გასულ კვირას პარლამენტის თავმჯდომარე „რუსთავი 2-ს“ კიდევ ერთხელ დაემუქრა, ანუ იმის სადემონსტრაციოდ, რომ „ოცნების“ სასამართლო პოლიტიკური გასვენებისგან თავისუფალია, ირაკლი კობახიძემ „რუსთავი 2-ის“ საქმე მოიყვანა და პარლამენტის ტრიბუნიდან განაცხადა:
„ყველამ იცის, რაც მოხდა „რუსთავი 2-ში“. დღემდე „რუსთავი 2“ მიხეილ სააკაშვილის საკუთრებაშია. იყო კანონიერი მფლობელის საკუთრებაში და არის მიხეილ სააკაშვილის საკუთრებაში. ერთადერთი, რაც თქვა 9 მოსამართლემ, რომელიც წარმოდგენილია უზენაეს სასამართლოში _ სააკაშვილმა უკანონოდ დაიპატრონა „რუსთავი 2“. ეს არის ის ჭეშმარიტება, რომელსაც ალტერნატივა არ აქვს იმიტომ, რომ ეს იცის ქართველმა ხალხმა“.

ქართველმა ხალხმა ისიც კარგად იცის, რომ „ოცნება“ სასამართლოს და, ზოგადად, ყველა დემოკრატიული ინსტიტუტის უზურპაციას ცდილობს. ამიტომაც ვალერი გელბახიანი, რომელიც სამართლებრივ და პოლიტიკურ საკითხებში ზედმიწევნით კარგად ერკვევა, „ქრონიკა+“-ს ეუბნება, რომ „ოცნების“ ბედს არჩევნები კი არა, ქუჩა გადაწყვეტს.
ჩვენთან ინტერვიუს დროს ბატონი ვალერი იმის შესახებაც საუბრობს, თუ რატომ აღარ კონტაქტობს ივანიშვილი სალომე ზურაბიშვილთან და აქვე მის ხელთ არსებულ კიდევ ერთ ინფორმაციას გვიმხელს , რომლის მიხედვითაც, „ოცნების“ თავმჯდომარესთან უცხოელი მისიონერები დადიან და ურჩევენ, რომ ხელისუფლების უზურპაციაზე ხელი აიღოს, თორემ ცუდად დაამთავრებს.

_ ბატონო ვალერი, ბოლო დროს ქართულ პოლიტიკაში ისეთი ამბები ხდება, რომ აღარც კი ვიცი, საუბარი რომელი თემით დავიწყო, თუმცა, თავდაპირველად, პარლამენტის თავმჯდომარის, ირაკლი კობახიძის განცხადება განვიხილოთ, რომლითაც „რუსთავი 2-ს“ დაემუქრა. ეს იმაზე მიანიშნებს, რომ ხელისუფლება საერთაშორისო თანამეგობრობის უმწვავეს შეფასებებს არაფრად აგდებს და თავისუფალ მედიასა და, ზოგადად, დემოკრატიულ ინსტიტუტებზე ახალ შეტევას იწყებს?
_ ხელისუფლებას დემოკრატია მხოლოდ ფასადისთვის სჭირდება, თორემ არსებითად დემოკრატიულ ფასეულობებს არ ცნობს და ხშირად უტიფრადაც ებრძვის მას. ვისაც საბჭოთა კავშირი ახსოვს, იცის, რომ ყველაფერ ამას კომუნისტები უკეთესად აკეთებდნენ. ყოველ შემთხვევაში, კომუნისტების კანონებსა და კონსტიტუციას რომ ჩახედოთ, ისეთი ლამაზი და კარგად დაწერილი დოკუმენტი სამყაროს ერთ ქვეყანასაც არ ჰქონდა, თუმცა კომუნისტები იმას ებრძოდნენ, რაც გაცხადებული ჰქონდათ.
