ამ ადამიანმა სასამართლო სისტემის შავბნელ მხარეებზე საუბარი სამი წლის წინათ დაიწყო. მაშინ ყველაფერი იმით დამთავრდა, რომ იუსტიციის უმაღლესმა საბჭომ მამუკა ახვლედიანი თბილისის საქალაქო სასამართლოს თავმჯდომარის პოსტიდან გაათავისუფლა. მართალია, ამას ხანმოკლე აჟიოტაჟი მოყვა, მაგრამ პოლიტიკურ ოპოზიციას თუ მესამე სექტორს ახვლედიანის არც დაცვა უცდია და არც იმ საკითხებით დაინტერესებულა, რომელთა შესახებაც სასამართლოს თავმჯდომარე საუბრობდა. არადა, ის, რაც დღეს სასამართლოს გარშემო ხდება, როგორც ჩანს, სწორედ მაშინ ან, შესაძლოა, გაცილებით ადრეც დაიწყო.

როგორ აშანტაჟებს სასამართლო მაფია ხელისუფლებას? რატომ არ აქვს აზრი სახელებსა და გვარებთან ბრძოლას? როგორ უნდა შეიცვალოს სისტემა? _ ამ თემებზე „ქრონიკა+“-ს თბილისის საქალაქო სასამართლოს ყოფილი თავმჯდომარე, მამუკა ახვლედიანი ესაუბრა:

_ „ქართული ოცნება“ ხელისუფლებაში სამართლიანობის აღდგენისა და სამართლიანი სასამართლოს შექმნის ეგიდით მოვიდა, თუმცა ეს დაპირება დაპირებადვე დარჩა. მეტიც, მმართველ გუნდს ყველა პოლიტიკური მოსამართლე უსამართლობაში ამხელს. ბატონო მამუკა, თქვენი შეფასებით, „ოცნებას“ სამართლიანი სასამართლო რატომ არ უნდა და, საერთოდ, მურუსიძე-ჩინჩალაძე როგორ „გაოცნებელდნენ“? სხვათა შორის, თავის დროზე, სასამართლოდან სკანდალით წამოხვედით…
_ სკანდალით ვერ ვიტყოდი, თუმცა ზუსტად ამ თემებზე ვსაუბრობდი. შეგიძლიათ, გაიხსენოთ ჩემი განცხადებები, რომელიც მოსამართლეთა დანიშვნას და საგამოცდო კაზუსებს ეხებოდა. ყველაფერი სწორედ ამის გამო მოხდა… რეალურად, სამოქალაქო საზოგადოებაც და ყველა, მაშინ თავის ადგილზე უნდა დამდგარიყო და ეს საკითხი უზენაეს სასამართლომდე არ უნდა მისულიყო.
ახლა კლანზე კი აღარ არის საუბარი, არამედ პრობლემა სისტემურია, ანუ სასამართლოში ისეთი კრიზისული სიტუაცია ჩამოყალიბდა, რომლის ალტერნატივაც არ არსებობდა და ხელისუფლება იძულებული იყო, ამ თამაშში შესულიყო. ყოველ შემთხვევაში, იმას, რასაც ვუყურებ, ჩემი აზრით, ხელისუფლების უცოდინარობის თანხვედრა, ანუ იუსტიციის სამინისტროს სისუსტეა _ არ იცი, რა და როგორ გააკეთოს. ამიტომ ამ ჯგუფმა მმართველობა როგორც სასამართლოში, ასევე პარლამენტშიც ხელში ჩაიგდო.
_ „ამ ჯგუფში“ ჩინჩალაძე-მურუსიძე-ზარდიაშვილს გულისხმობთ?
_ კი ბატონო.
_ ბატონო მამუკა, ხელისუფლების უცოდინარობაზე აკეთებთ აქცენტს, თუმცა მგონია, რომ ხელისუფლება არათუ უცოდინარია, არამედ ამ ჯგუფს მწვანე მიზანმიმართულად აუნთო.
