განცხადება, რომელსაც „თავისუფალი საქართველოს“ ლიდერი „ქრონიკა+“-თან ინტერვიუში აკეთებს, სკანდალურია. დიახ, კახა კუკავა ღიად და პირდაპირ ამბობს, რომ „ნაციონალურმა მოძრაობამ“ საპრეზიდენტო არჩევნების მეორე ტური გაყიდა! ამასთან, პოლიტიკოსი 19 მაისსაც ეხება და აცხადებს, რომ შუალედურ არჩევნებში „ნაცმოძრაობა“ „ოცნების“ თამაშს თამაშობს. ამას გარდა, კახა კუკავა შევარდნაძისა და სააკაშვილის მმართველობების ბოლო წლებსაც იხსენებს და ამბობს, რომ ხალხი ცვლილებებს ითხოვს, თუმცა ოპოზიცია ამისთვის მზად არ არის.

როგორ განვითარდება პროცესები და მიაღწევს თუ არა ზაფხულში პოლიტიკური ტემპერატურა კულმინაციას? _ გთავაზობთ ექსკლუზიურ ინტერვიუს „თავისუფალი საქართველოს“ ლიდერ კახა კუკავასთან:

_ ბატონო კახა, ქართულ პოლიტიკაში დიდი ორომტრიალია. შესაბამისად, ერთ კონკრეტულ თემაზე ყურადღების გამახვილება, მგონი, არასწორი, იქნება. ამიტომაც ის, რაც დღეს ქვეყანაში ხდება, ორიოდ სიტყვით შეაფასეთ.
_ ახლა გარდამავალი ეტაპი, ანუ როგორც რუსები ამბობენ ხოლმე, „შტილია“. სხვათა შორის, ასეთი გარდამავალი პერიოდი სხვა დროსაც ყოფილა, მაგალითად, 2000 წელს, როცა ედუარდ შევარდნაძემ საპრეზიდენტო არჩევნები ტრიუმფალურად მოიგო. აი, ამ დღიდან 2003 წლამდე, ანუ იქამდე, სანამ „ნაციონალური მოძრაობის“ ძლიერი ბლოკი გამოჩნდებოდა, ზუსტად ასეთი გაურკვევლობა არსებობდა.
ანალოგიური ვითარება იყო 2010 წლის თვითმმართველობის არჩევნების შემდეგ, როცა უგულავამ თბილისის მერის არჩევნები მოიგო _ მაშინ, თუ გახსოვთ, დედაქალაქში ყველანაირი აქციები დასრულდა და „ნაცმოძრაობას“ ხელისუფლება თითქოს ბოლომდე გარანტირებული ჰქონდა და აი, ამ დროს ბიძინა ივანიშვილის პირველი წერილი გამოქვეყნდა.
_ მე დღევანდელობაზე გკითხეთ და ვერ ვხვდები, წარსულს რატომ იხსენებთ?
_ წარსულს იმიტომ ვიხსენებ, რომ როგორც მაშინ, ის რეალური ალტერნატივა არც ახლა ჩანს, რომლისგანაც ხელისუფლებას რეალური საფრთხე დაემუქრება, თუმცა ასეთი ძალა აუცილებლად გაჩნდება იმიტომ, რომ დღევანდელი ხელისუფლების ნდობა და რეიტინგი ისეთივე მინიმალურ ნიშნულზეა, როგორ ნიშნულზედაც იმ პერიოდებში იყო, რომელიც გავიხსენე.
_ საქართველოს უახლესი ისტორიიდან ერთ ეპიზოდს მეც გაგახსენებთ: 2001 წლის ნოემბერში, პრინციპში, მინირევოლუცია მოხდა _ პარლამენტის მაშინდელმა თავმჯდომარე ზურაბ ჟვანიამ შს იმდროინდელ მინისტრს ულტიმატუმი წაუყენა, _ თუ შენ გადადგები, თანამდებობას მეც დავტოვებო. თარგამაძე გადადგა და პარლამენტის ხელმძღვანელობაც შეიცვალა. ყველაფერ ამას კი „რუსთავი 2-ში“ უშიშროების შესვლა დაედო საფუძვლად, რასაც სახალხო მღელვარება მოყვა. „რუსთავი 2“-ს პრობლემები ახლაც აქვს, თან სუსის უფროსის მოადგილედ ის ადამიანი დაინიშნა, რომელიც მაშინ ამ ტელევიზიაში შესვლას ხელმძღვანელობდა. მოკლედ, ბატონო კახა, ისტორია მეორდება და პროცესები ძველი სცენარით ვითარდება?