_ კომუნისტებთან პარალელი გასაგებია, მაგრამ მაშინ ცივილიზებული დასავლეთი ერთხმად აღიარებდა, რომ საბჭოთა კავშირი ჩაკეტილი ზონა იყო, რასაც დღევანდელ საქართველოზე ვერ ვიტყვით, ანუ, წესით, ჩვენმა ხელისუფლებამ საერთაშორისო ორგანიზაციების რეკომენდაციებს ანგარიში ხომ უნდა გაუწიოს?
_ ანგარიშს რომ უწევდეს, ასე არ მოიქცეოდა.
ეუთო და ასევე ადამიანის უფლებათა დაცვის ყველა საერთაშორისო ორგანიზაცია ამბობს, რომ მთავარი, რაზედაც სახელმწიფო დგას, არჩევნების ლეგიტიმურობაა, დემოკრატიულობა და თავისუფლებაა. უცხოელები უებნებიან, ამ დემოკრატიულ ფასეულობებს კატეგორიულად ეწინააღმდეგებით, თქვენს ძალაუფლებას აჭარბებთ, კონსტიტუციურ და საერთაშორისო პრინციპებს არღვევთ და ყველაფერი ეს გამოასწორეთო.
გამოსწორება იმას ნიშნავს, რომ დარღვევებზე რეაგირება მოახდინო _ ის ხალხი დასაჯო, ვინც დარღვევა ჩაიდინა, ასევე კანონმდებლობა შეცვალო, ანუ კი არ უნდა თქვა, კი ბატონო, პატივს გცემთ და თქვენს რეკომენდაციებს შევასრულებ, არამედ მომავალში იმის განხორციელებასაც უზრუნველვყოფ, რომ ანალოგიური ანომალიები აღარ მოხდესო. ეს იქნება საკუთარი კონსტიტუციის, დემოკრატიული ფასეულობებისა და, რა თქმა უნდა, საერთაშორისო ინსტიტუტების პატივისცემა, მაგრამ უტიფრობასაც ვხედავთ!
ყველაფერ ამას ბოლშევიკები უფრო ლამაზად ფუთავდნენ. ესენი კი უხეშად და უწიგნურად აკეთებენ! ეს საბჭოთა მმართველობის სტილია _ აბა, ყველაფერ ამას სხვა რა უნდა დავარქვათ?
_ ე. ი., „ოცნება“ მსოფლიო პოლიტიკის დინების საწინააღმდეგოდ მიდის და თუ ასეა, მაშინ ყველაფერ ამის ბოლო როგორი იქნება?
_ პოლიტიკაში ასეთი სტილის მოცურავეები ყოველთვის დამხრჩვალი და ნაპირზე გამოთრეული მინახავს.
_ იმას ამბობთ, რომ „ოცნებაც“ დაიხრჩობა?
_ თუ ასე გააგრძელებს, ყველა ლოგიკით, „ოცნება“ არათუ დამარცხდება, არამედ დაიხრჩობა!
_ მმართველი გუნდი ყველაფერ ამას, რაზედაც საუბრობთ, შეგნებულად და მიზანმიმართულად აკეთებს თუ უვიცობით მოსდის?
_ „ოცნება“ პოლიტიკური გუნდი არ არის, რომელსაც მკვეთრი ორიენტაცია, მიმართულება და ცალსახა იდეოლოგია აქვს. „ოცნება“ რაღაცის კომპილაცია, ანუ შეხედულებების მიხედვით შეკრებილი ადამიანების გუნდი კი არა, უფრო კრებაა, სადაც ღიად ამბობენ, ჩვენი შეფის მორჩილები ვართო. აი, ეს არის ამ ხალხის ერთად ყოფნის მთავარი ნიშანი. ესენი პოლიტიკის ყოველგვარი პრინციპებისა და წესებისგან შორს არიან. ამიტომ მათ მომავალი არ უწერიათ. მათი იდეოლოგია სახელმწიფოებრივი კონცეფციით არ არის გამაგრებული.
_ ამ ხალხის „შეფს“, რომელიც პლანეტის ერთ-ერთი უმდიდრესი ადამიანია, არ ეშინია, რომ დასავლეთში პირადი პრობლემები შეექმნება?
