შს ყოფილი მინისტრისა და ყოფილი პრემიერის, ირაკლი ღარიბაშვილის მეორედ მოსვლას აღტყინებით მარტო „ოცნების“ მცირერიცხოვანი ფანკლუბი შეხვდა. დანარჩენი საზოგადოება _ პოლიტიკოსები და ხალხი კი მიიჩნევს, რომ ყველაფერი, რაც მმართველ ელიტაში ხდება, ჩვეულებრივი პოლიტიკური კომედიაა. პოლიტიკური გაერთიანება „თავისუფლების“ ლიდერი კონსტანტინე გამსახურდია კი უფრო შორს მიდის და აღნიშნულ თემაზე საუბრის დროს სიცილიურ მაფიას, რუსულ კრიმინალურ სამყაროსა და ზოოლოგიასაც იხსენებს.

კერძოდ, ბატონი გამსახურდია ღარიბაშვილს ჭიანჭველიჭამია ცხოველს ადარებს. ამასთან, ოპოზიციონერი პოლიტიკოსი ამბობს, რომ ქვეყანაში მძიმე პოლიტიკური ვითარებაა, მაგრამ თუ მესამე ცენტრი არ შეიქმნება, ვადამდელ საპარლამენტო არჩევნებს აზრი არ ექნება, რადგან არჩევანი „ოცნებასა“ და „ნაცმოძრაობას“ შორის გაიმართება და, საბოლოო ჯამში, საპრეზიდენტო არჩევნების შედეგი დაჯდება.

მაშ, ასე! „ქრონიკა+“ წარმოგიდგენთ ინტერვიუს საქართველოს პირველი პრეზიდენტის ვაჟთან, კონსტანტინე გამსახურდიასთან:

_ ბატონო კონსტანტინე, თქვენი, როგორც პოლიტიკოსის შეფასებით, ქართულ პოლიტიკაში, უფრო კონკრეტულად, მმართველ გუნდში რა ხდება, „ოცნება“ იშლება?
_ ბიძინა ივანიშვილი ოლიგარქიული სამყაროდან მოდის.
_ „ოლიგარქიულ სამყაროში“ რუსეთს გულისხმობთ?
_ არა მხოლოდ.
_ აბა?
_ ეს სრულიად სპეციფიკური სამყაროა, თავის წესებსა და ჩვევებზე აწყობილი, რომელიც დიდად არც პოლიტიკას დაგიდევთ და არც _ პოლიტიკური თამაშის წესებს, შესაბამისად, არც _ მათ დაცვას. ივანიშვილს არ აქვს ამბიცია, რომ საქართველო, როგორც სახელმწიფო, პოსტსაბჭოთა სივრცეში ლიდერი ქვეყანა იყოს. პირიქით, ის საკუთარ თავს ეუბნება, _ ეს პირადად ჩემთვის და ასევე ჩემი ხელისუფლებისთვის შესაძლოა, საშიში და საბედისწეროც იყოს, ამიტომ აუტსაიდერობა სჯობსო, ანუ მთლად ოროსნობა თუ არა, სამოსნობა მაინცო.
ზოგადად, ამ სტილის ქვეყანაში პოლიტიკა პიროვნებაზე, ანუ მასზე უნდა იყოს მიბმული, ვინც მამა და მარჩენალია. სახელმწიფო ინსტიტუციები ჩამოშლილი და სიმბოლურად ფუნქციონირებადი უნდა იყოს; კადრებს კი პროფესიონალიზმით, გამოცდილებითა და განათლების დონის მიხედვით კი არა, ამ პიროვნების მიმართ პირადი ერთგულების ნიშნით არჩევდნენ.
ივანიშვილმა, თავის დროზე, ირაკლი ღარიბაშვილი ისე გააქრო, როგორც ცირკის ილუზიონისტმა. ამ უკანასკნელს კი საზოგადოებისთვის ერთხელაც არ აუხსნია, ასპარეზიდან რატომ გაქრა ან მიმდინარე პოლიტიკურ პროცესებსა თუ თავისი პოლიტიკური კარიერის ასე მოულოდნელ დასასრულზე რას ფიქრობდა.