_ დიახ, „რუსთავი 2-ს“ ეს სცენარი ახლაც ემუქრება. ასევე არ დაგავიწყდეთ პანკისში მიმდინარე მოვლენები. საერთოდ, ბოლო ორი-სამი წელია, ქვეყანაში ლეგიტიმურობის კრიზისია _ ყველაფერმა, რასაც ხელისუფლებამ ხელი მოჰკიდა, ლამის ქვეყანა დააქცია: მაგალითად, რომელიღაც ღამის კლუბიდან ნარკოტიკები ამოიღეს და ქვეყანა დაიქცა, ამავე კონტექსტში უნდა ვახსენოთ „ციანიდის საქმეც“. მოკლედ, ყველაფერს, რასაც ხელისუფლება ეკარება, სკანდალი მოჰყვება ხოლმე. ზუსტად ასე ხდებოდა შევარდნაძისა და სააკაშვილის მმართველობების ბოლო წლებში.
მოკლედ, დღეს ხელისუფლება არალეგიტიმურია. ლეგიტიმურობა ქიმიური ფორმულა არ არის და ამიტომ მისი ზუსტი პარამეტრებით გაზომვა შეუძლებელია, მაგრამ ლეგიტიმურობას საზოგადოებრივი აზრი ელიტის განწყობები და, საერთაშორისო დამოკიდებულება განსაზღვრავს. დღეს შინაგანად ყველა გრძნობს, რომ საქართველოს ხელისუფლებაში რაღაც ჯგუფია, რომელმაც არჩევნები მოიპარა და რომელსაც, ფულის შოვნის გარდა, სხვა გეგმა არ აქვს. ამ ჯგუფს ქვეყნის გარედანაც ძალიან დიდი ეჭვით უყურებენ და ამიტომ უნდა შეიცვალოს! დიახ, ეს ხელისუფლება შესაცვლელად გამზადებულია და, ჩემი აზრით, მაქსიმუმ, ორი-სამი წელიღა გაძლოს!
_ ანუ იმას ამბობთ, „ოცნება“ ხელისუფლებაში კიდევ ორი-სამი წელი იქნება?
_ დიახ, ეს მაქსიმალური ზღვარია. შევარდნაძისა და სააკაშვილის მმართველობების ბოლო წლები შემთხვევით არ გავიხსენე. სააკაშვილის დროს ასიათასიანი აქციები ხშირად იმართებოდა და, მიუხედავად იმისა, რომ მომიტინგეებს ტყვიას ესროდნენ, „ნაცმოძრაობა“ რამდენიმე წელი ხელისუფლებაში მაინც დარჩა, რადგან სააკაშვილს აშშ-სგან მხარდაჭერა ჰქონდა. შევარდნაძე კი პირველი მასობრივი აქციების დაწყებისთანავე ჩამოვარდა.
დარწმუნებული ვარ, ისეთ პირველივე მასშტაბურ აქციას, როგორიც სააკაშვილის დროს 2007 და შემდეგ წლებში იმართებოდა, „ოცნების“ გაქცევა მოჰყვება! ამის მიზეზი კი ძალიან მარტივი იქნება _ იმას, რასაც დასავლეთი სააკაშვილს პატიობდა, ივანიშვილს, უბრალოდ, არ აპატიებს!
_ სხვათა შორის, შევარდნაძეს, სააკაშვილის სახით, ძლიერი ოპოზიციონერი ჰყავდა, რაც „ვარდების რევოლუციის“ საბაბი გახდა. მართალია, სააკაშვილი დღესაც ოპოზიციაშია, მაგრამ უნდა ვაღიაროთ, რომ ისეთი ძლიერი და გავლენიანი აღარ არის, როგორც 2000-იანების დასაწყისში იყო. ასე რომ, „ოცნებას“, როგორც იტყვიან, სანერვიულო არაფერი აქვს.
