდილება, რაც სრულიად ახალგაზრდამ ქვეყნის განვითარებისა და რეფორმირების კუთხით დააგროვა, დღეს, ამხელა რეგრესის მერე, ისეა საჭირო, როგორც არასოდეს!
_ ქალბატონო ლელა, გჯერათ, რომ თქვენი გუნდი საქართველოს გაამარჯვებინებს? თუმცა „ოცნება“ ასე არ ფიქრობს და ირაკლი ოქრუაშვილის დაკითხვას იმ გამოძიების ფარგლებში აპირებს, რომელიც სახელმწიფო გადატრიალების კუთხით მიმდინარეობს, ანუ გამარჯვებული საქართველო, თავისთავად, კარგი მესიჯია, მაგრამ თქვენი გუნდი ხელისუფლებისთვის საშიშია?
_ როგორც ჩანს, ასეა და იმასაც ძალიან კარგად ვაცნობიერებ, თუ რატომაა ჩვენი გუნდი ხელისუფლებისთვის საშიში. ყველაზე ბინძურმა ინსტიტუციამ _ ტროლების ფაბრიკამ თუ ქარხანამ, რომელიც მმართველ გუნდთან ასოცირდება, როგორც უნდა იმუშაოს, „გამარჯვებული საქართველო“ იმ ადამიანთა ერთობაა, რომელთა პოლიტიკური გამოცდილება ინტელექტუალური შესაძლებლობებია. ჩვენი გუნდის ნება ამ ქვეყნის გამარჯვებისკენაა მიმართული და უკვე ხელისუფლების პრობლემაა, ირაკლი ოქრუაშვილზე საქმეს აღძრავს თუ არა. საერთოდ, ხელისუფლება გროტესკულ მდგომარეობაში აღმოჩნდა _ ოქრუაშვილმა საქართველოდან წასვლის წინ ხელისუფლებას მიმართა, _ აქ ვარ და ჩემთან თუ რამე პრეტენზია გაქვს, დამიკითხეო. მაგრამ ქვეყნიდან გაუშვეს და მერე ტროლების თუ ბზიკების ქარხანა ააფუთფუთეს, ოქრუაშვილი გაიქცაო. პროკურატურა სახელმწიფო გადატრიალებაზე საუბრობს და ამ ფონზე გიგი უგულავა, რომელიც ერთ-ერთი მათგანია, ვისთანაც მას კითხვები აქვს, ქვეყნიდან გადის. მოკლედ, თუ უგულავა ან ოქრუაშვილი სახელმწიფო გადატრიალებაში რაიმე ფორმით არიან ეჭვმიტანილები, ქვეყნიდან რომ უშვებენ, რა მოტივაცია აქვთ და რით ხელმძღვანელობენ?
_ ამას ვერ გეტყვით და, სხვათა შორის, ისიც არ მესმის, პროკურატურა მაინცდამაინც ოქრუაშვილით რატომ დაინტერესდა? იმ კადრებში, რომელსაც „ოცნების“ მომხრეები ატრიალებენ, ოქრუაშვილი კი ჩანს, მაგრამ ანტისახელმწიფოებრივს არაფერს ამბობს.
_ ამ კითხვას პასუხი თავად გაეცით: ოქრუაშვილი ის ლიდერია, რომელიც საფრთხეს პერსონალურად ბიძინა ივანიშვილს უქმნის! ოქრუაშვილს, როგორც პოლიტიკურ ლიდერს, ყველა ის მონაცემი აქვს, რითაც შეუძლია, ივანიშვილს მიტაცებული სახელმწიფო ხელიდან გამოსტაცოს.
_ შეიძლება, არც უამისობაა, მაგრამ „გამარჯვებულ საქართველოში“ ინტელექტუალების, როგორც იტყვიან, ცვენაა. ოქრუაშვილის გუნდი, ვფიქრობ, ამიტომაცაა საშიში, ანუ „ოცნებას“ შეიძლება, ჰგონია, აი, ოქრუაშვილს დავიჭერ და ეს გუნდიც დაიქსაქსებაო.