_ სხვათა შორის, ერთ-ერთ ინტერვიუში ივანიშვილმა თქვა, ღარიბაშვილს ვუთხარი, შენი მთავარი პრობლემა ნათესავები იყვნენო.
_ დიახ, მაგრამ ამაზე საქმე არ აღძრულა, ყველაფერი მითქმა-მოთქმის დონეზე იყო და არ ვიცით, რეალურად რა მოხდა. ისიც ფაქტია, რომ ხალხს გადადგომის შემდეგ ღარიბაშვილის ერთი ინტერვიუც არ ახსოვს. ის გარკვეული ტიპის ამომრჩეველს ისე დაამახსოვრდა, როგორც ხისტი. მაგალითს ზოოლოგიური სამყაროდან მოვიყვან.
_ უკაცრავად, ზოოლოგიური სამყარო რა შუაშია?
_ არიან ცხოველები, რომლებიც სხვა არსებებს ჭამენ. ასეთია, მაგალითად, ჭიანჭველაჭამია. ღარიბაშვილი ერთგვარი „ნაციჭამია“ იყო, მრისხანე და ავი „ანტინაცი“.
_ საინტერესო სინონიმებია…
_ პოლიტიკურად მიამიტ და გულუბრყვილო ადამიანებს ეგონათ, რომ ბიძინას, იგივე დონ კორლეონეს, კოჰაბიტაცია დასავლეთიდან ვიღაც ბოროტებმა თავზე მოახვიეს. ამ კონტექსტში კი ირაკლი ღარიბაშვილი ერთგვარი მაიკლ კორლეონეა _ ბოსის ნების ყველაზე მკაფიო გამომხატველი და კოჰაბიტაციის თითქოს უარმყოფელი.
„ოცნების“ გუნდში ახლა რყევები დაიწყო, რაც მოსამართლეების შერჩევის წესის განსაზღვრასა და მათ უვადოდ დანიშვნასთან არის დაკავშირებული. ამიტომ ივანიშვილი გუნდის გადარჩენას ფიგურების გადანაცვლებით ფიქრობს _ შესაძლოა, გახარია პრემიერი გახდეს, ღარიბაშვილი კი კვლავ შს მინისტრად ვიხილოთ. დიდი ალბათობით, რამდენიმე მინისტრი და პარლამენტის თავმჯდომარეც შეიცვლება _ ეს უკანასკნელი, ალბათ, საკონსტიტუციო სასამართლოში გადავა, მაგრამ არითმეტიკული კანონია _ შესაკრებთა გადანაცვლებით ჯამი არ იცვლება.
საქართველოში სახელმწიფოს აშენებას პირად ლოიალობაზე რომ დაიწყებ, შენი საქმე უკვე წასულია!
_ თქვენი დაკვირვებით, ივანიშვილი, როგორც პოლიტიკოსი, გამოუცდელია, სხვანაირად არ შეუძლია თუ შორსმიმავალი გეგმა აქვს და ასეთ ნაბიჯებსაც ამიტომ დგამს?
_ იცით, რა არის? სახელმწიფო სულ რომ ჩამოიშალოს და ყველაფერი განულდეს, პირადად ის მაინც წაუგებელ თამაშსს თამაშობს.
_ ეს როგორ?
_ მაგალითად, სადღაც წავა, ანუ იქ, სადაც ვერავინ მისწვდება. პოლიტიკური ლიდერებიდან ზვიად გამსახურდია იყო, რომელიც თავის განადგურებულ სახელმწიფოს ჩაძირული გემის კაპიტანივით ჩაჰყვა. მას წასასვლელიც არ ჰქონდა.
რაც შეეხება შევარდნაძეს, ედუარდი ოპონენტებთან გარიგდა და ამერიკელების გარანტიით, კრწანისში პენსიაზე დაჯდა.
