საქართველოში პოლიტიკური პროცესები დუღს. როგორ დამთავრდება ყველაფერი ეს? _ ამის პროგნოზირება რთულია, თუმცა ფაქტია, რომ ის, რაც ახლა ჩვენს ქვეყანაში ხდება, კრემლის წისქვილზე ასხამს წყალს. ყველაფერი კი „თბილისი პრაიდის“ გარშემო განვითარებული მოვლენებით დაიწყო, რასაც ლევან ვასაძისა და მასთან აფილირებული სიძულვილის ჯგუფების გააქტიურება მოყვა, თუმცა „გავრილოვის კრიზისის“ გამო პრაიდმა და ანტიპრაიდმა აქტუალობა დაკარგა.

ისე, შეიძლება, გაჩნდეს ვერსია, რომ სამივე მოვლენა ერთმანეთთან კავშირშია. ამას არც გენერალი, ანალიტიკოსი ამირან სალუქვაძე გამორიცხავს, რომელიც იმთავითვე უშვებდა ალბათობას, რომ პრაიდიც და ანტიპრაიდიც რუსული სცენარია.
„ძალიან მოწყვლადი ქვეყანა ვართ _ ერთმა თავხედმა ყირაზე დააყენა. საშიშია ასეთი სცენარები. 1 თვეა, გაფრთხილებთ, არ გესმით“, _ დაწერა სალუქვაძემ სოციალურ ქსელში 20 ივნისს, ანტისაოკუპაციო აქციის დარბევამდე რამდენიმე საათით ადრე. გაცილებით ადრე კი, კერძოდ, 13 მაისს, გენერალმა „ფეისბუქში“ ეს პოსტი გამოაქვეყნა:
„დაიწყო ლგბტ საკითხის აგორება. კეთდება გაურკვეველი განცხადებები, ჩვენი ხალხია, ნუ მოვწყვეტთო. მოდით, ლოგიკურად ვიმსჯელოთ: ვის ინტერესებშია ყველაზე მეტად ე. წ. ლგბტ პრაიდების მოწყობა? _ რა თქმა უნდა, კრემლის.
რატომ? _ იმიტომ, რომ საქართველოს საზოგადოება არ იღებს ამ თქვენს ლგბტ პრაიდებს და პარადებს. არც მიიღებს. ლგბტ თემის გააქტიურებას მოყვება იმ ძალების გააქტიურება, რომლებიც ამბობენ, რომ „ევროპა გვართმევს ქართველობას“. რაც მეტად გაააქტიურებთ ლგბტ თემას, მეტად გააქტიურდებიან მოწინააღმდეგე ძალები.
დასკვნა მარტივია: პირდაპირ აკეთებთ კრემლის საქმეს. მერე გინდათ, ჰიბრიდული ომი დაუძახეთ და გინდათ _ რბილი ძალა.
კრემლში, ალბათ, კმაყოფილებას ვერ მალავენ თქვენი ლგბტ აქტივობების გამო: კაპიკს არ ხარჯავენ, ისე კეთდება ანტიევროპული, შესაბამისად, ევრაზიული საქმე…“

იგივე მოსაზრებას ამირან სალუქვაძე „ქრონიკა+“-თან ინტერვიუშიც იმეორებს და ბოლო დროს განვითარებულ მოვლენებსაც, მათ შორის, ე. წ. გავრილოვის კრიზისსაც აფასებს:

_ ბატონო ამირან, სოციალურ ქსელში დიდი ხანია, წერთ, რომ „თბილისი პრაიდი“, ლევან ვასაძის გააქტიურების მსგავსად, რუსული ნარატივია. მართალია, პრაიდი გადაიდო, სამაგიეროდ, გავრილოვი ჩამოვიდა, რასაც დიდი სახალხო მღელვარება მოყვა. ყველაფერი ეს ერთი სცენარია?