_ ვფიქრობ, ხელისუფლებას ურჩევნია, ადამიანები სრულ უიმედობაში იყვნენ და ქვეყანაში სამართალი არ არსებობდეს. ყველაფერ ამას სხვა ახსნას ვერ ვუძებნი, ანუ რაში სჭირდება ის დისკრედიტებული ადამიანები, რომლებზეც ყველამ იცის, ვინც არიან?.. ამ შემთხვევაში, ხელისუფლება ძალიან უცნაურად იქცევა!
_ ხელისუფლება ფართო ცნებაა. ამ შემთხვევაში, „ოცნების“ რომელ ფრთას გულისხმობთ?
_ ამ ქვეყანაში ხელისუფლება სხვადასხვანაირად არის გადანაწილებული და თქვენ რომელ ჯგუფსაც წარმოიდგენთ, მეც, ალბათ, იმ ჯგუფს ვგულისხმობ. პარლამენტი, თავისთავად, ამ ჯგუფის ხელშია.
_ ე. ი., ხელისუფლების ე. წ. კობახიძის ფლანგზე საუბრობთ. თქვენი შეფასებით, იგივე მურუსიძე-ჩინჩალაძე-ზარდიაშვილმა კობახიძესა და მის ფლანგზე გავლენა როგორ მოიპოვა?
_ საინტერესო იდეებით, გარკვეული მხარდაჭერითა და, რა თქმა უნდა, საერთო ინტერესებით. დეპუტატებად მდინარაძეების, ზარდიაშვილების შეთავაზება სასამართლოს კანდიდატურებია. ეს ხალხი „ოცნებამ“ სიაში ჩასვა და პარლამენტში გაიყვანა. მათ სასამართლოსთან დაკავშირებულ კანონპროექტებზე უნდა ემუშავათ, მაგრამ ისინი იმ კანონს როგორ დაწერენ, რომელმაც მათზე უნდა იმოქმედოს?
_ ისე, სანამ „ოცნებაში“ მდინარაძეები და ზარდიაშვილები გამოჩნდებოდნენ, მმართველ გუნდს მურუსიძე მიეტმასნა _ ივანიშვილმა მურუსიძეზე 2013-ში თქვა, სისტემის მსხვერპლიაო, ანუ სასამართლო კლანისა და „ოცნების“ დაახლოება ზარდიაშვილ-მდინარაძეებამდე დაიწყო, არა?
_ რა თქმა უნდა, უფრო ადრე დაიწყო. საერთოდ, სასამართლოსთვის სხვადასხვა ეტაპი იყო: სამოქალაქო საზოგადოება და მოსამართლეთა ნაწილი მოსამართლეების ხან უვადო დანიშვნას ითხოვდა, ხან _ შეჩერებას. ამასობაში ხელისუფლებამ სასამართლოს მისამართით ძალიან ბევრი შეცდომა დაუშვა, რამაც სასამართლოს შიგნით ვიღაცები ცუდად გააერთიანა. ამის შემდეგ რაღაც განეიტრალების მსგავსი იყო. ყოველ შემთხვევაში, მე ასე მივიჩნიე, თუმცა, საბოლოო ჯამში, აღმოჩნდა, რომ ეს ჯგუფი ყველას მხრიდან მხარდაჭერილია.
მოკლედ, იმის თქმა მინდა, რომ ამ ჯგუფმა ძალაუფლება ეტაპობრივად მოიპოვა. კლანი ისე არ უნდა გავიგოთ, რომ სასამართლოში სამი-ოთხი ადამიანი ზის. ამ კლანის ნაწილი პარლამენტშიც არის და ამის შესახებ თავის დროზეც ვამბობდი, ასევე ნაწილი პროკურატურაშია, ნაწილი _ ფინანსურში, ნაწილი _ აუდიტის სამსახურში. აქედან გამომდინარე, ამ კლანისთვის მოქმედება და ბევრი წრის გავლენის ქვეშ მოქცევა ძალიან ადვილია.