მიშა დასავლეთში წავიდა, რადგან წასასვლელი ჰქონდა _ იცოდა, რომ დასავლეთი არ გაწირავდა.
თავისი რესურსებიდან გამომდინარე, წასასვლელი, სავარაუდოდ, ივანიშვილსაც ეგულება, როცა მოვლენების ყველაზე უარეს განვითარებაზე ფიქრობს _ რევოლუციებზე და ა. შ.
_ ბატონო კონსტანტინე, ნება მომეცით, არ დაგეთანხმოთ და არ გავიზიარო თქვენი მოსაზრება, რომ ივანიშვილს წასასვლელი აქვს, ანუ თუ მის ბეგრაუნდს გადავხედავთ, 1999 წლის შემდეგ საქართველო მხოლოდ ორჯერ დატოვა და ისიც მაშინ, როცა პრემიერი გახდა: ერთხელ ევროსაბჭოში იყო, მეორედ კი _ თურქეთში. ზოგი იმასაც ამბობს, რომ დასავლეთში მას სერიოზული პრობლემები ადრეც ჰქონდა.
_ შეიძლება, მაგრამ სხვა ქვეყნებიც არსებობს, სადაც წავა.
_ მაგალითად?
_ ბელარუსი, იგივე რუსეთი.
ასეა თუ ისე, ფაქტია, რომ თავისი მოკავშირეები ჰყავს: ეს არის გაუნათლებლობა, პოლიტიკური უმწიფრობა ან, სულაც, საზოგადოების ანტიპოლიტიკურობა, ინსტიტუციური ქაოსი, კორუფცია და რეალური ორპარტიულობა. სიმართლეს თვალი გავუსწოროთ და ვთქვათ, რომ ეს ორპარტიულობა ის არის, რაც ყველაფერს იყოფს. თავად იმ პარტიებშიც, რომელიც ჩანასახობრივ მდგომარეობაშია, დაქსაქსულობა, ფრაგმენტაცია და გაურკვევლობაა.
ასე ჩამოვაყალიბოთ: პოლიტიკური და სახელმწიფო გეზის მქონე, დასავლეთსა და მის ინსტიტუციებზე ორიენტირებული, აქამდე არსებული ნახევრად კრიმინალური, ბოლშევიკური და პოსტლიბერტარიანიზმის ეპოქის უარმყოფელი, ამავდროულად, ჯანსაღ ნაციონალიზმზე ორიენტირებული პოლიტიკური მიზიდულობის ცენტრი საქართველოში ჯერ არ არის.
გეტყვით, ყველაფერ ამას რაც ესაჭიროება:
1. რამდენიმე მედიასაშუალება და არა _ მხოლოდ ბეჭდვითი, რომელიც მოსახლეობის ფართო ფენებზე გავა;
2. პროფესიონალურად წარმართული პროპაგანდა;
3. საკმაოდ დიდი ფინანსური რესურსი; 4. საკუთარი მხარდამჭერი კადრები ადმინისტრაციულ ბერკეტებთან.
ასევე აუცილებელია ქვეყნის გარედან, მსოფლიოს პოლიტიკური ცენტრებიდან მნიშვნელოვანი მხარდაჭერა, მაგრამ რადგან ეს არ არის, ამიტომ ყველაფერს ორი ძალა იყოფს!
_ „ორ ძალაში“ „ნაციონალურ მოძრაობასა“ და „ქართულ ოცნებას“ გულისხმობთ, არა?
_ დიახ.
_ შეიძლება, მაგრამ დღეს კრიზისი „ნაცმოძრაობაში“ კი არა, მმართველ გუნდშია…
_ „ნაციონალური მოძრაობა“, რაც დასაშლელი იყო, დაიშალა და მეტი რაღა უნდა დაიშალოს.
ისე, პერიოდულად „ოცნებაც“ სულ იშლება, თუმცა „ოცნების“ იდეოლოგები ამას დიდ უბედურებად არ მიიჩნევენ. ეს ბუნებრივი პროცესია.