_ გავრილოვი იმ ფორუმის გამო ჩამოვიდა, რომელიც წინასწარ დაიგეგმა, გეიაღლუმები და მსგავსი ღონისძიებები კი 17 მაისს ტარდება ხოლმე, თუმცა ამჯერად ეს თემა ერთი თვის შემდეგ გააქტიურდა. ამ თემაზე პირველი პოსტი სოციალურ ქსელში 13 მაისს გამოვაქვეყნე და ვთქვი, რომ პრაიდს ანტიპრაიდი, ანუ საპასაუხო, საწინააღმდეგო გამოსვლები მოყვებოდა. ყველაფერი ეს მაშინ არა, მაგრამ ახლა, პრაქტიკულად, მართლმადიდებელ დეპუტატთა ფორუმის წინა დღეებში მოხდა.
_ მაპატიეთ, მაგრამ თქვენს ანალიზს ბოლომდე ვერ გავიზიარებ, რადგან „თბილისი პრაიდი“ რამდენიმე თვის წინ დაანონსდა, ე. ი., საზოგადოებამ ჯერ კიდევ აპრილში იცოდა, რომ 18-23 ივნისს ლგბტქ ადამიანებს ღონისძიებები უნდა გაემართათ.
_ ფორუმიც წინასწარ იყო დაგეგმილი. სხვათა შორის, ასამბლეა, რომელიც ამ ფორუმს ატარებდა, დიდი ხანია, არსებობს და ამ ასამბლეის წევრი საქართველო, თუ არ ვცდები, 1997 წლიდანაა. ამ ასამბლეის ღონისძიებებში უკრაინაც მონაწილეობს ხოლმე. ფორუმში, რომელიც თბილისში იმართებოდა, უკრაინის დელეგაციაც მონაწილეობდა და უკრაინის ელჩის პროტესტიც ვნახეთ. მოკლედ, ამ ასამბლეის ღონისძიებებში ყველა სახელმწიფო რუსეთთან რთულ ვითარებაში არის თუ არა, მაინც მონაწილეობს, თუმცა ეს ცალკე საუბრის თემაა.
რაც შეეხება ვადებს, რომელი ღონისძიება როდის დაიგეგმა, პრაიდი და ეს ფორუმი ერთმანეთს რატომ დაემთხვა, შესაბამისმა სტრუქტურებმა უნდა იმუშაონ. ფაქტია, რომ ყველაფერი ერთმანეთს გადაება და ეს პროცესები, რუსეთის გარდა, ყველასთვის წამგებიანი იყო.
_ ბუნებრივია, რომ ამ აჟიოტაჟით კრემლმა იხეირა, მაგრამ, ჩემი აზრით, წინასწარ იქნებოდა დაგეგმილი, რომ საქართველოს პარლამენტის სავარძელში ოკუპანტი ქვეყნის დეპუტატი უნდა ჩამჯდარიყო.
_ გავრილოვი ამ ასამბლეის პრეზიდენტია. ასამბლეას გენერალური მდივანიც ჰყავს. პირადი საუბრებიდან გარკვეული ინფორმაციები მაქვს, რასაც ვერ დავეყრდნობი, ამიტომ უმჯობესია, იგივე „ქართული ოცნების“ პოლიტსაბჭომ მოიკვლიოს, თუ რატომ დაიკავა გავრილოვმა პარლამენტის თავმჯდომარის სავარძელი, მაგრამ ყურადღებას სხვა რამეზე გავამახვილებ.
_ რაზე?
_ ხალხის გულწრფელ პროტესტზე, ცხადია, არ ვსაუბრობ, მაგრამ ყველაფერ ამაზე ზოგიერთი პოლიტიკოსის დაგვიანებული პროტესტი ჩემთვის გულწრფელი არ არის. საერთოდ, მაინტერესებს, რა მნიშვნელობა ჰქონდა, გავრილოვი პარლამენტის სასესიო დარბაზში რიგითი დეპუტატის სავარძელს დაიკავებდა თუ _ სპიკერის სავარძელს?
_ სპიკერის სავარძელში გავრილოვის გამოჭიმვას, მე თუ მკითხავთ, სიმბოლური დატვირთვა ჰქონდა, თორემ პარლამენტში საერთოდ არ უნდა შეგვეშვა!