_ ბოლო დღეებში უზენაესი სასამართლოს ყოფილი თავმჯდომარის, ნინო გვენეტაძის ყოფილი თანამშემწე სკანდალურ განცხადებებს აკეთებს და აცხადებს, რომ გვენეტაძე კლანის გავლენის ქვეშ მოექცა. თქვენი ინფორმაციით, ამ ქალბატონმა თანამდებობაზე უარი იმის გამო თქვა, რომ კლანის გავლენისგან უნდოდა განთავისუფლება თუ შანტაჟის მსხვერპლი გახდა?
_ არა, შანტაჟის არა. მას სისტემაში დასაყრდენი არ ჰქონდა და, ალბათ, სწორედ ამ ნიშნითაც დაუჭირეს მხარი, რომ უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარე „არავინ“ ყოფილიყო, ანუ ზუსტად იცოდნენ, რომ ძალიან ბევრ შეცდომას დაუშვებდა და ყველა შესაძლო შეცდომა დაუშვა, რაც კი შეიძლებოდა, უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარეს დაეშვა. ძალიან ბევრ თემაში გამოიჭირეს… ის ფიქრობდა, მარტო ერთხელ გავაკეთებ და ამის მეტად არაო.
_ ერთ-ერთი, რაშიც გვენეტაძე გამოიჭირეს, ალბათ, ტესტების თემა იყო, არა?
_ დიახ. არ ვიცი, რა და როგორ მოხდა, თუმცა, ჩემი ინფორმაციით, მაგ თემაში მარტო გვენეტაძე არ ყოფილა და იუსტიციის საბჭოს ძალიან ბევრი მოქმედი თუ ყოფილი წევრია ჩართული. მიკვირს, ახლა რაზე მსჯელობენ, როცა კითხვის ნიშნის ქვეშ გამოცდების საკითხი დგას _ გამოძიება ჯერ არ დასრულებულა და არ ვიცით, ამ ადამიანებმა ეს ერთხელ გააკეთეს, ათჯერ თუ ასე პერიოდულად იქცეოდნენ. სანამ ამ კითხვებს პასუხი არ გაეცემა, ნებისმიერი დანიშვნა კითხვის ნიშნის ქვეშ დგას.
_ გვენეტაძე, რომელიც ათი წლით იყო არჩეული, რომ არ გადამდგარიყო, დღეს სხვა რეალობა იქნებოდა?
_ მას სასამართლო სისტემაში დასაყრდენი არ ჰყავდა. ძალიან არასწორი პოლიტიკით მოვიდა და ზეგავლენის ქვეშაც იოლად მოექცა _ ძალაუფლებისთვის ბრძოლა დაიწყო და სასამართლო სისტემის ჯანსაღი ნაწილი, პრაქტიკულად, გაანადგურა. აი, ნინო გვენეტაძემ მონაწილეობა ამაში მიიღო და გამარჯვებული ისევ ეს კლანი გამოვიდა!
_ ყველაფერ ამაზე არასამთავრობო სექტორი აქამდე რატომ არ ლაპარაკობდა?
_ ალბათ, ყველა მიხვდა, რომ ეს ბოლო პოსტია, რომელიც შეიძლება, დაეცეს და ამით თავისუფალ სასამართლოზე ფიქრიც დამთავრდება. მოსამართლეთა რაოდენობის გაზრდის იდეა სამოქალაქო საზოგადოებას ეკუთვნოდა, რომელიც ფიქრობდა, ქვემოთ ისე დავტოვოთ, როგორც არის, ზედა ინსტანციაში კი წესიერი მოსამართლეები დავნიშნოთო. ამიტომაც ყურადღება დიდად არ გაამახვილა, მაგრამ ქვედა ინსტანციების მიმართ ასეთი მოპყრობა ძალიან დიდი შეცდომა იყო. მოკლედ, ბევრი თემა გაუტარეს, შესაბამისად, ეს ჯგუფიც გათავხედდა და, საბოლოო ჯამში, გადაწყვიტა, ჯიბიდან ამოღებული ფურცლით ათი კაცი ჩამოეთვალა და დაენიშნა.
_ ბესელია და მისი თანამოაზრეები, რომლებმაც „ოცნება“ ახლა დატოვეს, ყველაფერ ამას აქამდეც ხომ ხედავდნენ?
_ რა თქმა უნდა.