_ „ოცნების“ რღვევას „ოცნების“ იდეოლოგები დიდ უბედურებად, იქნებ, იმიტომ არ მიიჩნევენ, რომ რეალობას ადეკვატურად ვერ აფასებენ?
_ არ ვიცი, შეიძლება, ასეც არის, მაგრამ ეს, მგონი, მთავარი არაა.
_ აბა, მთავარი რა არის?
_ დაშლის მიუხედავად, „ოცნებისთვის“ სიტუაცია დიდად არ შეცვლილა, ანუ დამარცხების სიმწარე არ უგემიათ. როცა რეალური დამარცხებაა, მაშინ აფასებ, ესა თუ ის თანამებრძოლი როგორი მნიშვნელოვანი იყო.
_ სხვათა შორის, „ოცნება“ ახალი კადრების მოზიდვის ფართომასშტაბიან კამპანიას იწყებს და, როგორც ცნობილი გახდა, სპეციალურად ამ მიზნით შპს-ს დაიქირავებს. ეს იმაზე ხომ არ მიანიშნებს, რომ მმართველი გუნდი აგონიაშია?
_ შპს აქამდე ვერ დაიქირავა? რა, ფინანსები და საშუალებები არ ჰქონდა?
_ „ოცნების“ ბოსები შეიძლება, ახლა მიხვდნენ, რომ კრიტიკულ ზღვარს მიუახლოვდნენ.
_ ეს, მგონი, რაღაც ფართხალია. გამკეთებელი ყველაფერს აქამდე გააკეთებდა!
_ ბატონო კონსტანტინე, „ოცნების“ ეს აბრაკადაბრა ოპოზიციამ სათავისოდ როგორ უნდა გამოიყენოს და საერთოდ, არასამთავრობო პოლიტიკურმა ძალებმა რა უნდა გააკეთონ, რომ ქვეყანა ჩიხში უარესად არ შევიდეს და სერიოზული პოლიტიკური კრიზისის პირას არ აღმოვჩნდეთ?
_ სერიოზული პოლიტიკური კრიზისი, რაღაც გაგებით, უკვე არის, კატასტროფული კრისზისი კი იმ შემთხვევაში იქნება, თუ ქვეყანაში სისხლისღვრა, დაპირისპირება და სროლა მოხდება.
სხვათა შორის, ჩვენს ძალიან საშიშ მეზობელ სახელმწიფოსა და მის სპეცსამსახურებს ასეთი შემთხვევებისთვის რაღაც გეგმები აქვთ, კერძოდ, სამ ადგილზე დონეცკისა და ლუგანსკის მსგავსი სიტუაციების შექმნა უნდათ, მაგრამ ამის საშუალება არ უნდა მივცეთ. ეს გეგმა, პრაქტიკულად, ოკუპაციის პოლიტიკის შემდგომი გაგრძელება და საქართველოს რაღაც ნაწილების ჩამოშორებას ითვალისწინებს.
ანაკლიის პროექტის ჩაშლაც, რა თქმა უნდა, ამ ძალიან საშიშ მეზობელ სახელმწიფოს აწყობს.
_ ანუ მამუკა ხაზარაძეზე და, ზოგადად, „თიბისი ბანკზე“ ორკესტრირებული შეტევა ამიტომ ხდება?
_ იცით, როგორ არის? _ ყველაფერ ამის მითვისება, მგონი, თვითონ უნდათ. ამ საქმის წარჩინებისა და წარმატების შემთხვევაში, ხაზარაძე მნიშვნელოვანი პოლიტიკური ფიგურა გახდებოდა.
_ დიახ, „ოცნების“ ბოსებს, ცხადია, ეშინიათ, რომ ხაზარაძის სახით ძლიერი კონკურენტი არ მიიღონ და ამის შესახებ ითქვა კიდეც, მაგრამ ისევ პოლიტიკურ კრიზისზე მინდა გკითხოთ: თქვენ კი ამბობთ, კატასტროფული კრიზისი არ არისო, მაგრამ საერთაშორისო ორგანიზაციების ყველა ბოლო კვლევა საწინააღმდეგოზე მეტყველებს. შესაბამისად, ნუთუ, არ არსებობს საფრთხე, რომ დასავლეთმა ჩვენთან კომუნიკაცია გაწყვიტოს და ქვეყანა გარკვეულ იზოლაციაში აღმოჩნდეს?