_ მოკლედ, პოლიტიკოსებმა იცოდნენ, რაც ხდებოდა და ყველაფერი თავიდანვე უნდა გაეპროტესტებინათ, ასეთ შემთხვევაში, საქმე აქამდეც არ მივიდოდა, მაგრამ ის ნაპერწკალი, რომელმაც სიტუაცია ააფეთქა, რატომღაც, სპიკერის სავარძელი აღმოჩნდა.
_ საუბარი საითკენ მიგყავთ?
_ ყველას თავიდანვე უნდა გაეპროტესტებინა და ეთქვა, ეს ასამბლეა პარლამენტში არ უნდა ჩატარდესო და იქ გაგრძელებულიყო, სადაც დაიწყო _ სახელმწიფო ცერემონიების დარბაზში. ასეთ დროს არაფერი მოხდებოდა.
სხვათა შორის, რუსულ არხებზე გავრილოვი აფხაზეთში საბრძოლო მოქმედებებში მონაწილეობას დაჟინებით უარყოფს. შევეცადე, ინტერნეტის მეშვეობით ყველაფერი ეს დამედგინა, მაგრამ სათანადო ინფორმაციები ვერ მოვიპოვე, თუმცა ამ შემთხვევაში ეს მეორე ხარისხოვანია.
რაც შეეხება მის პოზიციას აფხაზეთსა და ცხინვალთან დაკავშირებით, დუმაში, დაახლოებით, 450 დეპუტატია და მარტო ისინი კი არა, რუსეთის მოქალაქეების ძალიან დიდი ნაწილიც ასე ფიქრობს. ყველაფერი ეს რუსული პროპაგანდა და რუსული პოპაგანდის ნაწილია. მეორე მხარეა რეალობა, ანუ ასეთ რუსეთთან ჩვენ რამე კონტაქტში ვართ თუ არა _ მასთან რაიმე ფორმის დიალოგს ვაწარმოებთ თუ არა, ან საერთაშორისო და სხვა ტრიბუნებს ვიყენებთ თუ არა, რომ ჩვენი სათქმელი ვთქვათ.
მოკლედ, ამ კუთხით უნდა ვიფიქროთ, თორემ იმაზე, რომ ეს ფიგურა და თავად ფაქტიც მიუღებელია, რა თქმა უნდა, ყველა ვთანხმდებით. საერთოდ, პარლამენტის სპიკერი ჯერ დეპუტატია და თავმჯდომარედ მერე ირჩევენ, ანუ არანაკლებ მნიშვნელოვანი ის 150 სავარძელია, რომელიც პარლამენტის დარბაზში დგას.
_ იქიდან გამომდინარე, რომ რუსეთი ოკუპანტია, ზემოხსენებული ფორუმის საქართველოში გამართვა რა აუცილებლობას წარმოადგენდა, მით უმეტეს, როცა წინასწარ ყველამ იცოდა, რომ მასში მონაწილეობას რუსეთის დელეგაციაც მიიღებდა?
_ როგორც გავარკვიე, ეს ფორუმი ასამბლეის წევრ ქვეყნებში რიგრიგობით იმართება. სხვათა შორის, ასამბლეის ოფისი მოსკოვში კი არა, ათენში მდებარეობს, თუმცა არ ვიცი, პრეზიდენტად რუსი დეპუტატი რატომ აირჩიეს? საერთოდ, რუსეთს მართლმადიდებლურ სამყაროში წამყვანად მიაჩნია თავი, მაგრამ საკითხავია, კომუნისტს მართლმადიდებლური ქვეყნების დეპუტატების ასამბლეის პრეზიდენტად რა უნდა? 70 წლის შემდეგ მორწმუნე გახდა? ესეც აბსურდია!
_ ჰოდა, ამიტომაც მგონია, რომ ყველაფერი ეს პროვოკაციულია.
_ რა თქმა უნდა. ყველამ ხომ კარგად ვიცით, ასეთი ღონისძიებები რისთვისაც ტარდება.