_ არა!
_ რატომ?
_ შეფისთვის რეალობა კი არა, სხვა სამყარო არსებობს!
_ შეიძლება, მაგრამ როგორც ამბობენ, მას საბანკო ანგარიშები უცხოეთში აქვს და საფრთხეს ვერც ამ კუთხით ხედავს?
_ ამაზე თვითონ უნდა იფიქროს. ჯერჯერობით, გასდის, მაგრამ ალბათ, შეაჩერებენ.
_ როგორ?
_ შეჩერების ერთ-ერთი მეთოდი ის არის, რომ ანგარიშებს საფრთხე დაემუქროს.
_ ანგარიშებს საფრთხე ახლა დაემუქრება თუ 2020-ისთვის?
_ როგორც წესი, ასე ხდება ხოლმე: არჩევნების დანიშვნამდე რამდენიმე თვით ადრე სხვადასხვა ქვეყნის მისიონერები ჩამოდიან, ჯერ აფრთხილებენ, მერე კი თითს უქნევენ!
ასეთი რამ, ალბათ, მალე მოხდება, თუმცა როგორც ვიცი, უცხოელი დიპლომატები „შეფთან“ უკვე დადიან და ეუბნებიან, ის, რაც ნებით უნდა დათმო, დათმე, თორემ ძალით და ცუდად დათმობო.
_ გგონიათ, რომ ეს გაფრთხილება შედეგს მოიტანს, მით უმეტეს, იმ ფონზე, როცა „ოცნების“ ყველა ლიდერი საერთაშორისო ორგანიზაციებზე აგდებულად საუბრობს და არც იმის თქმას ერიდება, რომ ისინი ოპოზიციისა და არასამთავრობოების ტყვეობაში არიან?
_ ეს განცხადებები ქართული საზოგადოების წინაშე გაკეთებული თავდაცვაა, თორემ ამაზე უცხოელები, ალბათ, სიცილით კვდებიან.
_ ბატონო ვალერი, ადვოკატი ხართ და, აქედან გამომდინარე, სასამართლო სისტემასაც კარგად იცნობთ. შესაბამისად, ისიც გეცოდინებათ, კოლექტიური მურუსიძე-ჩინჩალაძე „ოცნებისთვის“ ისეთი მნიშვნელოვანი რატომ არის, რომ ლამის „გირგვლიანის საქმეშიც“ კი ანგელოზად გამოჰყავს?
_ ამას „შეფი“ აკეთებს და ვერავინ უბედავს უთხრას, რომ ყველაფერ ამას მისთვის ბუმერანგის ეფექტი ექნება. თუ პროკურატურას, შსს-სა და უშიშროების სისტემას აკონტროლებ, მაშინ სასამართლო რაღა ჭირად გინდა, ამ ტვირთსა და ტალახსაც რომ იკიდებ?
მის წარმოდგენაში, ალბათ, ასეა: ყველა გადაწყვეტილება, საბოლოოდ, სასამართლომ უნდა მიიღოს და ამიტომ სასამართლო ჯიბეში უნდა ჰყავდეს, ანუ ჯიბის სასამართლო უნდა ჰქონდეს, მაგრამ ჯერ არ იცის, რა ელის იმ შემთხვევაში, როცა იგივე სასამართლო შესაძლოა, იმ უბედურების გამსამართლებელი გახდეს, რაც დღეს ხდება.
სინამდვილეში, სასამართლო აღმასრულებელი სტრუქტურა არ არის. სასამართლო სხვა პრინციპებზეა დაფუძნებული, ანუ მოსამართლე ის თანამდებობის პირი არ არის, რომელიც ინიშნება. მოსამართლე არჩევითია და, ცხადია, თუ ქვეყანაში სიტუაცია ისე განვითარდება, რომ ბიძინას არსებობა-არარსებობა კითხვის ნიშნის ქვეშ დადგება, პირველი, ვინც მის წინააღმდეგ მახვილს აწევს, სწორედ სასამართლო იქნება!