_ არა, არა, ასე ადვილად იზოლაციაში არ აღმოვჩნდებით.
_ რატომ?
_ ზემოთ აღნიშნული მიზეზების გამო ეს იზოლაცია დასავლეთს არ აწყობს, მაგრამ რა თქმა უნდა, გეთანხმებით, რომ ძალიან მძიმე სიტუაციაა.
_ ამ მძიმე სიტუაციიდან გამოსავალი ვადამდელი საპარლამენტო არჩევნებია?
_ არ მგონია, რომ ვადამდელი საპარლამენტო არჩევნები გამოსავალია.
_ შეგიძლიათ, დაგვისაბუთოთ, ასე რატომ ფიქრობთ?
_ იმიტომ, რომ ამ ეტაპზე ვადამდელი საპარლამენტო არჩევნები ისევ ორ ძალას შორის ჩატარდება და ერთი ძალა უპირატესობით მოიგებს, ანუ ისევ საპრეზიდენტო არჩევნების სიტუაცია „დაჯდება“. თუ საარჩევნო სიტუაცია არ შეიცვალა, არაფერი გამოვა _ არჩევნები მთლიანად პროპორციული სისტემით უნდა ჩატარდეს და არჩევნების შედეგში ხმების ის რაოდენობა უნდა აისახოს, რასაც პარტიები მიიღებენ და არა _ რაღაც ბონუსები და შეკრება-გამოკლება რომ აქვთ.
_ მართალია, 20 ოპოზიციური პარტია მილიონი ხელმოწერის შეგროვებას აპირებს და ამ გაერთიანებაში, ალბათ, თქვენც ხართ, მაგრამ ხელისუფლება საარჩევნო სისტემას შეცვლის?
_ დიახ, ამ 20 ოპოზიციურ პარტიას შევუერთდი. ზოგადად, დიდი ხანია, ამ თემაზე ვმუშაობთ და საარჩევნო სისტემის შეცვლას ვითხოვთ?
_ ისე, თავის დროზე, ანუ მაშინ, როცა ოპოზიციაში იყო, ამ ცვლილებას „ოცნებაც“ ითხოვდა.
_ თუ დიდი საერთაშორისო ზეწოლა არ იქნება, ხელისუფლება ამ ცვლილებაზე, სავარაუდოდ, არ წამოვა. ასევე ზეწოლა შიგნიდანაც აუცილებელია. ასეთ შემთხვევაში, ხელისუფლება საგარეო და შიდა ზეწოლას ვერ გაუძლებს და არსებულ საარჩევნო სისტემას დათმობს.
_ საერთაშორისო გასაგებია, მაგრამ შიდა ზეწოლა რა ფორმის უნდა იყოს?
_ მიტინგები, მანიფესტაციები და პროტესტის რაღაცნაირად გამოხატვა.
_ ოპოზიციას აქვს რესურსი, რომ ფართომასშტაბიანი მანიფესტაციები გამართოს ან ხალხს, რომელსაც შია, საარჩევნო სისტემის ცვლილება ანაღვლებს?
_ რეალისტები ვიყოთ: ალბათ, არა.
_ ე. ი., გამოსავალი არ არსებობს?
_ შეიძლება, გამოსავალი, ამ ეტაპზე, არ არის, მაგრამ უცბად გამოჩნდეს. საერთოდ, პოლიტიკური სიტუაციები არაპროგნოზირებადია.
_ გეთანხმებით, მაგრამ წეღან თქვით, ვადამდელი არჩევნები რომც დაინიშნოს, ერთმანეთს მაინც ორი ძალა შეერკინებაო, ანუ პოლიტიკურ ველზე მესამე ძალის გამოჩენა აუცილებელია, არა?