_ რისთვის?
_ 1991 წელს, როცა საბჭოთა კავშირი დაიშალა, ვიღაცას გაუჩნდა აზრი, რომ ასეთი ასამბლეა მართლმადიდებლური ქვეყნების შესანარჩუნებლად შეექმნა, თუმცა ეს საკმარისი არ არის, რომ რომელიმე სახელმწიფო მოყვრად აქციო. მოყვრად რომ აქციო, შენც მოყვრულად უნდა მოექცე. ფაქტია: რუსეთი მტრულად გვექცევა!
_ ბატონო ამირან, ისევ „თბილისი პრაიდსა“ და ანტიპრაიდს დავუბრუნდეთ. როგორც საუბრის დასაწყისში აღვნიშნე, თქვენ დიდი ხანია, ეჭვობთ, რომ ამ ორივე ჯგუფის კვალი ჩრდილოეთამდე მიდის.
_ ამას პირდაპირ არავის ვაბრალებ. უბრალოდ, ვამბობ, რომ შესაძლოა, ეს ერთი სცენარი იყოს და მეორეც, ორივე მხარის გამოსვლა რუსეთს აწყობს!
_ ასეა თუ ისე, ორივე მხარის პროვოცირებას კრემლი ახდენს, არა?
_ ყოველ შემთხვევაში, ყველაფერი მის წისქვილზე ასხამს წყალს.
გეი უმცირესობებს არ ვეხები და არც იმაზე ვსაუბობ, მათ ვინ აფინანსებს ან რატომ გამოდიან. უბრალოდ, ვამბობ, საზოგადოების უდიდესი ნაწილისთვის მსგავსი გამოსვლები მიუღებელია. მნიშვნელობა არ აქვს, 100 თუ 30 ათასს ადამიანს ჰგონია, რომ დასავლეთი ქართველობას გვართმევს. ეს შესაძლოა, რუსული პროპაგანდაა და ამ ფონზე მსგავსი ღონისძიების ჩატარება და ამის წინასწარ დაანონსება გამოწვევაა! თუ პრაიდის ჩატარება გინდა, ამისთვის მერიის თანხმობაა საჭირო, შეუთანხმდი და ჩაატარე. თუ ვინმე ძალას გამოიყენებს, პოლიცია შესაბამისად იმოქმედებს. საერთო ჯამში, ქუჩაში 50 ან, სულაც, 200 ადამიანი გამოდის და ყველაფერ ამას სამ-ოთხთვიანი დაანონსება რად უნდა? ეს გამოწვევაა, რათა ყველაფერს ანტიპრაიდული მოძრაობა მოყვეს, თორემ პრაიდზე განცხადება დღეს რომ გააკეთო და დღესვე ან ხვალ რომ გამართო, ამაზე რეაგირებას ვერავინ მოახდენს, მაგრამ როცა აპრილში ამბობ, აი, ივნისში პრაიდი უნდა ჩავატაროო და ამაზე სოციალური ქსელითა და მედიით მუდმივი საუბარი ხდება, ეს, რა თქმა უნდა, სხვა ძალების გააქტიურებას გამოიწვევს.
მოკლედ, მთელი ეს პროცესი, ცხადია, რუსული პროპაგანდის წისქვილზე წყლის დასხმაა!
_ ისე, ნიშანდობლივია, რომ ე. წ. გავრილოვის კრიზისზე ვასაძესა და მის მხარდამჭერებს არაფერი უთქვამთ. მეტიც, თუ არ ვცდები, გურამ ფალავანდიშვილმა განაცხადა, ოკუპაცია ამ ეტაპზე მნიშვნელოვანი არ არისო.
_ 9-საათიანი დაკითხვიდან გამოსულმა ლევან ვასაძემ, როგორც ვიცი, განცხადება გააკეთა.