_ სწორედ ამას ვამბობ _ ხელისუფლების შესაცვლელად, ძლიერი ოპოზიციის გარდა, ყველა სხვა ფაქტორი უკვე არსებობს: ხალხსა და დასავლეთში საამისოდ სიტუაცია მომწიფებულია. იმ კონტაქტებიდან გამომდინარე, რაც მაქვს, თავად „ოცნებაც“ შეგუებულია და ყველა გადაბარებისთვის ემზადება, მაგრამ ერთადერთი პრობლემა ის არის, რომ პოლიტიკური ცენტრი _ კონკრეტული ლიდერი ან კოალიცია არაა გამოკვეთილი! როგორც კი ალტერნატივა გამოჩნდება, ეს მთავრობა რამდენიმე თვეში დასრულდება!
_ „ოცნების“ ხელისუფლებიდან გაშვების სურვილი ყველა ოპოზიციურ ფლანგს აქვს, გაერთიანებულ ოპოზიციაზე რომ აღარაფერი ვთქვათ, „ოცნების“ დამხობით იგივე ლევან ვასაძეც იმუქრება. ამ მოცემულობაში არსებული ოპოზიციური ძალებიდან ლოკომიტივის ფუნქციას რომელიმე შეასრულებს თუ სრულიად ახალი სახეებით დაკომპლექტებული ძალა გამოჩნდება?
_ პრეტენზია შესაძლოა, ბევრს ჰქონდეს, მაგრამ პრეტნეზიის წინაპირობა, რეალურად, მხოლოდ ერთადერთ ძალას აქვს და ეს „ნაციონალური მოძრაობაა“ და ამას მისი საარჩევნო მხარდაჭერა და შედეგებიც მოწმობს.
_ გასული წლის საპრეზიდენტო არჩევნებს გულისხმობთ?
_ დიახ. ის შედეგები, რომლითაც ოპოზიცია შესაძლოა, ხელისუფლების ალტერნატივად ჩაითვალოს, მხოლოდ „ნაცმოძრაობამ“ აჩვენა, მაგრამ „ნაციონალური მოძრაობა“ ალტერნატივად ვერ შედგა და, ჩემი აზრით, ვერასოდეს ვერც შედგება და ამის რამდენიმე მიზეზი არსებობს.
_ კერძოდ?
_ დღეს საქართველოში სპეციფიკური ვითარებაა, რომელიც სხვა ქვეყნებში ნაკლებად გვხვდება ხოლმე _ ყველაზე მაღალრეიტინგული ძალა, ამავდროულად, ყველაზე დიდი ანტირეიტინგის მქონეა.
_ ანუ?
_ ეს მოცემულობა შესაძლოა, ევროპის ულტრამემარჯვენე ძალებს შევადაროთ _ მაგალითად, საფრანგეთში ყველაზე პოპულარული პარტია მარი ლეპენს აქვს და თავადაც ყველაზე პოპულარული პოლიტიკოსია, მაგრამ მეორე ტურში ყველა ძალა მის წინააღმდეგ ერთიანდება ხოლმე და სწორედ ამიტომაც, ჯერჯერობით, ერთი არჩევნებიც ვერ მოიგო. „ნაციონალური მოძრაობის“ პრობლემაც სწორედ ეს არის _ მიუხედავად იმისა, რომ ყველაზე რეიტინგული ოპოზიციური ძალაა, მოწინააღმდეგეებიც ბევრი ჰყავს, რაც საპრეზიდენტო არჩევნების მეორე ტურში ვნახეთ _ მიუხედავდ იმისა, რომ პირველი ტური მოიგო, მეორე ტურში „ნაცმოძრაობის“ მიერ თავის დროზე დაწიოკებული ადამიანები გაერთიანდნენ და მის წინააღმდეგ დაიძრნენ, თორემ, სინამდვილეში, იმ ხალხის, მინიმუმ, ორი მესამედი, რომელმაც მეორე ტურში სალომე ზურაბიშვილს მისცა ხმა, „ქოცებსაც“ ვერ იტანს და ზურაბიშვილს დედასაც აგინებდა. ეს ზუსტად შირაკისა და ლეპენის მეორე ტურის სცენარი იყო _ ხალხმა შირაკს ლეპენის წინააღმდეგ მისცა ხმა!