_ დიახ, მესამე ცენტრის.
_ და ეს მესამე ცენტრი ბუნებრივად უნდა შეიქმნას თუ ხელოვნურად?
_ ეს მესამე პოლიტიკური ცენტრი „ევრაზიული კავშირისა“ და მოსკოვისკენ მიმართული არ უნდა იყოს.
_ ამ დღეებში პუბლიცისტმა თაკო ჩარკვიანმა ახალი პარტია დააფუძნა. შესაძლოა, „კანონი და სამართალი“ მესამე ცენტრის შექმნის წინაპირობა გახდეს?
_ ყოველ შემთხვევაში, შესაძლოა, ძალიან კარგი წინაპირობა იყოს. საერთოდ, ცენტრი იმას ნიშნავს, რომ იქ რამდენიმე პარტია იყოს. სხვათა შორის, თავის დროზე, „მრგვალი მაგიდაც“ კოალიცია იყო.
_ კოალიცია უკვე არსებობს _ გაერთიანებული ოპოზიცია „ძალა ერთობაშია“.
_ ეს მაინც მეორე ძალად აღიქმება.
_ არსებობს ინფორმაცია, რომ ივანიშვილთან შეთანხმებით, ახალი პარტია შესაძლოა, დავით მაღრაძემ შექმნას, ანუ გამორიცხავთ, რომ მესამე ცენტრის შექმნის პროვოცირება თავად ივანიშვილმა მოახდინოს?
_ ეს მესამე კი არა, პირველი ცენტრი, უფრო სწორად, პირველი ცენტრის სატელიტი იქნება!
_ შეიძლება, მაგრამ მგონია, რომ ყველაფერი მაინც შეფუთვაზეა დამოკიდებული, რათა მოსახლეობა დააბნიონ.
_ მოსახლეობა, ალბათ, დაიბნევა, მაგრამ მასობრივად, _ არა და მგონია, რომ ასეთ მესამე ცენტრს მოსახლეობა ძალიან მძიმე მდგომარეობაში ჩააყენებს.
სხვათა შორის, „ნაციონალების“ დროს ხალხი მიტინგებზე გამოდიოდა _ იგივე 2007 და 2009 წლებში სერიოზული მიტინგები ეწყობოდა.
_ დღეს ხალხი ქუჩაში რატომ არ გამოდის, ეშინია თუ უიმედოდ არის და ხელი აქვს ჩაქნეული?
_ დღეს ხალხი არსებობისთვის ბრძოლაშია ჩართული _ საშუალო ფენა ძალიან სუსტია.
_ წარმატებულ ბიზნესზე ხელისუფლებას იერიში იმიტომ მიაქვს, რომ საშუალო ფენა არ გაძლიერდეს?
_ დიახ, შეიძლება, ასეც ითქვას.
_ ჩვენში დარჩეს და, ზაზა ოქუაშვილსა და მამუკა ხაზარაძეს თუ არ ჩავთვლით, ბიზნესიც დუმს, თუმცა ბოლო დროს მწვავე განცხადებები „ფრესკოს“ დამფუძნებელმაც გააკეთა.
_ „ფრესკოს“ დამფუძნებლის მიმართვა საკმაოდ მძაფრი იყო.
_ გეთანხმებით, მაგრამ ორი-სამი ბიზნესმენის აქტიურობა ზღვაში წვეთია.
_ ეს ბიზნესმენები პირველი მერცხლები არიან, რომლებსაც გაზაფხული მოჰყვებათ.
_ ანუ დარწმუნებული ხართ, რომ პოლიტიკური გაზაფხული გარდაუვალია?
_ დიახ, აუცილებლად. ცოტა მიჭირს პროგნოზირება, როდის, მაგრამ ცხადია, რომ პოლიტიკური გაზაფხული აუცილებლად დადგება.