_ პირადად მე არ მომისმენია, თუმცა განცხადებაზე მეტად მნიშვნელოვანი ის იქნებოდა, რომ ვასაძის მიმდევრები ანტისაოკუპაციო აქციებს შეერთებოდნენ. მოკლედ, ბატონო ამირან, ყველაფერ ამით კრემლი, თქვენი აზრით, რის მიღწევას ცდილობს? ვთქვათ, საქართველოში არეულობა დაიწყო, მოსკოვი რა ხეირს ნახავს და, საერთოდ, პროცესები როგორ განვითარდება?
_ პროცესები შესაძლოა, უმართავი გახდეს.
_ და ამ უმართავი პროცესებით, დავაკონკრეტოთ, პუტინი რას მიიღებს?
_ პირველ რიგში, არამდგრად, არასტაბილურ და შერყეულ სახელმწიფოს მიიღებს. ყველაზე ცუდი ეს არის, თორემ ყველაფერ დანარჩენს ავიტანთ. არ არის გამორიცხული, რომ ამ ფონზე, თუ ვადამდელი საპარლამენტო არჩევნები დაინიშნება, პრორუსულმა ძალებმა უფრო მეტი პროცენტი მიიღონ და პარლამენტში მეტად იყვნენ წარმოდგენილები, ანუ თუ დღეს საუბარია, რომ პრორუსულ ძალებს 5 პროცენტი აქვთ, ხვალ, შეიძლება, 15 ჰქონდეთ.
_ შექმნილ ვითარებაზე პასუხისმგებლობა მთელ პოლიტიკურ სპექტრს ეკისრება, თუ მხოლოდ ხელისუფლებას ან მხოლოდ ოპოზიციას?
_ რა თქმა უნდა, მთელ პოლიტიკურ სპექტრს! საერთოდ, ჯერ სახელმწიფო არსებობს და შემდეგ ვიწრო პარტიული ინტერესები! ამიტომ რამდენიმე წელია ვყვირი, რომ საგარეო საფრთხეებზე ყველა ერთად უნდა იყოს, მაგრამ ამას, სამწუხაროდ, ვერ ვხედავ.
სამწუხაროდ, იმდენად მოწყვლადები აღმოვჩნდით, რომ ერთმა პროვოკაციამ ქვეყანა ყირაზე დააყენა!
_ ე. წ. გავრილოვის პროვოკაციამ და, ზოგადად, ყველაფერმა იმან, რაც დღეს ხდება, საქართველო დასავლეთს დააშორა?
_ დაშორებით ვერ დააშორა, მაგრამ ამის მცდელობა იყო. 20 ივნისის მოვლენები რომ არ ყოფილიყო, დიდი ალბათობით, პრაიდის თემა გაგრძელდებოდა და არ იყო გამორიცხული, დასავლეთის მხრიდან საქმე სანქციებამდეც მისულიყო, მით უმეტეს, ვიცით, უმცირესობების მიმართ დასავლეთს როგორი დამოკიდებულებაც აქვს.
მოკლედ, რუსეთის ინტერესებშია, რომ დასავლეთმა, ჯარიმის სახით, საქართველოს სანქციები დაუწესოს და როგორც ცალკეულ სახელმწიფოებთან, ასევე ევროსტრუქტურებთან ურთიერთობა გაგვიფუჭდეს!
_ ბატონო ამირან, სპეცსამსახურების მუშაობაში, როგორც ვიცი, კარგად ერკვევით, ამიტომ უნდა გკითხოთ: 20 ივნისს სახელმწიფომ მომიტინგეთა დასაშლელად ადეკვატური ძალა გამოიყენა? არ დაგავიწყდეთ, რომ სპეცრაზმელები აქციის მონაწილეებს არა მარტო დამიზნებით ესროდნენ, არამედ მათზე დევნასაც კი ახორციელებდნენ.
_ თუ დინამიკას გავიხსენებთ, მომიტინგეთა ორი შეტევის შემდეგ პოლიცია პარლამენტის წინ მოეწყო, მესამე ტალღის შემდეგ კი ქუჩების გაწმენდა დაიწყო. საერთოდ, სრული სურათი უნდა გვქონდეს, სად რა ხდებოდა _ სატელევიზიო კამერებიდან მიღებული ინფორმაციით ანალიზის გაკეთება, რა თქმა უნდა, რთულია.