_ თქვენი აზრით, რატომ დუმდნენ?
_ ალბათ, გარკვეული ინტერესი ჰქონდათ…
ან უვიცობის გამო ხდებოდა, ან იცოდნენ და შეგნებულად დუმდნენ. ახლა ამბობს, ბიჭებიო, მაგრამ ამ ბიჭების დავალებით განცხადებებს რომ აკეთებდა, დაავიწყდა? კარგია, რომ დღეს ასე იქცევა, რადგან საერთო საქმისთვის შეიძლება, უკეთესიც იყოს, მაგრამ დიდი შეცდომები აქვს დაშვებული და ამაზეც უნდა დაფიქრდეს. რეფორმების მეორე თუ მეოთხე ტალღა, რაც სასამართლო სისტემაში ტარდებოდა, მათი ინიციატივით ხდებოდა, ანუ ყველაფერი იურიდიულ კომიტეტზეა გატარებული. ამ კლანის გამარჯვებას ახლა ვის აბრალებს? შევხვედრივარ, გვისაუბრია და არ მგონია, რომ მაშინ მოსწონდა, მაგრამ რატომ დუმდა?
_ ბესელიას რა ინტერესი შეიძლებოდა ჰქონოდა, რის სანაცვლოდაც დუმდა?
_ ამ დეტალებს ვერ გეტყვით…
საერთოდ, ჯერ ისევ მოსამართლედ მივიჩნევ თავს, გარკვეული ეთიკური ნორმები მაქვს და არ მინდა, მათ გავცდე და ყურმოკრულ ამბებზე ვისაუბრო. შემიძლია, ჩემს შეხედულებებზე გესაუბროთ, ამა თუ იმ თემას როგორ ვხედავ, მაგრამ კონკრეტულ ადამიანებზე საუბარს მოვერიდები, თუმცა ჩემს აზრს გეტყვით, _ ბიზნესინტერესი ან ნებისმიერი სხვა ინტერესი შესაძლებელია, რომლის გამოც ამ ადამიანების კონტროლის ქვეშ ყოფნა იოლად შეიძლებოდა. ამიტომ მაშინ შესაძლოა, ფიქრობდნენ, რომ ამ ჯგუფს არ უნდა დაპირისპირებოდნენ და მისი ძალაუფლება გამოეყენებინათ, მაგრამ როცა ამ ძალაუფლებას დაუპირისპირდნენ, ხედავთ, შედეგად რაც მიიღეს.
_ ზოგი ამბობს, ივანიშვილს სასამართლო სისტემაში ასეთი ბაკქანალია იმიტომ აწყობს, რომ საბოლოო დიქტატურისკენ კიდევ ერთი ნაბიჯი გადადგასო. იზიარებთ ამ შეფასებას, ბატონო მამუკა?
_ ნამდვილად ვერ გეტყვით, ეს პოლიტიკურად რას ნიშნავს. უფრო მგონია, რომ ყველაფერი, რაც დღეს ხდება, ძალიან ბევრი რგოლის უვიცობის შედეგია, რომელიც ფიქრობს, რომ რაღაცას მართავს და სისტემას ქმნის. 99%-ში სულ ობიექტური განაჩენები რომ წეროს, როცა უნდათ, სასამართლოში მათთვის სასურველი შედეგი დადგება. ამიტომ ნდობა არ არის და ეს ქვეყნის რღვევას იწვევს _ მაგალითად, ინვესტორი, როცა იცის, რომ დაუცველია, აქ არ შემოვა. ბიზნესის მწარმოებელს გარანტიას ვერც პრემიერი მისცემს და ვერც _ სხვა ვინმე. მას, ნებისმიერ შემთხვევაში, სამართლებრივი გარანტიები სჭირდება. თუ სასამართლოს ნდობა არ ექნება, ეს სახელმწიფოს რღვევას გამოიწვევს, ინვესტიცია ნულამდე დავა და საქართველოში, ალბათ, მხოლოდ პოლიტიკური ფული იქნება!