ივანიშვილმა ეს არ იცის და ჰგონია, რომ თუ სასამართლო ჯიბეში ექნება, ხელისუფლებას დიდხანს შეინარჩუნებს, მაგრამ „შეფი“ მცდარ პოზიციაზეა!
_ სასამართლოს ჯიბეში ჩასმის მცდელობა და სურვილი წინა ხელისუფლებებსაც ჰქონდა, მაგრამ „ოცნებას“ არ შეეძლო, ეს ისე გაეკეთებინა, რომ წინა პლანზე მურუსიძე-ჩინჩალაძე არ გამოეყვანა?
_ არ შეეძლო.
_ რატომ?
_ სხვა მოსამართლეები ჯიბის მოსამართლეები ვერ იქნებოდნენ.
_ არ გეთანხმებით, რადგან, თავის დროზე, როგორც მურუსიძე გახდა ჯიბის მოსამართლე, ამ იარლიყს სხვაც მიიწებებდა.
_ ასე არ არის.
უნივერსიტეტიდან რომელიმე პროფესორი ან იურისტი რომ მოიყვანოთ, ის მეცნიერია, დამოუკიდებელი აზრი აქვს და რაც უნდა უთხრათ, ასე და ისე ქენიო, არ გააკეთებს, რადგან თავისი პროფესია უმაღლეს ხარისხში აქვს აყვანილი!
მოკლედ, მარტივი არ არის, რომ ავტორიტეტული და კომპეტენტური ადამიანები მოიყვანო, რომლებსაც მერე მოსთხოვ, ახლა ჩემს დაკრულზე იცეკვეთო. არ იცეკვებენ! ამის გამოა, რომ ეშინიათ და ავტორიტეტული ადამიანები არ მოჰყავთ!
_ ისე, ბატონო ვალერი, ის ადამიანები, მაგალითად, ბესელია ან იგივე ფოფხაძე და სხვები, ანუ ისინი, რომლებმაც „ოცნება“ სასამართლოს საბაბით დატოვეს, თავიანთ განცხადებებში გულწრფელები არიან?
_ მაინც ოპოზიციაში არიან და მათი კრიტიკა არ მინდა, მაგრამ ის კითხვა, რომელსაც ბიძინა სვამს, მართალია, _ შვიდი წელი აქ იყავით და ამ თემაზე რატომ არ საუბრობდითო? ეს თემა, რა თქმა უნდა, კითხვის ნიშნის ქვეშ დგას.
შეიძლება, ამ ამბოხს რაღაცამ შეუწყო ხელი.
_ მაინც, რამ?
_ ვთქვათ, მათი როლის დაქვეითებამ, მაგრამ ამ მოცემულობის წინაშე სამი წლის წინათაც ვიდექით და _ ხუთისაც. ასე რომ, ამ საკითხების გააქტიურება მაშინაც შეიძლებოდა, მაგრამ რადგან დღეს ოპონენტურ მდგომარეობაში არიან, პროცესების განვითარებისთვის, რა თქმა უნდა, სჯობს, რომ უფრო შეწყობილ მდგომარეობაში იყვნენ, ვიდრე ის, რომ კრიტიკის ქვეშ მოხვდნენ და საზოგადოებისთვის მიღებულები გახდნენ!
კი ბატონო, იბრძოლონ, ამ ბრძოლას შედეგი აუცილებლად ექნება და ეს შედეგი საზოგადოებისთვის სასარგებლოა. ამიტომ რატომ უნდა შევუშალოთ ხელი?
_ ხელის შეშლა იქით იყოს და გამორიცხავთ, რომ ამბოხება „ქართულ ოცნებაში“ ივანიშვილთან შეთანხმებით დაიწყო?
_ დიახ, გამოვრიცხავ.
_ რატომ?
_ თავიდან რაღაც მოჩვენებითობის ნიშანი ჰქონდა, თამაში ხომ არ არისო, მაგრამ თვითონ ივანიშვილი ის ტიპაჟი არ არის, რომ ასეთი მოჩვენებები ითამაშოს!