სხვათა შორის, სახალხო დამცველმა და საია-ს ხელმძღვანელმა განაცხადეს, რომ პოლიციის მიმართ ძალადობა დაუშვებელია და აქცია გამოხატვის ნორმებს გასცდა. ეს ორი პიროვნება ხელისუფლებისადმი ლოიალობით არ გამოირჩევა.
_ კი ბატონო, პოლიციასა და, ზოგადად, ნებისმიერ სახელმწიფო სტრუქტურაზე ძალადობა და იერიშის მიტანა არ შეიძლება, მაგრამ სპეცრაზმელები აქციის მონაწილეებს დამიზნებით ესროდნენ. ეს დაშვებულია?
_ როცა პოლიციასთან ორი-სამი შეტაკება ხდება, ამის შემდეგ პოლიცია საპასუხო შეტევაზე გადმოდის და გეუბნება, დაიშალეო, უნდა დაიშალო, მაგრამ თუ არ იშლები, ამ დროს საპოლიციო ძალები თავიანთი ტაქტიკით მოქმედებენ. არ მინდა, მოვლენებს გავუსწრო და დრო დაგვანახებს, ეს ტაქტიკა გამართლებული იყო თუ არა.
_ ასეა თუ ისე, ფაქტია: ის, რაც 20-ში მოხდა, „ოცნებაზე“ ცუდად იმოქმედებს და „ნაციონალებს“ „სისხლიან 9 წელს“ წამოაძახებს. მეთანხმებით?
_ რა თქმა უნდა, ცუდად იმოქმედებს. საერთოდ, ნებისმიერი დარბევა ნებისმიერი ხელისუფლების იმიჯისთვის ცუდია, მაგრამ ისიც უნდა ითქვას, რომ ძალადობაში გადაზრდით საპროცესო აქციების მარგინალიზაციაც ხდება. მოსახლეობას აქციაზე მისვლის არ უნდა ეშინოდეს. 20 ივნისს აქციაზე ადამიანები ბავშვებით იყვნენ მისულები და ამ დროს 20 თუ 40 კაცი შტურმს იწყებს და ეს არ შეიძლება. მშვიდობიან აქციაზე იმიტომ მივდივარ, რომ ჩემი პროტესტი გამოვხატო. სხვათა შორის, 20 ივნისს აქციაზე მოსახლეობის დიდი რაოდენობა იყო მისული, მერე კი ხალხი მოაკლდათ. აი, რატომ მოაკლდათ, ამაზე დაფიქრდნენ!
_ რატომ მოაკლდათ?
_ რეკომენდაციების გაცემას არც ხელისუფლებისთვის ვაპირებ და არც _ ოპოზიციისთვის. ყველამ თავისი საქმის თვითონ იცის, მაგრამ ის, რაც 20 ივნისს მოხდა, მომგებიანი არც ოპოზიციისთვის იყო!
დღეს რევოლუციები აქტუალური აღარ არის! რევოლუციას კარგი არაფერი მოაქვს! ამას 27 წელია, ვუყურებთ და, ბოლოს და ბოლოს, უნდა მივეჩვიოთ, რომ საარჩევნო ციკლებში ჩავჯდეთ!
20 ივნისს თავიდან მორალური უპირატესობა იმის მხარეს იყო, ვინც გავრილოვის სპიკერის სავარძელში ჩაჯდომას აპროტესტებდა და ეს უპირატესობა არ უნდა დაკარგულიყო. შეიძლება, ვინმეს მოეწონოს ან _ არა, მაგრამ ეს ჩემი შეფასებაა!
_ ირაკლი კობახიძე „ოცნებას“ თავიდანვე რომ „გადმოეგდო“, 20 ივნისის დარბევა ხომ არ მოხდებოდა?
_ საერთოდ, თუ პასუხისმგებლობის დაყენებაა, ეს აქციებამდე უნდა მოხდეს. საპროტესტო აქციების მოთხოვნის დაკმაყოფილება კი, როგორც წესი, ეიფორიას იწვევს და ამას სხვა მოთხოვნები მოყვება ხოლმე.