_ ჯერ ერთი, ოქრუაშვილის დაჭერაში ეჭვი მეპარება, რადგან მის წინააღმდეგ სამხილი არ არსებობს. მეორეც, რომც დაიჭიონ, ამით გუნდის ერთიანობას საფრთხე არ შეექმნება, პირიქით, ჩვენ კიდევ უფრო მეტად ვიქნებით მოტივირებულნი, რომ ოქრუაშვილიც დავიცვათ და ამასთან, მიზნისკენ სვლაც გავაგრძელოთ! ოქრუაშვილის დაჭერით ივანიშვილი ჩვენს გუნდს კი არა, უფრო მეტ პრობლემას საკუთარ თავს შეუქმნის!
_ ქალბატონო ლელა, „გამარჯვებული საქართველოს“ კიდევ ერთი კოზირი, ჩემი აზრით, ისიცაა, რომ განსხვავებული პოლიტიკური წარსულისა და გემოვნების ადამიანებმა გაერთიანება მოახერხეთ. ეს საფრთხეს მხოლოდ „ოცნებას“ კი არა, ვფიქრობ, მთელ ქართულ პოლიტიკურ სპექტრს უქმნის. ვცდები?
_ ჩვენს, როგორც კონკურენტების მიმართ, რასაკვირველია, გარკვეული შიში უნდა ჰქონდეთ, მაგრამ კონკურენცია და საფრთხე სხვადასხვა რამეა. ამ გუნდში არიან ადამიანები, რომლებსაც საკმაოდ ხანგრძლივი გზა აქვთ გავლილი, მაგრამ დღეს ერთად სრულიად გაცნობიერებულად იმიტომ დგანან, რომ საერთო საქმისთვის თითოეულის როლი ყველამ კარგად დავინახეთ, ანუ ამ გუნდის თითოეული წევრის რესურსი ძალიან მნიშვნელოვანია. ჩვენ სწორედ ამას ვაფასებთ და ჩვენს განსაკუთრებულ უპირატესობადაც ეს მიგვაჩნია!
_ ქალბატონო ლელა, 20 წელზე მეტია, პოლიტიკურ სპექტრს ვაკვირდები და ყველა დროში ყველა პარტია უკეთეს მომავალს გვპირდება. ასე რომ, ამ მხრივ გამონაკლისები არც თქვენ ხართ, მაგრამ როგორ უნდა დამარწმუნოთ, რომ საქართველოს მაინცდამაინც თქვენი გუნდი გაამარჯვებინებს, ანუ გამარჯვების კონკრეტული გეგმა გაქვთ?
_ რასაკვირველია, გვაქვს. ჩვენი ამოცანა, პირველ რიგში, ის არის, რომ ერთი ადამიანის მიერ მიტაცებულ სახელმწიფო უწყებებს ძალაუფლება დავუბრუნოთ. მითხარით, იმის შემდეგ, რაც მოხდა, საქართველოს პარლამენტს ინსტიტუცია როგორ შეიძლება, ვუწოდოთ? ოკუპანტი შემოეპარათ თუ ამას რა ერქვა?
_ „ოცნება“ ირწმუნება, ეს პროტოკოლური შეცდომა იყოო.
_ ასე არ არის და ყველამ ძალიან კარგად ვიცით, რომ ეს საქართველოს ოკუპაციის სიმბოლური აქტი იყო! იმის გარდა, რომ ბიძინა ივანიშვილმა თავად მიიტაცა ყველა სახელმწიფო ინსტიტუციის ძალაუფლება, გავრილოვის პარლამენტის თავმჯდომარის სავარძელში დასმით შეეცადა, ეს ძალაუფლება უკვე რუსეთისთვის გადაებარებინა და სწორედ ამას მოყვა საზოგადოების რეაქცია.