ამას გარდა, „ნაციონალურ მოძრაობას“ კიდევ ერთი პრობლემა აქვს, რომელზედაც ჟურნალისტები ყურადღებას ნაკლებად ამახვილებთ და კარგი იქნება, თუ ისეთი კარგი ჟურნალისტი, როგორიც თქვენ ხართ, ამით დაინტერესდებით.
_ აბა, გისმენთ.
_ „ნაციონალური მოძრაობა“ ერთგვარად გამოხრული პარტიაა, რომელსაც სააკაშვილის სახით რეიტინგული ლიდერი ჰყავს. ასევე ადგილებზე მებრძოლი ადამიანებიც, ე. წ. თავგადაკლული „მიშისტებიც“ ჰყავს, მაგრამ პარტია „ნაცმოძრაობა“ დღეს არც სააკაშვილისაა და არც _ ამ ადამიანების.
_ ეს როგორ?
_ ამ პარტიას გარკვეული ძალები აკონტროლებენ, რომლებიც ყველა გადამწყვეტ სიტუაციაში ხელისუფლების ნებასურვილის შესაბამისად იქცევიან!
სხვათა შორის, ამ კუთხით ანალოგის გაკეთება 2008 წლის იპოდრომის აქციასთან შეიძლება, როცა რაღაც ისეთი მოხდა, რაც არ უნდა მომხდარიყო.
_ ასეთი რა მოხდა?
_ ეს ბოლომდე გამოკვლეული არ არის.
_ ბატონო კახა, ქარაგმებით საუბრობთ. ჯობია, ის, რისი თქმაც გინდათ, პირდაპირ თქვათ!
_ ძალიან მარტივად გეტყვით: „ნაცმოძრაობამ“ საპრეზიდენტო არჩევნების მეორე ტური გაყიდა!
_ უპს, ეს სკანდალია! ამის დამადასტურებელი ფაქტები გაქვთ?
_ კალენდარი აიღეთ, „დასერჩეთ“ და ნახეთ, „ნაციონალურმა მოძრაობამ“ პირველ ტურამდე როგორი კამპანია ჩაატარა და როგორი _ მეორე ტურამდე. მეორე ტურის წინ „ნაციონალურ მოძრაობას“, უბრალოდ, „ნიუსი“ არ ჰქონია!
_ როცა ამბობთ, „ნაცმოძრაობამ“ საპრეზიდენტო არჩევნების მეორე ტური გაყიდაო, ეს იმას ნიშნავს, რომ ფული აიღო?
_ სავარაუდოდ, კი. იპოდრომის აქციის შემდეგაც ამაზე ბევრი ლაპარაკობდა, მაგრამ მტკიცებულება არავის ჰქონდა. ყოველ შემთხვევაში, სრულიად აუხსნელია, პოლიტიკურმა ძალამ, რომელიც საპრეზიდენტო არჩევნების პირველი ტური ტრიუმფით მოიგო, მეორე ტურამდე ერთი დარბაზი მაინც რატომ არ გაავსო?
გარდა ამისა, ნახეთ, მეორე ტურის შემდეგ რა ხდება: 2008 წლის საპრეზიდენტო არჩევნებში მაშინდელმა ოპოზიციამ, როგორც მახსოვს, 600 ათასი ხმა ავიღეთ და აქედან 200 ათასი ადამიანი ქუჩაში რამდენიმე თვის განმავლობაში გყავდა გამოყვანილი. მაშინ ხალხი ამბობდა, საკმარისად არ ვიბრძოლეთო და ეს სწორი იყო. ამ შემთხვევაში კი 800 ათასი ხმა აიღო, მაგრამ „ნაციონალურ მოძრაობას“ ერთი 5-ათასიანი მიტინგი ზრდილობისთვისაც არ ჩაუტარებია.
_ „ნაციონალურ მოძრაობაში“ ბევრი მიმდინარეობაა, შიდა კონფლიქტებიც არსებობს, ამაზე თვალის დახუჭვა არ ღირს. თქვენი ინფორმაციით, საპრეზიდენტო არჩევნების მეორე ტური „ნაცების“ კონკრეტულად რომელმა ფრთამ გაყიდა?