_ თუ ხელისუფლება ოპოზიციის ლიდერების დაკავებებს დაიწყებს, ეს პოლიტიკურ ტემპერატურას უფრო მაღლა ხომ არ აწევს?
_ ნებისმიერ დაკავებას დასაბუთება სჭირდება და ხალხზეა დამოკიდებული, ამ დასაბუთებას როგორ მიიღებს.
კიდევ ერთხელ ვიმეორებ: 20 ივნისს პარლამენტში შეჭრის მცდელობა შეცდომა და გამოხატვის თავისუფლების ნორმებიდან გასვლა იყო, თან ეს მხოლოდ ჩემი შეფასება არ არის!
_ ბატონო ამირან, შესაბამისმა სამსახურებმა ბოლო დროს განვითარებული მოვლენები _ პრაიდის დაფინანსება, ვასაძის გააქტიურება და „გავრილოვის კრიზისი“ ერთ კონტექსტში ხომ არ უნდა შეისწავლონ და გამოიძიონ?
_ არა. ნებისმიერი მოვლენა, ფაქტი და დანაშაული, როგორც წესი, ცალ-ცალკე განიხილება და თუ მოკვლევა-გამოძიების დროს კავშირები გამოიკვეთა, ერთ საქმეში გაერთიანება მხოლოდ მაშინ შეიძლება!
_ სხვათა შორის, 20 ივნისს აქციის 300-მდე მონაწილე დაიჭირეს, თუმცა იმ აგრესიული ჯგუფების წევრებისთვის, რომლებიც წინა დღეებში ქუჩა-ქუჩა დადიოდნენ და ადამიანებს ემუქრებოდნენ, პასუხი არავის მოუთხოვია. ეს ორმაგი სტანდარტი არ არის?
_ მუქარასა და კონკრეტულ ძალადობას, ანუ აღსრულებას შორის სხვაობა არსებობს. მეორე დღესვე, როცა ბატონმა ვასაძემ რაღაც ჯგუფების ჩამოყალიბება დაიწყო, ვერის ბაღში რამდენიმე გამომძიებელი მივიდა და ამ ხალხის გამოკითხვა დაიწყო, ანუ სანამ რამე არ მოხდება, პასუხისმგებლობის დაკისრება რთულია. საამისოდ სათანადო არგუმენტაციაა საჭირო.
ე. წ. გეიპარადი რომ ჩატარებულიყო და მისი მონაწილეების მიმართ ძალადობრივი ქმედებები ყოფილიყო, მაშინ სხვა რეალობა იქნებოდა. ამ ეტაპზე მხოლოდ სიტყვიერი მუქარებია და გამოძიებაც ამ მიმართულებით მიმდინარეობს. ლაპარაკის გამო ყველა რომ დავიჭიროთ, მაშინ ციხეებში ადგილი აღარ იქნება!
_ ყველაფერ იქიდან გამომდინარე, რაზეც ვისაუბრეთ, როგორ გგონიათ, ქვეყანაში პოლიტიკური კრიზისია და ამ კრიზისს პროპორციული სისტემით ჩატარებული ვადამდელი საპარლამენტო არჩევნები თუ განმუხტავს? ისე, ხმა დადის, რომ არსებული კანონმდებლობით ვადამდელი არჩევნების ჩატარება თავად „ოცნების“ ინტერესებშია.
_ პოლიტიკური კრიზისი მაშინ არის, როცა მმართველ პოლიტიკურ ძალას ქვეყნის მართვა არ შეუძლია, ანუ ყველა პოლიტიკურ ტერმინს თავისი განმარტება აქვს. ჯერჯერობით პოლიტიკურ კრიზისს, როგორც ასეთს, ვერ ვხედავ. პოლიტიკური კრიზისია, როცა პარლამენტი, მაგალითად, მთავრობას ვერ აყალიბებს ან სხვა გადაწყვეტილებებს ვერ იღებს.