ისე, სახელმწიფო რომ გადაატრიალო, ამისთვის საჭიროა, სახელმწიფო გქონდეს და თუ 20 ივნისს საქართველოს საზოგადოება სახელმწიფო გადატრიალებაში მონაწილეობდა, როგორც ამას „ქართული ოცნება“ აფასებს, მაშინ ივანიშვილის მიერ მიტაცებული სახელმწიფოს უკან დაბრუნებაში თანაბრად „დამნაშავე“ ყველა ის ადამიანი ვართ, რომელიც პარლამენტის წინ ვიდექით! ამიტომ თუ ოქრუაშვილს რამე პასუხისმგებლობას დააკისრებენ, ამ პასუხისმგებლობას, რასაკვირველია, თანაბრად გავინაწილებთ!
_ ე. ი., არსებობს შანსი, რომ ჩვენი შემდეგი შეხვედრისას თქვენც, მელიას მსგავსად, „ივანიშვილის ბრასლეტი“ გეკეთოთ.
_ ამაზე ჯერ არ მიფიქრია, მაგრამ ძალიან საინტერესო იქნება.
_ მოკლედ, ქალბატონო ლელა, ის, რომ ძალაუფლება ხალხს ეკუთვნის, ყველამ კარგად ვიცით და, სხვათა შორის, „ვარდების რევოლუციის“ დროს „ნაციონალებსაც“ ანალოგიური დევიზი ჰქონდათ, მაგრამ მარტივად ამიხსენით, ივანიშვილისგან მიტაცებული სახელმწიფო ინსტიტუციები უკან როგორ და რა მეთოდით უნდა დაიბრუნოთ?
_ ამის გაკეთებას, პირველ რიგში, ჩვენი გუნდის არჩევნებში გამარჯვებით აპირებს, მაგრამ ეს ასე მოხდება თუ არა, ხელისუფლების არჩევანია. ყველა ფეხის ნაბიჯზე „ოცნება“ იმდენ და ისეთ გამოუსწორებელ შეცდომას უშვებს, ხანდახან გულწრფელად მიჩნდება ეჭვი, ხელისუფლებას, მგონი, თავად არ უნდა, არჩევნებამდე მივიდეს-მეთქი.
მოკლედ, ის, რაც 20 ივნისს მოხდა, ხელისუფლების რუსეთისთვის გადაბარების სიმბოლური აქტი იყო, რომლის უკანაც ივანიშვილი იდგა.
_ თუ ასეა, მაშინ ოპოზიცია მარტო შს მინისტრის გადადგომას რატომ ითხოვს? გახარია რომც გადადგეს, სისტემა ხომ იგივე დარჩება?
_ თავად თქვეს, რომ გახარია „ოცნების“ ხერხემალია. სხვათა შორის, „ნაცმოძრაობამაც“ მერაბიშვილი ხერხემლად გამოაცხადა და სანამ მერაბიშვილმა „ნაცმოძრაობა“ იმ ორმომდე არ მიიყვანა, რომლისგანაც ამოსვლა ამ პარტიას დღემდე უჭირს, ვერ შეელია.
ივანიშვილმა, რეალურად, არაფერი დათმო _ არ ვიცით, პროპორციულ არჩევნებთან დაკავშირებით მოვლენები როგორ განვითარდება. საერთოდ, თავიდან საკითხი ძალიან მარტივად იდგა _ კობახიძის გადადგომა, მაგრამ აბსოლუტურად ყველას გვახსოვს, ბაქოში მყოფი კობახიძის განცხადება როგორი ცინიკური იყო, გადადგომას არ ვაპირებო. ის რომ გადამდგარიყო, 20 ივნისის ღამეს არაფერი მოხდებოდა, ანუ ივანიშვილმა კობახიძე თვიდან არ დათმო და ამით ეს მოვლენები გამოიწვია. ახლა კი გახარიას არ თმობს, რადგან ივანიშვილს ჰგონია, რომ გახარიას დათმობით გამოჩნდება, როგორც სუსტი და შეშინებული.
_ ანუ შს მინისტრის გადადგომის მოთხოვნით ოპოზიცია ივანიშვილს, როგორც იტყვიან, „მაზოლზე“ აჭერს ფეხს?
_ რასაკვირველია.
