ორად გახლეჩილი მმართველი გუნდი, _ ერთი ნაწილი სამართლიანი სასამართლოსთვის „იბრძვის“, მეორე მურუსიძე-ჩინჩალაძის კლანს ლობირებს. ამის პარალელურად კი ლიეჟში ევროპას ჩვენი რეალური სახე დავანახეთ, ქვეყანაში არსებული პრობლემები კი უცვლელი რჩება.

რა სახის დაპირისპირებაა მმართველ გუნდში? კარგავს თუ არა ავტორიტეტს ივანიშვილი საზოგადოებასა და პარტიაში? რა საფრთხე ემუქრება „ქართულ ოცნებას“ და როგორ უნდა მოქმედებდეს ოპოზიცია?

აღნიშნულ თემებთან დაკავშირებით „ქრონიკა+“ ექსპერტ მამუკა არეშიძეს ესაუბრა:
_ ერთი ნაწილის აზრით „ქართულ ოცნებაში“ მიმდინარე დაპირისპირება განპირობებულია „ძველებსა“ და „ახლებს“ შორის გავლენებისთვის ბრძოლით, მეორე ნაწილი კი ფიქრობს, რომ ეს ივანიშვილის მმართველობის სტილია და პერიოდულად ის წმენდას ახორციელებს. როგორ ფიქრობთ, რა არის ამის მიზეზი?
_ პრინციპში, სხვადასხვა დოზით ორივე თეორია სწორია. ოღონდ ვიღაცას რომ წარმოუდგენია, ივანიშვილი მხოლოდ ამაზე მუშაობს, რასაკვირველია, ასე არ არის. მეტიც: ეს ადამიანის ბუნებაა. როცა საქართველოს პოლიტიკურ ცხოვრებას ვაკვირდები, ყოველთვის ასე იყო, ქვეყნის ლიდერი მუდმივად ცდილობდა, რომ პოლიტიკურად აქტიურ საზოგადოებაში ერთმანეთის მოწინააღმდეგე ჯგუფები შეექმნა, ამასთანავე ისინი არ იქნებოდნენ მის წინააღმდეგ გაერთიანებულები. რაც შეეხება წმენდის პროცესს, ამას ასე ვერ დავარქმევ, რადგან ყოველი წმენდის დაწყებამდე წინააღმდეგობა წარმოიშვა მაშინ, როცა ადამიანები, რომლებიც 2012 წლის ღონისძიებებში არ მონაწილეობდნენ, უცებ პარტიაში მმართველ თანამდებობებზე გაჩნდნენ. ამიტომ ამ წინააღმდეგობის წარმოშობა აბსოლუტურად ლოგიკური იყო, არ მიკვირს. 90-იანი წლების ბოლო პერიოდი რომ გავიხსენო, დაახლოებით, იგივე ხდებოდა. ახალგაზრდები, რომლებიც აქტიურად არ ჩანდნენ, უცებ გამოჩნდნენ. ზურაბ ჟვანია და გია ბარამიძე ჩანდნენ, თუმცა დანარჩენი _ არა და მათი აღზევება მოულოდნელი იყო, კომიტეტებისა და ფრაქციების თავმჯდომარეები გახდნენ. რასაკვირველია, მაშინვე დაიწყო წინააღმდეგობა ვეტერანებსა და „ახლებს“ შორის. შევარდნაძემ ამის თაობაზე იფიქრა თუ არა, არ ვიცი.
_ წარსულის მაგალითი გაიხსენეთ და თქვით, რომ ამ შემთხვევაში „ქართული ოცნება“ გამონაკლისი არ არის, თუმცა რამ განაპირობა დაპირისპირების გამძაფრება _ „ახლების“ ამბიციებმა?
_ 2016 წლის მოწვევის პარლამენტში ეს პროცესი საფუძველშივე იყო ჩადებული, რომ ვეტერანებსა და „ახლებს“ შორის დაპირისპირება დაიწყებოდა. როდესაც ირაკლი კობახიძემ, არჩილ თალაკვაძემ და მამუკა მდინარაძემ წამყვანი პოსტები დაიკავეს, ეს უკვე ნაღმი იყო, რომელიც აუცილებლად გამოიწვევდა ჯახს. ეს ჯახი მოხდა, მაგრამ, რასაკვირველია, დაპირისპირებას მდორედ მიმდინარე ფორმა ჰქონდა _ გარეთ არ გამოდიოდა, მაგრამ როგორც კი რამდენიმე ფაქტი მოხდა, როდესაც მათი აზრები გაიყო, იმწუთშივე მთელი ძალით იფეთქა.