_ ვერ გეტყვით, ფული რომელმა აიღო, მაგრამ ის, რაც გითხარით, ჩემი ვარაუდი კი არა, ფაქტია! იმაზე, თუ ვინ აიღო ფული, შეიძლება, ვარაუდი მქონდეს, მაგრამ არ მინდა, ვარაუდით ვინმეს რამე დავაბრალო.
ფაქტია და ვერავინ უარყოფს, რომ მეორე ტურის წინ „ნაციონალურმა მოძრაობამ“ საარჩევნო კამპანია არ ჩაატარა! იმასაც ვერავინ უარყოფს, რომ გაყალბებული არჩევნების მერე ერთი საპროტესტი აქციაც არ გამართა! 2016 წლის საპარლამენტო არჩევნებში „ნაცებმა“ პარლამენტში 28 დეპუტატი გაიყვანეს და აქედან 21 „ევროპულ საქართველოში“ გადაბარგდა და ესეც ფაქტია. დაახლოებით იგივე მოხდა 2017 წლის ადგილობრივი თვითმმართველობის არჩევნების დროსაც.
_ თუ „ნაციონალებმა“ საპრეზიდენტო არჩევნები გაყიდეს, საინტერესოა, ამ ორომტრიალით სხვა ოპოზიციურმა ძალებმა რატომ არ ისარგებლეთ და ვითარება თქვენ სასარგებლოდ არ გამოიყენეთ?
_ არასაპარლამენტო ოპოზიციაში რეიტინგული პოლიტიკური ძალა ან რეიტინგული ლიდერი რომ არსებობდეს, ამ შეკითხვას არ დასვამდით!
პრობლემები არასაპარლამენტო ოპოზიციასაც გვაქვს, ანუ ცალ-ცალკე ისეთი რეიტინგული ლიდერი არავინ ვართ, რომელიც ხელისუფლების ალტერნატივა იქნება. ჩვენ გაერთიანებას კი, ჩემი აზრით, გაუგებარი ფაქტორები უშლის ხელს. მე თუ მკითხავთ, ყველაზე სწორი სვლა ის იქნებოდა, რომ ყველა არასაპარლამენტო პარტია, რომელმაც ბოლო ორ-სამ არჩევნებში ერთ პროცენტზე მეტი მაინც აჩვენა, კოალიცია შექმნას, ივანიშვილის რეჟიმს ბოლო მოუღოს, ამის შემდეგ ეს კოალიცია უნდა დაიშალოს და არასაპარლამენტო პარტიები ერთმანეთის კონკურენტები გახდნენ! სამწუხაროდ, ეს ვერ ხერხდება.
_ რატომ ვერ ხერხდება ან ამ თემაზე კონსულტაციებს თუ მართავთ?
_ სამწუხაროდ, დავრწმუნდი, რომ არასაპარლამენტო ოპოზიცია ცოცხალი ორგანიზმი არ არის და ოდესმე გაცოცხლებასაც არ ექვემდებარება!
_ გამორიცხავთ, რომ არასაპარლამენტო ოპოზიციის წარმომადგენლები ივანიშვილთან ფარულად თანამშრომლობდნენ?
_ შეიძლება, ეს ვერსიაც დავუშვათ, თუმცა ეს მხოლოდ ვერსიაა. არასაპარლამენტო ოპოზიციიდან ბევრს არათუ ვიცნობ, არამედ ვმეგობრობ და პოლიტიკური ურთიერთობის არაწყობა იმას არ ნიშნავს, რომ ადამიანურად ცუდი ურთიერთობა მაქვს.
ის, რომ არასაპარლამენტო ოპოზიცია ვერ ერთიანდება, პირადი მახასიათებლებიდან გამომდინარეობს. ზოგადად, თუ ამოცანა არ გაქვს, რომ ხელისუფლება და ძალაუფლება აიღო, ამას ვერასოდეს მიაღწევ და ამის შესახებ ბევრი დაწერილა. არასაპარლამენტო ოპოზიციაში, სამწუხაროდ, ბევრი პენსიონერი, თუ, არ ვიცი, რა დავარქვა, ჩამოყალიბდა, რომლის ამოცანაც ხელისუფლებაში მოსვლა არ არის. მათი ამოცანა რომელიმე დიდ პარტიასთან მიკედლებაა, რათა ამით კვალიფიციური პარტიის სტატუსი და ერთი-ორი მანდატი მიიღონ. ჩემი აზრით, ეს ყველაზე დიდი პრობლემაა, თუმცა შესაძლოა, ხელისუფლებასთან რაღაც გარკვეული ხიდებიც არსებობს.