_ ყველამ ვიცით, რომ „ოცნებაში“ არაერთი კლანია. შესაბამისად, ქალბატონო ლელა, გამორიცხავთ, რომ „ოცნების“ გარკვეული კლანები ოპოზიციას გახარიას გადადგომაზე გაურიგდა?
_ გამორიცხული არაფერია.
_ ისე, თუ გინდათ, დაგიკონკრეტებთ: „ოცნების“ გარკვეული ნაწილი ოპოზიციის რომელ ფრთას შეიძლება გარიგებოდა.
_ კი ბატონო, დააკონკრეტეთ.
_ მაგალითად, „ევროპულ საქართველოს“.
_ მათ გარიგებას, ცხადია, ვერც უარვყოფ და ვერც დავადასტურებ, მაგრამ ამ ტიპის კითხვები საზოგადოებაში არსებობს და ყველა კითხვაზე პასუხს, ალბათ, მოვლენათა განვითარება თავად გასცემს, თუ ვინ ვისთან გარიგდა და დაჯგუფდა, მაგრამ ერთი რამ ვიცი: დღეს სრულიად სხვა რეალობა გვაქვს, ანუ დღეს პოლიტიკური პროცესის სათავეში პოლიტიკოსები კი არა, სამოქალაქო საზოგადოების წარმომადგენლები დგანან! მე თუ მკითხავთ, ივანიშვილისთვის ეს სამოქალაქო საზოგადოება ბევრად უფრო საშიშია, ვიდრე ის პოლიტიკოსები, ვისზეც მან შურისძიება გადაწყვიტა და საქმეების აღძვრას სახელმწიფოს გადატრიალების მუხლით აპირებს!
ივანიშვილმა რუსეთის ხელისუფლების ყველა დაკვეთა შეასრულა.
_ რას გულისხმობთ?
_ 20 ივნისის ღამის მოვლენები სახელმწიფო გადატრიალებად პირველად გავრილოვმა შეაფასა, შემდეგ კი ყველაფერი ეს ჩვენმა ხელისუფლებამ სიტყვა-სიტყვით გაიმეორა. რუსეთის პრეზიდენტმა, საგარეო საქმეთა მინისტრმა და ასევე გავრილოვმა ქართველ პოლიტიკოს ლიდერებს ექსტრემისტები უწოდეს და ჩვენმა ხელისუფლებამ ესეც სიტყვა-სიტყვით გაიმეორა, ანუ ჩვენს თვალწინ მიმდინარეობს პროცესი, რომელიც ძალიან მაგონებს 1989 წლის საქართველოს: 9 აპრილის აქციის დარბევაზე, ნუგზარ ფოფხაძის გარდა, თანხმობა ცენტრალური კომიტეტის სხვა არც ერთ წევრს არ გაუცია. ის, რაც არ იკადრა და არ გააკეთა საბჭოთა საქართველოს მილიციამ, 20 ივნისს ივანიშვილის დაქვემდებარებაში მყოფმა პოლიციამ გააკეთა! ისე, როგორც ჩანს, ივანიშვილი, მართლაც, ბატონი ფოფხაძის კონსულტაციებით მოქმედებს.
_ სხვათა შორის, 1989 წლის 9 აპრილს მომიტინგეებმა პატრიარქს არ დაუჯერეს და ეს თემა, ქალბატონო ლელა, კარგად იცით.
_ დიახ, ვიცი.
_ დღეს კი ეკლესია, როგორც იტყვიან, დუმილის უფლებას იყენებს. ეკლესიის დუმილს რით ხსნით?
_ ამ კითხვის ადრესატი, ალბათ, ეკლესიაა.
_ დიახ, მაგრამ თქვენი აზრი მაინტერესებს.
_ ეკლესიისა და ამ ხელისუფლების ურთიერთობა საკმაოდ რთულია. განსაკუთრებით, ციანიდის ცნობილი პროცესის შემდეგ. ვერ ვიტყვი, რომ ეს პარტნიორული ურთიერთობაა… სხვათა შორის, ეკლესიას არც ზვიად გამსახურდიას ხელისუფლება დაუცავს, იარაღით რომ დაამხეს…
_ მეჩვენება, რომ რაღაცის თქმა გინდათ, მაგრამ თავს იკავებთ.