_ ბატონო მამუკა, არცთუ სასიამოვნო სურათს ხატავთ. სასამართლოში რომ დარჩენილიყავით, კლანს წინააღმდეგობას შიგნიდან ვერ გაუწევდით, ანუ დღევანდელი გადასახედიდან წამოსვლას გამართლებულად მიიჩნევთ?
_ დიახ, გამართლებულია, რადგან მოსამართლეობიდან წამოვედი, თორემ პროცესში ვარ… მოსამართლეები განცხადებებს აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტის წინააღმდეგ აკეთებენ და ხვდებით, რა სიტუაციაში ვიყავი?
_ ე. ი., თქვენზე ზეწოლა ხდებოდა?
_ რა თქმა უნდა. ყველა ის ადამიანი, ვინც დღეს განცხადებებს აკეთებს, მაშინაც იქ იყო. დიახ, იგივე ხალხია და არაფერი შეცვლილა. ამიტომაც ვამბობდი, ეს კლანი და მაფიაა, რომელიც ამ სახელმწიფოს დაღუპავს-მეთქი! ეს ჯგუფი დღესაც იგივეს აკეთებს, რომ ყველაფერი ეს თითქოს ვიღაცის ბრალია. სინამდვილეში, მათ ვერ წარმოუდგენიათ ან არ უნდათ, წარმოიდგინონ, რომ ვინმემ რიტორიკული განცხადება იდეის ან იმის გამო გააკეთოს, რომ უნდა, ყველაფერი სამართლიანად იყოს. ეგენი მარტო ინტერესებს ხედავენ, სხვას _ ვერაფერს.
_ თქვენი ამბავი, თავის დროზე, მთავარ „ნიუსად“ კი იქცა, მაგრამ ობიექტურად თუ ვიტყვით, საზოგადოება და არასამთავრობო სექტორი ისეთივე აქტიური არ ყოფილა, როგორც დღეს არის. ამას რით ხსნით?
_ ეს პირველი სიტუაცია იყო და ყველა ძალიან დაიბნა.
_ ანუ მაშინ ოპოზიციამ და მესამე სექტორმა შეცდომა დაუშვა?
_ დიახ, ეს ძალიან დიდი შეცდომა იყო, თან აქ საუბარი მამუკა ახვლედიანზე არ არის.
_ აბა, ვისზეა?
_ თბილისის საქალაქო სასამართლოს თავმჯდომარეზე, რომელიც ერთ დღეში გადააყენეს და ზუსტად იცოდნენ, რომ ამ გადაყენების მიზეზი საჯარო განცხადებები იყო. მას შემდეგ რამე სხვა საკითხი გაგიგიათ? ვერ ვიტყვი, რომ ეს ორგანიზებული ჯგუფი რამეს შემთხვევით აკეთებს. ძალიან რთულია, რომ ამ ორგანიზებულ ჯგუფს წინააღმდეგობა გაუწიო. მე განცხადებები მაინც გავაკეთე და ის, რაც სასამართლოში ხდებოდა, საზოგადოებამდე მივიტანე, მაგრამ შეგიძლიათ, წარმოიდგინოთ, სხვა მოსამართლეები რა დღეში არიან? _ ძალიან ბევრი სასამართლო სისტემიდან ისე გაუშვეს, რომ ის, რაც იქ ხდება, საზოგადოებამდე ვერ მიიტანა.
_ სასამართლოში თანამოაზრეები არ გყავდათ, რომ თქვენც ორგანიზებულად გემოქმედათ?
_ როგორ არა, ძალიან ბევრი.
_ თქვენს თანამოაზრეებს ხმამაღლა საუბრის ეშინიათ?
_ ძალიან ძნელია… მოსამართლეები სხვა ტიპის ადამიანები არიან. როცა მოსამართლეს 300-400 საქმე აწერია, როგორ მოსთხოვ, რომ შეხვედრებზე იაროს? ეს ფიზიკურად წარმოუდგენელია. თანამოაზრეები, რა თქმა უნდა, არიან, მაგრამ მოსამართლეები მიტინგს ხომ არ გამართავენ? თანამოაზრეობა იმაში კი არ უნდა გამოიხატოს, რახან ჩემიანია, რაც უნდა სისულელე ვთქვა, მაინც ჩემ გვერდით იყოს. იმას, რომ სიტუაცია უნდა შეიცვალოს და გაჯანსაღდეს, გუნდი არ სჭირდება.