_ ერთი სიტყვით, ის, რაც „ოცნებაში“ ხდება, შიდა კლანური დაპირისპირება და გავლენებისთვის ბრძოლაა, თუ ქვეყანაზე რეალური ზრუნვა?
_ უფრო ასე მგონია: პარლამენტის თავმჯდომარის ჯგუფმა პროცესებზე მონოპოლია მოინდომა, რამაც ჯერ უკმაყოფილება გამოიწვია, შემდეგ კი _ განხეთქილება. ამის შემდეგ ყველაფრის მიზეზის ძებნა დაიწყეს და საამისოდ სასამართლოს დაკომპლექტების თემა მშვენივრად გამოადგათ.
_ თუ მმართველ გუნდში დაპირისპირება ამ ტემპით გაგრძელდა, „ოცნება“ დაიშლება?
_ „ოცნება“ ფორმალურად ინარჩუნებს თავს, თორემ არსობრივად არ არსებობს _ დაშლილიც არის, წაშლილიც და გადაშლილიც! ყოველ შემთხვევაში, ის ნიშნები, რაც მმართველ გუნდს უნდა ჰქონდეს, არ გააჩნია, რადგან „ოცნება“ პოლიტიკური ორგანიზაცია არ არის! „ოცნებას“ ჰყავს „შეფი“, რომელიც ფიქრობს, რომ ეს მისი კანტორაა და არა _ პოლიტიკური ორგანიზაცია!
_ ბატონო ვალერი, არავინ იცის, „შეფი“ რას ფიქრობს, მაგრამ თქვენი დაკვირვებით, ყველაფერი ეს იმას ხომ არ ემსახურება, რომ „შეფმა“ სიტუაცია ვადამდელ არჩევნებამდე მიიყვანოს?
_ არ არის გამორიცხული, ბიძინა ივანიშვილი დაარწმუნონ, რომ არჩევნების ჩატარება ახლა ჯობია, ვიდრე _ მომავალ წელს, რადგან მომავალ წელს ხელისუფლებას უფრო მეტი პრობლემა ექნება. დღეს „ოცნებას“, ბუნებრივია, უკეთესი მდგომარეობა აქვს.
_ ე. ი. ვადამდელი რომ დაინიშნოს, „ოცნება“ გამარჯვებას შეძლებს და ხელისუფლებას შეინარჩუნებს?
_ გამარჯვებას კი არა, პოზიციის შენარჩუნებას შეძლებს, ანუ, ალბათ, კოალიციურ მთავრობას შექმნის.
_ კოალიცია ვისთან შეიძლება შექმნას?
_ მაგალითად, „პატრიოტთა ალიანსთან“. ყოველ შემთხვევაში, ვხედავ, რომ პარლამენტში მათი უმრავლესობად ჩამოყალიბება მშვენივრად შეიძლება.
_ არადა, 4 მაისს „პატრიოტები“ ანტისახელისუფლებო აქციებს იწყებენ.
_ აქციებს იმიტომ იწყებენ, რომ საზოგადოების სამიზნეში მოხვდნენ.
_ რას გულისხმობთ?
_ გაჩნდა ეჭვი, რომ ბიძინას ხელისუფლების გადასარჩენად თანამშრომლობენ. ამიტომ ეს ეჭვი რომ გამოირიცხოს, აქციებია საჭირო, თუმცა პირადად მე არ მგონია, რომ ამ პოლიტიკური ორგანიზაციის შექმნაში „ქართულ ოცნებას“ რამე მონაწილეობა მიეღოს _ ამ ადამიანებს წლებია, ვიცნობ და მათი შეხედულებებიც ვიცი. ეს თამაში ნამდვილდ არ არის, მაგრამ მათ „ნაციონალურ მოძრაობასთან“ ანტაგონისტური დამოკიდებულება აქვთ. ამის გამო ოპოზიციის გაერთიანებულ ფორმატს არ უერთდებიან, ანუ რახან ოპოზიციისკენ არ ხარ, ეს თავისთავად ტოვებს შთაბეჭდილებას, რომ ხელისუფლებისკენ ხარ. ამიტომ ამ ეჭვების გასაფანტად ხელისუფლების საწინააღმდეგო აქციებია საჭირო, რათა საზოგადოება დაარწმუნოს, მაგრამ ამას როგორ შეძლებს, ეს უკვე მეორე საკითხია.