_ ეკლესიის სათქმელიც ითქმება, ოღონდ ახლა _ არა! ჯერ პროცესები უნდა განვითარდეს, თუმცა ეკლესიის გარკვეულმა წამომადგენლებმა განცხადებები გააკეთეს და აქციის მიმართ სოლიდარობაც გამოხატეს…
_ ისე, „გავრილოვის კრიზისის“ ფონზე „თბილისი პრაიდის“ ორგანიზატორებისა და იგივე მეუფე იაკობის შერიგება-დაზავებას შემთხვევითობით ხსნით?
_ მომწონს, როცა ქვეყანაში თანხმობა და შერიგებაა. იმედია, მომავალში პრაიდის და, საერთოდ, ლგბტქ თემა დაპირისპირების საბაბად აღარ იქცევა. იმის იმედიც მაქვს, რომ, საბოლოო ჯამში, ისეთ სახელმწიფოში ვიცხოვრებთ, სადაც უფლებებით და მოვალეობებით ყველანი გათანაბრებულები ვიქნებით. ისიც მათი არჩევანია, ვისაც უნდა, რომ მხოლოდ ერთი ნიშნით, მაგალითად, სექსუალური ორიენტაციით პოზიციონირებდნენ. ჩემი არჩევანი ისეთი სახელმწიფოა, სადაც უფლებებსა და მოვალეობებში ყველანი თანაბრები ვართ!
_ ასეთ სახელმწიფოს, ცხადია, არაფერი სჯობს, მაგრამ პოლიტიკაში, როგორც ამბობენ, შემთხვევით არაფერი ხდება და ყველაფერი ერთმანეთთან კავშირშია. ბოლო მოვლენების ქრონოლოგია გავიხსენოთ: „პრაიდის“ თემას რაინდის გააქტიურება მოყვა, ბოლოს კი 20 ივნისის მოვლენები მივიღეთ. მოკლედ, რაკი ერთი სცენარი ჩავარდა, გავრილოვის ეპიზოდი ამიტომ გათამაშდა?
_ ყველაფერ აქამდე გარეჯის თემა იყო, რაც, პრაქტიკულად, მიინავლა, თუმცა ბოლომდე არ ჩამქრალა და გარკვეული ძალების მიერ, როგორც ჩანს, რისკ-ფაქტორადაა დარეზერვებული. კომბლების თემაც ჩავარდა და ბოლოს ვნახეთ ლგბტქ საზოგადოებისა და ეკლესიის ზავი, არადა, ეკლესია მანამდე აცხადებდა, ყველაფერს გავაკეთებ და „თბილისი პრაიდის“ ჩატარებას არ დავუშვებო, თუმცა იმ ფოტოს ნახვის შემდეგ, რომელიც გავრცელდა, შემექმნა შთაბეჭდილება, რომ ამ ორ ჯგუფს შორის არცთუ ისეთი დაპირისპირება ყოფილა, რომ ყველაფერი სამოქალაქო დაპირისპირებამდე მისულიყო და ამის მცდელობას ყოველ წუთს ვხედავდით.