_ აბა, რა სჭირდება?
_ დღეს ვხედავთ, რომ ერთი სისულელეს იტყვის და ათი ამ სისულელეს იმეორებს. სასამართლო ასე არ უნდა მუშაობდეს. ადამიანები საერთო აზრის, იდეის გარშემო უნდა იყვნენ შეკრებილნი და საკითხები საერთო ხედვით უნდა გადაწყდეს, თორემ შეცდომა ზუსტად ისაა, რომ სასამართლოში რაღაც სამინისტროს ტიპის სისტემა შექმნეს.
დიახ, ძალიან ბევრი სისტემური შეცდომაა და უნდა გავიაზროთ, გასაკეთებელი რა არის, თორემ მარტო სახელებსა და გვარებზე გამოკიდებით, დამიჯერეთ, დღევანდელზე უარეს სასამართლოს მივიღებთ!
_ კარგი, სახელებსა და გვარებს არ გამოვეკიდეთ, მაგრამ სასამართლო სისტემა როგორ უნდა გაჯანსაღდეს?
_ ყველაფერი უნდა შეიცვალოს, რითიც ეს კლანი საზრდოობს _ საქმის განაწილებიდან დაწყებული, სასამართლოს თავმჯდომარეებით დამთავრებული. თავის დროზეც ვთქვი და ახლაც გეტყვით, სასამართლოში კრიზისი ხელოვნურად როგორ შეიქმნა და ამისთვის ყურადღება მაშინვე უნდა მიექციათ.
_ როგორ შეიქმნა?
_ 2015 წელს ძალიან ბევრ მოსამართლეს, რომელიც 2005-ში იყო დანიშნული, ვადა გასდიოდა. 2012 წლიდან იუსტიციის უმაღესი სკოლის სამეთვალყურეო საბჭოს თავმჯდომარე ვიყავი და ვიხვეწებოდი, რომ სასწავლებლად რაც შეიძლება მეტი ადამიანი გამოეშვათ, მაგრამ ჩემი ხელმძღვანელობის 4-წლიან პერიოდში სულ 30 თუ 40 გამოუშვეს. არადა, შეეძლოთ, 150-200 გამოეშვათ.
_ იუსტიციის უმაღლეს სკოლაში ხალხს სასწავლებლად იმიტომ არ უშვებდნენ, რომ ახალი სახეები არ უნდოდათ?
_ ეს კონკურენციაა, ანუ რეფორმა 2005-ში იყო და ახალი მოსამართლეები მაშინ დაინიშნენ. როცა გადანიშვნა მოუწევდათ, მათ კონკურენტები არ უნდა ჰყოლოდათ. თუნდაც წინა პარლამენტში ზარდიაშვილისნაირების ყოფნის დროს, კანონში შეიტანეს ცვლილება, რომ მოსამართლედ ან სკოლადამთავრებული უნდა დაინიშნოს, ან უკვე მოსამართლე. გამოდის, რომ თეორიული შანსიც არ არსებობდა, მათ გარდა ვინმე დანიშნულიყო. ეს ხელისუფლების შანტაჟის კიდევ ერთი ფორმა გახლდათ.
ამას გარდა, თბილისის საქალაქო სასამართლოში მუდმივად მოსამართლეებს ვითხოვდი. მოსამართლეებს უფლებამოსილებას ვადის გასვლამდე ექვსი თვით ადრე უწყვეტდნენ, რადგან მათი საქმეები არ დაძრულიყო. წარმოიდგინეთ, ერთხელ, ერთდროულად, უფლებამოსილება 20 მოსამართლეს შეუწყდა და მათი საქმეები დარჩენილ მოსამართლეებს გადაეწერა, ანუ თითო მოსამართლეს 400-500 საქმე ჰქონდა. შესაბამისად, კრიზისი შეიქმნა და ხელისუფლებას დაანახეს, რომ სასამართლო სისტემა ჩამოინგრეოდა.