ჩვენ ერთი რამ არ უნდა დავუშვათ, ანუ არ უნდა მოხდეს „ნაციონალებისდროინდელი“ სიტუაციის რეანიმაცია. დასავლური სისტემა, უბრალოდ, პროფანირებული და გაყალბებულია, რის გამოც ადამიანებს შესაძლოა, ისევ საბჭოური და რუსული მოენატროთ.
_ რას გულისხმობთ?
_ გეტყვით, წინა ხელისუფლებას რა მინუსებიც ჰქონდა და ოპოზიციაშიც ამიტომ ვიყავი: ეს გახლდათ ციხეში შექმნილი ვითარება, პოლიციის თვითნებობა და სისასტიკე, სასამართლოს ბოლომდე დამორჩილება, რაც „ოცნებამაც“ ძალიან კარგად გააგრძელა. წინა ხელისუფლების დროს, კარგი პროექტების დასაფინანსებლად, ბიზნესს არეკეტებდნენ, მაგრამ კეთილი საქმე ვიღაცის გაუბედურების ხარჯზე არ უნდა გაკეთდეს.
„პოსტნაცმოძრაობის“, ანუ 2012 წლის პირველი ოქტომბრის შემდეგ საქართველოში რას ვხედავთ _ ეს კლასიკური სიცილიური მაფიაც არ არის.
_ აბა, რა არის?
_ ეს არის, ერთი მხრივ, მოსკოვური, პოსტკომუნისტური ქურდების, „რეკეტიორებისა“ და, მეორე მხრივ, „მენტების“ კულტურა.
გეკითხებით, როდის მიდიან ადამიანები ქურდებთან?
_ როდის?
_ პასუხი მარტივია: როცა სამართალს ვერ პოულობენ!
_ ე. ი., „ოცნების“ ლიდერები ასეთ სისტემას მიზანმიმართულად ამკვიდრებენ?
_ შეიძლება, არ ამკვიდრებენ, ბოლომდე დემონიზაცია არ მინდა, მაგრამ ასე გამოსდით.
_ დღევანდელი გადასახედიდან, საქართველოს მოსახლეობამ შეცდომა დაუშვა, როცა 2012 წელს „ოცნებას“ დაუჭირა მხარი?
_ ეს ისეთი ტრაგედიაა, რომ მარტივად ვერაფერს ვიტყვით. ფაქტია: ის ხელისუფლება უნდა წასულიყო, მაგრამ თავისით წასვლას არ აპირებდა და ვიღაცას უნდა გაეშვა. იმ ხელისუფლებამ პოლიტიკურ სპექტრში რაღაც ვაკუუმი შექმნა, ანუ ისეთი სატელიტი პარტიები გააჩინა, რომელსაც ეს ვაკუუმი თითქოს უნდა შეევსო, დანარჩენი პარტიები კი დააუთოვა, მაგრამ ამ სატელიტურმა პარტიებმა ვაკუუმი ვერ შეავსეს. ვაკუუმს ასეთი წესი აქვს _ რაღაცას ისრუტავს და ის, რაც იმ ვაკუუმა შეისრუტა, „ქართული ოცნების“ გუნდი იყო, რომელიც პოლიტიკაში სტიქიური მოვლენასავით შემოიჭრა და ძალიან მალე წარმატებასაც მიაღწია!
იმ ხელისუფლებას სხვა აღარაფერი ჰქონდა დარჩენილი, გარდა იმისა, რომ გადაებარებინა. სხვათა შორის, „ნაციონალების“ პლუსია, რომ ხელისუფლება მშვიდობიანად გადააბარეს. თუ ოდესმე „ქართული ოცნებაც“ ამას გააკეთებს, კარგს იზამს!
_ ბატონო კონსტანტინე, იზიარებთ მოსაზრებას, რომ ღარიბაშვილის „ოცნებაში“ დაბრუნებით ქვეყანაში რუსული გავლენები გაძლიერდება?
_ ასეთი მოსაზრება ცოტა უცნაურად მეჩვენება.
_ რატომ?