ასეა თუ ისე, როგორი ეჭვიც უნდა არსებობდეს, ეს პარტია იმ ბარიერს ყოველთვის გადალახავს, რომელიც საარჩევნოდ არის დაწესებული.
_ „დაიცავი საქართველოც“ ამ კონტექსტში უნდა განვიხილოთ?
_ არა, „დაიცავი საქართველოს“ სხვაზე მეტი პრობლემა აქვს.
_ რატომ?
_ იმიტომ, რომ თავიდანვე ძალიან სერიოზული ეჭვი გაჩნდა. ამას გარდა, როცა რაღაცებს ეკითხებიან, მათ პასუხშიც ჩანს, რომ, ჯერჯერობით, რაღაც თამაში და ფინანსური უზრუნველყოფა არსებობს. ყოველ შემთხვევაში, ასეთი შთაბეჭდილება რჩება. ყველაფერ ამის დამტკიცება ან უარყოფა თავად მოუნდებათ, ანუ ბიძინა ივანიშვილის მიმართ კრიტიკას ერიდებიან და რატომაც ერიდებიან, ალბათ, გასაგებია. ადამიანმა ივანიშვილთან როგორი გარიგებაც უნდა დადოს, იმ თამაშის წესებს არ იღებს, როცა აკრიტიკებენ, ლანძღავენ და აგინებენ!
კიდევ ერთი საკითხი: როცა ეკითხებიან, თუ პარლამენტში მოხვდებით, ასეთ დროს კოალიციაში შეხვალთ თუ არაო? ისინი პასუხობენ, _ „ნაციონალური მოძრაობის“ გარდა კოალიციაში ყველასთან შევალთო. ეს „ყველა“ ვინ არის? დღეს „ყველა“ აღარ არსებობს, ანუ ეს ხალხი წინასწარ ამბობს, თუ პარლამენტში შევალ, „ქართულ ოცნებასთან“ ვიქნებიო. ეს კი იმას ნიშნავს, რომ ამ მოძრაობის არსებობა „ქართული ოცნების“ ინტერესებშია. ამიტომ უფრო მეტი ძალისხმევა დასჭირდებათ, რომ ეს ეჭვი გააქარწყლონ. მე თუ „ქართული ოცნება“ არ მომწონს, შენ რატომ უნდა მომწონდე? _ იმისთვის, რომ „ქართულ ოცნებას“ მხარს უჭერ? პირიქით, შენც არ მომწონხარ, რადგან რაღაც ფარისევლობასა და სიცრუეს ვხედავ შენში. შესაბამისად, ამ სიცრუეში მხარს არ დაგიჭერ.
_ ე. ი. ხელისუფლების მცდელობის მიუხედავად, როგორმე რადარებიდან გაექრო, მთავარი ოპოზიციური ძალა მაინც „ნაციონალური მოძრაობაა“, არა?
_ ვხედავთ, რომ ახალ-ახალი პოლიტიკური ძალები იქმნება. ცალ-ცალკე ვერავინ შეძლებს, რომ „ნაციონალური მოძრაობის“ საპირწონე გახდეს, მაგრამ თუ ეს ახლად დაფუძნებული პოლიტიკური ძალები შეძლებენ, რომ გაერთიანდნენ როგორც მესამე ძალა, მაშინ შესაძლებლობა ექნებათ, რომ ბარიერიც დამოუკიდებლად გადალახონ და პოლიტიკაში მონაწილეობაც მიიღონ.
ამის რესურსი იმიტომ არსებობს, რომ საზოგადოების ნაწილი არც „ნაციონალურ მოძრაობას“ უჭერს მხარს და არც _ „ქართულ ოცნებას“, მაგრამ ამ პოლიტიკური ძალების ფორმირების პროცესი არ დასრულებულა.