_ ბატონო მამუკა, წეღან მაფია ახსენეთ. საბოლოო ჯამში, ამ მაფიის ინტერესი რა არის _ ფულის კეთება თუ ძალაუფლება?
_ ორივე. ძალაუფლება ძალიან დიდი თემაა და, ასევე, მგონია, რომ ყველაფერ აქედან ძალიან დიდი სარგებელიცაა, რასაც ტელევიზითააც ვხედავთ. ამ თემაზე საუბარი მიჭირს, მაგრამ სასამართლოში ჭაობი, სამწუხაროდ, ამ კუთხითაც იზრდება!
_ „ნაციონალური მოძრაობის“ მმართველობის დროს სასამართლოში უკეთესი მდგომარეობა იყო?
_ ერთ შედარებას გეტყვით: 2012 წელს, როცა სასამართლოში მივედი, სია დამახვედრეს და მითხრეს, ამ დღეებში კონკრეტულად ეს მოსამართლეები უნდა შემოვიდნენო. ვიკითხე, _ დღეების მიხედვით რატომ უნდა დავყოთ? როცა უნდათ, მაშინ შემოვიდნენ-მეთქი. ამას მეორე სია მოაყოლეს, სადაც ჩამოწერილი იყო, მომდევნო კვირაში ამ მოსამართლეებს რა განაჩენები უნდა გამოეცხადებინათ. ეს ჩემთვის ემოციური შოკი იყო და მაშინვე ვთქვი, არ ვაპირებ, ვინმეზე პასუხისმგებლობა ავიღო და ყველამ თვითონ გადაწყვიტოს, რაც უნდა-მეთქი.
_ ანუ ამ კონკრეტულ მოსამართლეებს პოლიტიკური გადაწყვეტილებები უნდა გამოეტანათ?
_ არა, არა… იცით, შეცდომა რა იყო?
_ რა?
_ თავიდან სასამართლო ძალიან აღტყინებული იყო, რომ წესრიგი დაეცვა და ქვეყანა ქვეყანას დამსგავსებოდა. ამიტომ ძალიან ბევრ შემთხვევაში ხისტად იქცეოდა, მაგრამ სახელმწიფოს ნება ასეთი იყო. ვინ ვის რას ეუბნებოდა, ეს ინდივიდუალურია, თუმცა წინა ხელისუფლებამ სასამართლოსთვის სისტემურად ყველაფერი გააკეთა, მაგრამ სული არ მისცა. არადა, სული სასამართლოსთვის უმთავრესია! მაშინაც ეს ჯგუფი იყო, რომელიც სასამართლო სისტემაში ერეოდა. უბრალოდ, სახელები და გვარები შეიცვალა.
_ სია, რომელიც წეღან ახსენეთ, ვინ დაგახვედრათ?
_ თანაშემწემ შემომიტანა…
_ ცხადია, ეს სია თანაშემწის დაწერილი არ იქნებოდა…
_ კიდევ ერთს გეტყვით: 2012 წლის შემდეგ, იმ მოსამართლეებს, რომლებსაც ძალიან პრინციპული გადაწყვეტილებები გამოჰქონდათ, მოსამართლეთა ნაწილი დერეფნებში ხვდებოდა და ეუბნებოდა, _ ამას რატომ აკეთებ, ხელისუფლებას რატომ აღიზიანებო? ეს ის დროა, როცა სასამართლოზე შეტევა ხდებოდა _ ალბათ, გახსოვთ, მაგალითად, წულუკიანის განცხადებები. მოკლედ, ამ კლანის წევრები ზოგიერთ მოსამართლეს „გარჩევებს“ უწყობდა.
_ ამ კლანის წევრებს რატომ არ ასახელებთ?
_ სახელებსა და გვარებს მნიშვნელობა არ აქვს.
_ რატომ არ აქვს?