იცით, 2003 წელს ხელისუფლებაში სააკაშვილი და ჟვანია რატომ მოვიდნენ და სხვები რატომ ვერ მოვიდნენ?
_ რატომ?
_ იმიტომ, რომ მათ ხელისუფლებაში მოსვლა უნდოდათ. დანარჩენს კი ოპოზიციაში ყოფნა უნდოდა. არადა, ალბათ, გახსოვთ პარტიები, რომლებიც მათზე მეტ ხმებს იღებდნენ.
_ ცოტა გაუგებარია, პოლიტიკურ ძალას მუდმივად ოპოზიციაში ყოფნა რატომ უნდა უნდოდეს?
_ ეს ადამიანის ფსიქიკაზეა დამოკიდებული. რა, არ შეგხვედრიათ ადამიანი, რომელიც თავს იკლავს, პოლიტიკა არ მინდაო? ეს ჩვეულებრივი ამბავია.
_ მართალი ხართ. აკი, ნათქვამია კიდეც, კაცია და გუნებაო, მაგრამ დღევანდელ ქართულ ოპოზიციას და საზოგადოებას, ვფიქრობ, ერთიანობის პრობლემა აქვს, ანუ სააკაშვილის დროს იგივე გირგვლიანის მკვლელობამ დიდი და პატარა გააერთიანა. მართალია, მაჩალიკაშვილის თემაზე ყველა ცალ-ცალკე საუბრობს, მაგრამ პანკისის სპეცოპერაციამ პოლიტიკური საფუვრის ფუნქცია ვერ შეასრულა. ყოველ შემთხვევაში, გარედან ისე ჩანს, რომ ამ თემაზე ექსკლუზიური უფლება თითქოს ერთ პარტიას, კერძოდ, „ნაცმოძრაობას“ აქვს, დანარჩენი ოპოზიცია კი „ბორტს მიღმაა“ დარჩენილი. ვცდები?
_ ის, რაც მოხდა, თავისთავად დიდი ტრაგედიაა და ერთ-ერთი პირველიც ვიყავი, ვინც მაჩალიკაშვილების ოჯახს სოლიდარობა გამოუცხადა, მაგრამ ამის მიუხედავად, უნდა ვთქვა, რომ ეს „გირგვლიანის საქმის“ ზუსტი ანალოგი არ არის. „გირგვლიანის საქმეში“ სახელმწიფოს ლეგიტიმური ამოცანა არ ჰქონდა _ ადამიანი კაფეში კერძო ჩხუბის გამო მოკლეს. მაჩალიკაშვილის შემთხვევაში კი სახელმწიფოს ნამდვილი თუ მოგონილი არგუმენტი აქვს, რომ ანტიტერორისტულ ოპერაციას აწარმოებდა. ამის ზოგს სჯერა, ზოგს _ არა, მაგრამ ეს გირგვლიანის საქმისგან იმით განსხვავდება, რომ მაშინ „ნაცები“ თავს ვერაფრით იმართლებდნენ, აი, გირგვლიანი ტერორისტი იყო და სპეცოპერაციას ვატარებდიო. მაშინ სახელმწიფოს მოუწია აღიარება, რომ უმაღლესი თანამდებობის პირები, უბრალოდ, ხულიგნებივით მოიქცნენ.
გარდა ამისა, მაჩალიკაშვილის თემის, ასე ვთქვათ, მონოპოლიზაცია ერთმა კონკრეტულმა პარტიამ მოინდომა.
დღევანდელ და მაშინდელ გაერთიანებულ ოპოზიციას ერთმანეთს რომ ვადარებ, შემიძლია ვთქვა, რომ ჩვენ უფრო მაგრები, კარგები და წესიერები ვიყავით! ყოველ შემთხვევაში, არავის გვიცდია, რომ გირგვლიანი „რესპუბლიკური პარტიის“, „კონსვერვატორების“ ან „ლეიბორისტების“ თემა გამხდარიყო. სარალიძესა და მაჩალიკაშვილს ძალიან ავნო იმ გარემოებამ, რომ „ნაცმოძრაობამ“ ამ თემების გაპარტიულება მოინდომა.