_ მთელ ამ კონფიგურაციაში „ევროპული საქართველო“ ხომ არ შეიტანს გარდატეხას?
_ არა, „ევროპულ საქართველოს“ ისეთი ელექტორატი არ ჰყავს, რომელმაც პოლიტიკურ პროცესებში გარდატეხა უნდა შეიტანოს.
_ შეიძლება, მაგრამ საქმე საქმეზე რომ მიდგეს, „ევროპული საქართველო“ „ქართული ოცნების“ პოლიტიკურ თამაშს ხომ არ დაიწყებს?
_ ეს აზრი ბევრგან მომისმენია, მაგრამ „ევროპული საქართველოც“ „ნაციონალური მოძრაობა“, ანუ წარსულის გადმონაშთია. მას რეაბილიტაციისთვის წლები სჭირდება. ის ქართველი ხალხის გულის მოგებას ასე ადვილად ვერ შეძლებს!
_ ვერც „ოცნების“ გულს მოიგებს?
_ არა, ვერც ამას გააკეთებს.
_ რატომ ვერ გააკეთებს?
_ იმიტომ ვერ გააკეთებს, რომ ამით დაიღუპება!
„ევროპულ საქართველოს“ ურჩევნია, ქრონიკული ოპოზიციური ყოფიერება ჰქონდეს და იარსებოს, ვიდრე რაღაც შეღავათი ერთხელ მიიღოს და ამით მთელი პოლიტიკური მომავალი დაისამაროს!
_ ისე, კულუარებში არსებობს ვერსია, რომ „ოცნებამ“ ხელისუფლება შესაძლოა, სწორედ „ევროპულ საქართველოს“ გადააბაროს.
_ არა, არა. ასეთი ვერსია არ არსებობს.
_ აბა?
_ უბრალოდ, გამიგია, ბატონ ბიძინას სთავაზობენ, რომ თუ „ოცნების“ რვაწლიანი მმართველობის შემდეგ ხელისუფლების მანდატი ოპოზიციამ უნდა მიიღოს, ეს „ნაციონალური მოძრაობა“ არ უნდა იყოს, მაგრამ „ევროპული საქართველოს“ წევრები ვინ არიან? ვერ ვხედავ, რომ მათ ხალხის მხარდაჭერა ჰქონდეთ.
აქედან გამომდინარე, ამ მიმართულებით როგორი მცდელობაც უნდა იყოს, საბოლოოდ, ყველაფერი მაინც ქართველი ხალხის გადასაწყვეტია. ასე ადვილი არ არის, რომ ხალხმა ბოკერია დაისვას.
_ კიდევ ერთი თემა, ბატონო ვალერი: ამ დღეებში თანამდებობა პრეზიდენტის ადმინისტრაციის უფროსმა ლაშა ჟვანიამ დატოვა. პრეზიდენტის კარზეც განხეთქილებაა?
_ ლაშა ჟვანია გამოცდილი კადრია.
_ დიახ, მაგრამ ეს რა შუაშია?
_ ის მინისტრიც იყო, დიპლომატიც და ოპოზიციაც, ანუ ქართული პოლიტიკის ყველა საფეხური გაიარა. ლაშა ჟვანიასთვის პოლიტიკა ისეთი ანბანი აღარ არის, რომელიც უნდა ისწავლოს _ იცის, რას რა მოსდევს.
არ ვიცი, როგორ ავხსნა, მაგრამ პრეზიდენტი ზურაბიშვილი ყოველდღე ძირეულ შეცდომებს უშვებს. ამ შეცდომებს ნებისმიერი ახალი ხელისუფლება ძალიან ცუდად შეუფასებს და მოღვაწეობას იმპიჩმენტით დაასრულებს!