_ მთავარი ბირთვია, ანუ პრობლემა სახელებსა და გვარებში არ არის. ჩვენი შეცდომა ზუსტად ეს გახლავთ, რომ საზოგადოება სახელებსა და გვარებს ებრძვის. ახლა ჩინჩალაძე გაიგო და პროტესტი გამოხატა, მაგრამ ხვალ რომ უარესი იქნება, რა გავაკეთოთ? ყველაფერი სისტემურად არის შესაცვლელი და თუ ეს სისტემური ცვლილება არ მოხდა, ყველაფერ ამას აზრი დაეკარგება!
ადრეც მითქვამს და ახლაც გავიმეორებ, რომ მურუსიძე სისტემაში არავინ არის. უბრალოდ, ერთი ჩვეულებრივი ბიჭია, რომელიც გამოიყენეს. მის ნაცვლად ნებისმიერ სხვას იპოვიან, რადგან სისტემაა ასე აწყობილი.
_ ეს სისტემა როგორ უნდა შეიცვალოს?
_ სისტემა კანონით უნდა შეიცვალოს, მაგრამ კანონმდებლობაში შეაღწიეს _ საკუთარ თვზე კანონებს უკვე თავად წერენ.
_ ე. ი., გამოსავალი არ არსებობს?
_ არ არსებობს. უბრალოდ, წარმოუდგენელია, რომ კანონებს თავად წერენ და იმ კანონს იღებენ, რაც უნდათ. მათ სახელმწიფო მართლა მიიტაცეს _ ამას მეტი არაფერი ჰქვია! ყველაფერი ეს უცხოელებისთვის ძალიან ძნელი ასახსნელია.
_ ე. ი., ხელისუფლება რომც შეიცვალოს, სასამართლო სისტემა იგივე დარჩება, ბატონო მამუკა?
_ დიახ, მთელი უბედურებაც ესაა, რომ ხელისუფლების შეცვლაში მონაწილეობასაც მიიღებს.
_ ეს როგორ?
_ პარლამენტსა და ყველგან მმართველი ეს კლანი იქნება.
_ ამბობენ, რომ გამოუვალი სიტუაცია არ არსებობს. შესაბამისად, ალბათ, ამ კლანის დამარცხებაც შესაძლებელია თუ გულუბრყვილო შეფასებას ვაკეთებ?
_ ერთადერთი გამოსავალი პოლიტიკური სიტუაციის შეცვლაა და ამ აზრამდე ხალხი, ალბათ, მივა! სხვაგვარად, ყველაფერი ქარის წისქვილებთან ბრძოლაა და აზრი არ აქვს!
ამ გადმოსახედიდან, ხვდებით, ამ ადამიანებმა რა დამმართეს? ასეთი ჯგუფი რომ არსებობდა, არავის წარმოედგინა. 2015 წელს, როცა დანიშვნები დაიწყო და დავინახე, რომ ის ადამიანები, რომლებიც უნამუსო, უსირცხვილო გადაწყვეტილებებს იღებდნენ, დააწინაურეს, ისინი კი, ვინც პრინციპულები იყვნენ, შინ გაუშვეს, ამაზე ხმა არ უნდა ამომეღო? ვიღაც გეძახის, გინდა თუ არა, მურუსიძე უნდა იყოო, მაგრამ არ ვარ მურუსიძე, მე ჩემი გვარი მაქვს _ შეიძლება, მურუსიძეზე უკეთესი ან უარესი, მაგრამ ამას მნიშვნელობა არ აქვს. მთავარია, მოსამართლეს ესმოდეს, რომ თავისი გვარი და სახელი ჰქონდეს!
_ დღეს საქართველოში არსებობს პოლიტიკური ძალა, რომელსაც ე. წ. სასამართლო მაფიის დამარცხება ხელეწიფება?
_ ვერ გეტყვით… ყველაფერი ეს ხალხმა უნდა გაიაზროს და ერთად დადგეს.
სრული ძალაუფლება ადამიანებს რყვნის და ყველაზე უკეთესი, მგონი, მართლაც კოალიციური მთავრობა იქნება. ქართველებმა ერთმანეთთან საუბარი და მოლაპარაკება უნდა ვისწავლოთ, სხვანაირად არაფერი გამოვა!

გიორგი აბაშიძე