სხვათა შორის, მაჩალიკაშვილისა და სარალიძის მხარდამჭერ აქციებზე პირველი ორი დღე მეც ვიყავი და მახსოვს, იქიდან ძალიან ბევრი ადამიანი ფურთხება-ფურთხებით წავიდა, რადგან ტრიბუნაზე ჯერ „ნაცმოძრაობა“ ჩამოდგა, მერე კი ვიღაც ყვითელთმიანებმა ეკლესიისა და პატრიარქის გინება დაიწყეს. რუსთაველის გამზირიდან მეც მაშინ წავედი და იქ აღარ მივსულვარ!
_ ბატონო კახა, იზიარებთ მოსაზრებას, რომ იგივე მაჩალიკაშვილისა და, ზოგადად, პანკისის თემას „ოცნება“ შიდაანგარიშსწორებისთვის იყენებს?
_ გახარია გამოვიდა და ღია ტექსტით თქვა, რომ პანკისის საკითხი მოუმზადებელი იყო. როგორც ჩანს, ეს სპეცოპერაცია გახარიას წინააღმდეგ ღარიბაშვილმა დაგეგმა. შეიძლება, ნიუანსები ცოტა სხვანაირია, მაგრამ გახარიამ თქვა, რომ ეს თემა სახელმწიფო უწყებებს საკმარისად არ ჰქონდათ შესწავლილი.
თუ ჩემს ინტუიციას ენდობით, მაშინ, როცა შს მინისტრი პრესკონფერენციაზე ამდენს ამბობს, კულუარებში უფრო მეტს იტყოდა, ჩემდათავად, მეორეჯერ მანდ წამსვლელისა და სპეცოპერაციის ჩამტარებლის დედაც ვატირეო.
_ კიდევ ერთ თემას უნდა შევეხო: ზოგი ამბობს, რომ 19 მაისიდან ქართულ პოლიტიკაში ახალი ათვლა დაიწყება, ანუ თუ ზუგდიდში სანდრა გაიმარჯვებს, ეს გარდამტეხი იქნება?
_ სუბიექტური არ ვიქნები, თუ ვიტყვი, რომ ზუგდიდზე მნიშვნელოვანი ზესტაფონისა და მთაწმინდის შუალედური არჩევნებია.
_ რატომ?
_ ზუგდიდში ოპოზიციას გამარჯვების შანსი ნაკლებად აქვს. ოპოზიციიდან გამარჯვების ყველაზე მეტი შანსი ზესტაფონში გოგი წულაიას აქვს. სხვათა შორის, ერთსაც გეტყვით და კარგი იქნება, თუ დაბეჭდავთ: „ნაცმოძრაობა“ მუდმივად ერთიანობისკენ მოგვიწოდებდა, მაგრამ ყველა ოლქში თავისი კანდიდატი მაინც დააყენა. რატომ? მაგალითად, „ნაციონალებს“ ზესტაფონში ვიღაც ბუტაფორიული კანდიდატი რომ არ დაეყენებინათ, გოგი წულაია „ქოცების“ კანდიდატს არჩევნებს 100 პროცენტით მოუგებდა. დღეს ზესტაფონში „ნაცმოძრაობა“ პირდაპირ „ქოცების“ თამაშს თამაშობს. აი, ნახავთ: „ნაცმოძრაობა“ შუალედურ არჩევნებს ყველა ოლქში წააგებს, მაგრამ არსად იბრძოლებს!
_ 19 მაისი „ოცნებისთვის“ ე. წ. ღირსების არჩევნებია?