როგორც ჩანს, ჟვანია ყველაფერ ამას ეუბნებოდა, მაგრამ ის არ ისმენდა ან ვერ იგებდა. აქედან გამომდინარე, ჟვანიას ერჩია, გასცლოდა და ის პოლიტიკური პასუხისმგებლობა არ აეკიდებინა, რომელიც ასეთ დროს პოლიტიკოსებს ეკისრებათ ხოლმე!
ეს გადაწყვეტილება ტრაგედია არ არის, პირიქით, ჟვანიასთვის ღირსეული ნაბიჯია _ გვერდით კი დაუდგა, მაგრამ პრეზიდენტი ისეთ ნაბიჯებს დგამს, რომ არ შეუძლია, მისი პარტნიორი იყოს!
_ იმასაც ამბობენ, ზურაბიშვილი „ოცნებას“ გაემიჯნაო. ამის შესახებ კულუარებიდან რამე გსმენიათ?
_ როგორც მეუბნებიან, ზურაბიშვილი კი არ განუდგა „ოცნებას“, არამედ ბიძინა განუდგა ზურაბიშვილს!
_ რა მოტივით?
_ ზურაბიშვილმა მასთან შეუთანხმებლად სომხეთში ვიზიტი და რაღაც მიღებები გააკეთა. ამაზე ბიძინა, რომ იტყვიან, აიჯაგრა და ზურაბიშვილთან აღარ კონტაქტობს!
_ ეს პოლიტიკური პროცესებისთვის კარგია თუ ცუდი?
_ ხელისუფლებაში პოლიტიკური კონკურენცია საზოგადოებისთვის ყოველთვის კარგია იმიტომ, რომ ხელისუფლების წარმომადგენლები ერთმანეთს აკონტროლებენ და კრიჭაში უდგანან. ეს გამჭვირვალეობასაც აჯანსაღებს და დემოკრატიასაც, მაგრამ ამ ბრძოლაში სალომეს ცოდნა რამდენად „გაქაჩავს“, რომ ჯანსაღი კონკურენცია დაინერგოს, არ ვიცი. მან პოლიტიკის არაფერი იცის, ანბანიც კი.
ჟვანიას რომ დაენახა, სალომეს პოლიტიკის რაღაც უნარი აქვსო, იქიდან არ წამოვიდოდა.
_ ბოლოს, რიტორიკულად გკითხავთ, ბატონო ვალერი: გვეშველება რამე?
_ რატომ არ გვეშველება? უსაშველო არაფერია! ყველაფერს თავისი სიმწიფის პერიოდი აქვს და მგონია, რომ ეს პროცესიც მომწიფებას უცდის და ცოტაღა დარჩა, საბოლოო ნაყოფი რომ მივიღოთ! ეს ცოტა დრო, რაც დარჩენილია, „ქართული ოცნების“ წისქვილზე ნამდვილდ არ ასხამს წყალს.
_ მესმის, მაგრამ ამ სოციალურ გაჭირვებას ხალხი როდემდე გაუძლებს?
_ ხალხი იძულებული გახდება, რომ გადარჩენისთვის ბრძოლა დაიწყოს! როგორც კი ოპოზიციის გაერთიანება დაიწყება, ქუჩის პროცესებს გადამწყვეტი მნიშვნელობა ექნება _ მაშინ ვნახავთ, ხალხს ვის მიმართ რა დამოკიდებულება აქვს.
მოკლედ, მგონია, რომ ქვეყნის ბედს არჩევნები კი არა, ქუჩა გადაწყვეტს!
_ მშვიდობიან რევოლუციას ელოდებით?
_ თუ ხელისუფლებამ თოფი აიღო, მაშინ ამას თვითონ გადაჰყვება!
_ ქუჩის აქციებს როდისთვის ვარაუდობთ?
_ ეს შეიძლება, წელსვე იყოს. ყოველ შემთხვევაში, ველოდები, რომ შემოდგომა მძიმე და საკმაოდ დაძაბული იქნება. იმას ვნახავთ, რაც ბევრჯერ გვინახავს!
საერთოდ, ყველაფერი, რაც წინააღმდეგობით მოიპოვება, კარგია!

გიორგი აბაშიძე