ის პროცესები, რაც ახლა ვითარდება, რა თქმა უნდა, მძიმეა და შეგვიძლია, მმართველი გუნდის შიგნით არსებულ კრიზისზე ვისაუბროთ, რაც გარკვეული პერიოდის განმავლობაში გრძელდება, თუმცა ეს თვითონ შიგნით უნდა გაარკვიონ.
სხვათა შორის, ჩემი შეფასებით, კრიზისი მთელ ოპოზიციურ ფლანგზეც არსებობს, არ მოვერიდე და ამის შესახებ რამდენჯერმე საჯაროდაც ვისაუბრე. ამ ფონზე ოპოზიციური პარტიები არჩევნებს ვერ მოიგებენ.
_ რატომ?
_ ავიღოთ, მაგალითად, მთაწმინდის არჩევნები. გასაგებია, რომ ოპოზიცია სხვადასხვა დარღვევას აპროტესტებს, მაგრამ არსებობს 24-პროცენტიანი მარჟა, რაც ძალიან დიდია და ეს ყველამ იცის, ვინც საარჩევნო სისტემაში ოდნავ მაინც ჩახედულია.
_ რა 24-პროცენტიან მარჟაზე საუბრობთ, ბატონო ამირან?
_ როცა 24 პროცენტი ვერ ყალიბდება, ანუ როცა შენი გადაწყვეტილებით ერთ-ერთი რეიტინგული ფიგურა გამოგყავს, პრაქტიკულად, მთელი პოლიტიკური სპექტრი სახელისუფლების კანდიდატის წინააღმდეგ გამოდის და მაინც 24 პროცენტით აგებ, ეს იმის მანიშნებელია, რომ ოპოზიციამ ფიქრი დაიწყოს, რა სჭირს, მაგრამ ამას არ აანალიზებს _ რეალობის დანახვის უნარი არ ჰყოფნის, რომ გადახალისება, ანუ როგორც ახლა ამბობენ ხოლმე, რებრენდინგი მოახდინოს. ამ განახლების პროცესს, დიდი ალბათობით, 2020 წლამდე ვერ ვნახავთ. ის ახალი პარტიები, რომლებიც ახლა იქმნებიან, შედეგს არ მოიტანენ და იგივე იქნება, რასაც აქამდე ვუყურებდით.
მოკლედ, ყველაფერ ამას იმიტომ ვამბობ, რომ დღეს ვადამდელი საპარლამენტო არჩევნები ხელისუფლებას აწყობს და, პირადად მე, მის ადგილას, ვადამდელ არჩევნებს დავნიშნავდი.
_ ჰოდა, „ოცნება“ ვითარებას, იქნებ, მიზანმიმართულად ძაბავს, რომ ვადამდელი საპარლამენტო არჩევნების დასანიშნად ფონი შექმნას?
_ ხელისუფლება ვადამდელ არჩევნებს რომ ფიქრობდეს, მაშინ შეეცდებოდა, რომ ყველაფერი ის, რაც 20 ივნისს მოხდა, თავიდან აეცილებინა. შესაძლოა, ამაზე ფიქრობს, მაგრამ ხელისუფლების სცენარში ვადამდელი არჩევნები, ჯერჯერობით, არ არის.
_ ამას რის საფუძველზე ამბობთ?
_ ვადამდელი არჩევნების წინ რუსთაველზე ძალის გამოყენება, რა თქმა უნდა, წამგებიანია! ასევე წამგებიანია ოპოზიციისთვისაც, ამიტომაც ამ მოთხოვნას არ აჟღერებს და დარტყმას კონკრეტულ ლიდერებს აყენებს, ასევე საარჩევნო სისტემის შეცვლას ითხოვს, ანუ ოპოზიციის ტაქტიკაა, რომ 2020 წლამდე ხელისუფლებას მაქსიმალური ზიანი მიაყენოს და სახელისუფლებო პარტიის რეიტინგი მინიმუმამდე დაიყვანოს.

გიორგი აბაშიძე