_ ჩემი აზრით, „ოცნებას“ ურჩევნია, რომ 19 მაისი წააგოს, რადგან მისი მცდელობა, ხელისუფლებაში მესამე ვადითაც დარჩეს, იმას გამოიწვევს, რომ შესაძლოა, მეორე ვადის დასრულებაც საპრობლემო გაუხდეს. ამიტომ მე რომ ივანიშვილის მრჩეველი ვიყო, ვეტყოდი, ხელისუფლებიდან ისე კი არ წავიდეს, როგორც „ნაცები“ პანღურით წავიდნენ, არამედ ევროპულად, ანუ არჩევნებს წააგებს, მაგრამ პარლამენტში დიდ ფრაქციას და თვითმმართველობებში წარმომადგენლობებს შეინარჩუნებს. შესაბამისად, ქართულ პოლიტიკაში „ოცნება“ გავლენიან სუბიექტადაც დარჩება, რაც ივანიშვილის პირადი უსაფრთხოების რისკებს ავტომატურად მოხსნის.
ის ამოცანა, რომ 2020 წლის არჩევნებზე „ოცნებამ“ 51 პროცენტი მიიღოს, ჩემი აზრით, მიუღწეველია და თუ ამას შეეცდება, 2003 წელი განმეორდება, ანუ პროცესები ქუჩაში გადაინაცვლებს და რეჟიმის გასამართლება დაიწყება! ამიტომ „ოცნებაში“ რომ ვიყო, შევეცდებოდი, რამდენიმე ოლქი წამეგო, რათა ხელისუფლების რევოლუციური კი არა, ევოლუციური გადაბარება დაწყებულიყო!
_ სხვათა შორის, იმასაც ამბობენ, რომ „ოცნებამ“ ხელისუფლების გადაბარება უკვე დაიწყო და ამ კონტექსტში „ევროპულ საქართველოს“ ახსენებენ.
_ ივანიშვილი ამისთვის მზად არ არის. გადაბარებისთვის მისი გარემოცვის წევრები ემზადებიან! ივანიშვილი იზოლაციაშია და ეს შევარდნაძის ზუსტი ანალოგია, ანუ მაშინ ყველა მინისტრი ხვდებოდა, რომ შევარდნაძის დრო წასულიყო იყო, მაგრამ ამის თქმას პირში ვერ უბედავდნენ.
დარწმუნებული ვარ, ივანიშვილის ყველა მინისტრმა და პარლამენტის ყველა ლიდერმა იცის, ივანიშვილის დრო წავიდა, მაგრამ ორი თავი არავის აქვს, რომ ეს უთხრას. ამიტომ როგორც შევარდნაძის მინისტრებმა თავიანთი პრობლემები მოიგვარეს, ასევე ივანიშვილის მინისტრებიც ცდილობენ, რომ ამ ვითარებაში ზედმეტად არ გამოიჩინონ თავი!
_ ამ მოცემულობიდან გამომდინარე, დასავლეთი პროცესებში უფრო აქტიურად ხომ არ ჩაებმება?
_ დასავლეთი ისედაც აქტიურად არის ჩართული, მაგრამ მისი სტილი არ გახლავთ, რომ რამე პირდაპირ თქვას. სხვათა შორის, თუ გახსოვთ, შევარდნაძეს დასავლეთმა ოფიციალური პირი კი არ გამოუგზავნა, არამედ ყოფილი სახელმწიფო მდივანი, ბეიკერი ჩამოვიდა და შევარდნაძეს უთხრა, ასე და ასე გავაკეთოთო, მაგრამ ამაზე უარი მიიღო და ამის შემდეგ ის მოხდა, რაც მოხდა. მოკლედ, დღესაც ასეა _ საპრეზიდენტო არჩევნებზე დასავლეთის მიერ გაკეთებულ შეფასებებში ყველაფერია ნათქვამი და ამას ყველა ხვდება, ვინც დიპლომატიური ენა იცის. სახელმწიფო დეპარტამენტმა დედლაინიც კი მიუთითა, საარჩევნო კანონმდებლობის ცვლილებას გაზაფხულამდე ველოდებითო.
_ მოკლედ, პოლიტიკურად ცხელი ზაფხული გველოდება?
_ არ მგონია. ყველაფერს დრო უნდა. ეს სიტუაცია, დაახლოებით, იმ მოვლენებს ჰგავს, რაც 2001 წელს მოხდა _ ხალხი ცვლილებას ითხოვს, მაგრამ ოპოზიცია ამისთვის ჯერ მზად არ არის!

გიორგი აბაშიძე