_ ქალბატონო ლელა, წეღან უნდა მეკითხა და, რატომღაც, გამომრჩა: თუ წარსულს გადავხედავთ, მივხვდებით, რომ ირაკლი ოქრუაშვილის გააქტიურებას ყოველთვის პოლიტიკური რყევები მოყვება ხოლმე. ყოველ შემთხვევაში, ასე მოხდა 2007 წლის შემოდგომაზე, ასევე იყო არშემდგარი ე. წ. ზილების რევოლუციის დროსაც, ანუ ოქრუაშვილი, თავისი გუნდით, პოლიტიკურ არენაზე მაინცდამაინც ახლა რატომ გამოჩნდა და არა _ ცოტა ადრე ან ცოტა გვიან? როცა გავიგე, ოქრუაშვილი მოძრაობას ქმნისო, განცდა შემექმნა, რომ დიდი პოლიტიკური ცვლილებების მომსწრენი გავხდებით…
_ თუ იმის თქმა გინდათ, რომ ოქრუაშვილის გამოჩენა რეჟიმებს, რომლებიც გარდაუვალი ჩამოშლისკენ არიან მიმართულები, კიდევ უფრო არყევს ხოლმე, კი ბატონო, გეთანხმებით _ ჩვენ იმიტომ გამოვჩნდით, რომ იმ ცვლილებებში, რაც ახლა აუცილებლად მოხდება, ჩვენი წვლილი შევიტანოთ. საერთოდ, ახლა სრული სტაგნაცია გვაქვს, ანუ ივანიშვილმა მთელი საზოგადოება იოგას რიტმში გადაგვიყვანა. არადა, ეს ქართველების რიტმი არ არის! ქართველი კაცი სხვა რიტმში ცხოვრობს. ივანიშვილის პერსონალური რიტმი და ქართველი ერის ბიოლოგიური რიტმი ერთმანეთს აცდენილია. მეტიც, ჩვენ და ივანიშვილი ერთმანეთს ცნობიერადაც აცდენილები ვართ. ასე რომ, ყველაფერი ეს დიდხანს ვერ გაგრძელდება და, დიახ, გიდასტურებთ, რომ ჩვენ ივანიშვილის რეჟიმის დასრულებაში მონაწილეობას მივიღებთ _ 20 ივნისის შემდეგ, პირადად ჩემთვის, ის ისე გაფორმდა, როგორც რეჟიმი. ჩვენ ასევე მივიღებთ მონაწილეობას ამ ქვეყნის განვითარებასა და ხალხის გამარჯვებაში! გამარჯვებული საქართველო ის ქვეყანაა, რომლის ადგილიც ცივილიზებულ დასავლურ სამყაროშია. გამარჯვებული საქართველო გამართული სახელმწიფო ინსტიტუციებია, როცა პროკურორები ისეთ უხერხულ მდგომარეობაში არ იქნებიან, როგორშიც ახლა ვარდებიან… ივანიშვილს ჰგონია, რომ მის მამიდაშვილს, დეიდაშვილს, ბიძაშვილს, ანუ ნათესავს უფლება აქვს, სახელმწიფო პროცესებში მონაწილეობა მიიღოს, სამთავრობო ჩატშიც ჩართული იყოს და რეგიონის ქვეყნებთან ურთიერთობასაც ალაგებდეს. ცივილიზებულ ქვეყნებში ასე არ ხდება და როცა ყველაფერი ეს ალაგდება, სწორედ ის იქნება გამარჯვებული საქართველო!
_ ქალბატონო ლელა, რეზიუმეს სახით მითხარით, „გამარჯვებული საქართველო“ ის მესამე ძალაა, რომელსაც საზოგადოება ამდენი ხანია, ელოდება?
_ ნუმერაციას, რასაკვირველია, თავს ავარიდებ და ამას მნიშვნელობა არც აქვს, მაგრამ „გამარჯვებული საქართველო“ არის ძალა და ამას საზოგადოება შედეგებითაც ნახავს!
_ ქართულ სინამდვილეში ასეთი ტერმინიც არსებობს _ „ნაც-ქოცური ხელისუფლება“. „გამარჯვებული საქართველო“, საქმე-საქმეზე რომ მიდგეს, „ნაცებსაც“ დაუპირისპირდება და „ქოცებსაც“?
_ ჩვენ არავის ვუპირისპირდებით! ჩვენ გვაქვს ჩვენი პოზიცია, რომელსაც საზოგადოებას შევთავაზებთ! ჩვენ პოლიტიკაში კონკრეტული მიზნებით და ამოცანებით გამარჯვებისთვის მოვდივართ და ვინ დაგვიპირისპირდება, ეს უკვე მათი პრობლემაა!

გიორგი აბაშიძე