_ რუსული ფლანგი ყოველთვის ძლიერია, მაგრამ ეს რუსული კი არა, იცით, როგორი ფლანგია? _ ედუარდ შევარდნაძის ბალანსირების პოლიტიკის რაღაცნაირი, უფრო კონკრეტულად, ცუდი განმეორებაა. შევარდანაძეს რაღაც ოსტატობები ახასიათებდა.
ალბათ, გახსოვთ, შევარდნაძე რასაც აკეთებდა: დასავლეთსაც ატყუებდა და _ რუსეთსაც; ასევე ატყუებდა ოპონენტებს და თავის მომხრეებსაც, თან საკმაოდ ვირტუოზულადაც.
ესენიც ასე არიან: დასავლეთზეც თამაშობენ, თან ცდილობენ, რომ რუსეთს ძალიან არ აწყენინონ, ანუ ფიქრობენ, თუ რუსეთის ინტერესებს გავითვალისწინებთ, რუსეთი არ გაბრაზდებაო.
_ არადა, რუსეთი გაბრაზებულია და ამას მცოცავი ოკუპაციაც მოწმობს, რომელიც, სხვათა შორის, ხელისუფლებაში „ოცნების“ მოსვლის შემდეგ დაიწყო.
ერთ კითხვას კიდევ დაგისვამთ, ბატონო კონსტანტინე, და დავასრულოთ საუბარი: ბოლო დროს თქვენ, როგორც პოლიტიკოსი, მაინცდამაინც, აღარ აქტიურობთ. გააქტიურებას გეგმავთ?
_ თუ გააქტიურება ისე გამოვა, რომ არც პირველ პოლიტიკურ ცენტრში გავაქტიურდე და არც _ მეორეში, სიამოვნებით.
_ მესამე ცენტრი, თქვენი საუბრიდან გამომდინარე, ჯერ არ ჩანს. ე. ი., არ გააქტიურდებით?
_ ჩემი განწყობებით მესამე პოლიტიკური ცენტრის ადამიანი ვარ.
_ არ გიფიქრიათ, რომ მესამე პოლიტიკური ცენტრი თავად შექმნათ? ბოლოს და ბოლოს, პირველი პრეზიდენტის ვაჟი ხართ და „ზვიადისტები“ გამოგყვებიან.
_ იცით, რა ხდება? _ ჩვენს ქვეყანას თავისი მითები აქვს და ისიც ერთ-ერთი მითია, რომ რაღაც დარაზმული და ერთ მუშტად შეკრული „ზვიადისტური“ ძალა არსებობს, მაგრამ დაივიწყეთ _ სამწუხაროდ, ასე არ არის. უბრალოდ, ზვიად გამსახურდიას პატივისცემითა და სიყვარულით განმსჭვალული ადამიანების ულევი რაოდენობა არსებობს, მაგრამ ეს ადამიანები არც პოლიტიკურად ანგაჟირებული არიან და არც იმისკენ მომართულები, რომ რაღაც შეცვალონ.
_ მოკლედ, რამე გვეშველება თუ არა?
_ რა თქმა უნდა, გვეშველება, მაგრამ საქმე ისაა, _ როდის? გახსოვთ გალაკტიონის სიტყვები: „მოვა, მაგრამ როდის?“ თორემ ეჭვიც არ მეპარება, რომ გვეშველება.
ისე, თუ 90-იან წლებს შევადარებთ, საკმაოდ წინაც წავედით. ამაზე მეტი რა გითხრათ?! მომავლის იმედი აუცილებლად უნდა გვქონდეს. ჩვენ ადამიანები ვართ და, ცხადია, გვინდა, რომ ეს საშველი ჩვენც ვნახოთ, მაგრამ ერთსაც გეტყვით: ეს საშველი ჩვენი თანამონაწილეობის გარეშე არ იქნება და ამას მოქალაქეებს ყოველთვის ვუმეორებ.
_ ამაშიც გეთანხმებით, რომ ყველაფერი სამოქალაქო აქტიურობაზეა დამოკიდებული!

გიორგი აბაშიძე