_ მართულია თუ არა ეს დაპირისპირება?
_ როცა პარტიის ხელმძღვანელობა ცალსახად ერთ მხარეს ემხრობა, რასაკვირველია, მართულია. ვერ ვიტყვი, რეალურად მართულია თუ არა, მაგრამ გარედან ასე ჩანს.
_ რამდენიმე ფაქტი ახსენეთ, როცა „ძველებსა“ და „ახლებს“ შორის აზრები გაიყო. ერთ-ერთი მოსამართლეების თემა იყო, რასაც ბესელიას ხმაურიანი გამოსვლები მოყვა, თუმცა საზოგადოების დიდ ნაწილში ის მაინც არასანდო ფიგურად მიიჩნევა, რომელმაც მოსამართლეების თემა სათავისოდ გამოიყენა. თქვენი გადმოსახედიდან, რეალურად, რა მოხდა?
_ საზოგადოებაში არსებობს აზრი, რომ ბესელიას გავლენები, ზოგადად, შესუსტდა და ამის გამო მან ეს გზა აირჩია. შესაძლოა, ასეც არის, იმის მტკიცებას ვერ დავიწყებ, რომ ასე არ არის, მაგრამ ბესელიას ძალიან კარგად ვიცნობ და მისი ლოგიკიდან გამომდინარე, შემიძლია გითხრათ, რომ ბესელია იმ ყაიდის ადამიანია, რომელსაც სიტუაციის მართვა შეუძლია. თუ ის სიტუაციას მართავს, არასდროს გამოიტანს სააშკარაოზე პრობლემას, მაგრამ პრობლემის გამოტანა, სხვათა შორის, სასამართლოებიდან არ დაწყებულა. პირველ რიგში ეს ანტიდისკრიმინაციულ კანონთან დაკავშირებით დაიწყო, როცა გედევან ფოფხაძემ საპროტესტო გამოსვლა მოაწყო. დარწმუნებული იყავით, რომ იგი ბესელიასთან იყო შეთანხმებული. ფოფხაძე მარტო ამას არ გააკეთებდა.
_ თქვენ თქვით, რომ ბესელიას სიტუაციის მართვა შეუძლია, თუმცა, როგორც ჩანს, ახლა სადავეები გაექცა. მან დაპირისპირების დასაწყისში თქვა, რომ ბრიფინგზე ყველაფერს ფარდა აეხდებოდა. მოლოდინი გაჩნდა, რომ ის რაღაც ძალიან მნიშვნელოვანს იტყოდა, თუმცა უკან დაიხია. როგორ ფიქრობთ, რატომ არ მიდის ის ღია დაპირისპირებაზე? არ უღირს ივანიშვილთან კონფრონტაცია?
_ თუ ვინმე უნდა იყოს ნაწყენი „ქართული ოცნების“ ხელმძღვანელობაზე, ერთ-ერთი მე ვარ, მაგრამ ჩემ მიმართ განვითარებულ პროცესებს ობიექტურად ვაფასებ. უსამართლობა, ენის მიტან-მოტანა კი ბევრი იყო, მაგრამ ივანიშვილს ვერ დავუკარგავ, რაც, თავის დროზე, გააკეთა. რატომ, რისთვის გააკეთა ეს, ეს მისი საქმეა. ყოველ შემთხვევაში, როდესაც ივანიშვილის ქმედებას ვაკრიტიკებ პრემიერობიდან მისი წასვლის შესახებ, ყოველთვის ვითვალისწინებ, რაც მან გააკეთა. არ ვარ ქამელეონი ადამიანი. გარდა ამისა, პოლიტიკოსის ცხოვრებაში არსებობს ტერმინი: ტაქტიკა. ბესელიას ის ფრაზა, რომელიც თქვენ ახსენეთ, რომ ყველაფერს იტყოდა, ეს იყო ერთგვარი ტაქტიკური, გამაფრთხილებელი დემარში, რომ მავანს გაეგო. როგოც ჩანს, მავანმა გაიგო და, სხვათა შორის, მოსამართლეების არჩევასთან დაკავშირებით კატეგორიულობა საგრძნობლად შესუსტდა, თუნდაც კობახიძის მხრიდან. გამგებმა, რადგან გაიგო, ე. ი. მისმა გაფრთხილებამ მისამართი ჰპოვა, აქედან გამომდინარე, ბესელიამ ტაქტიკა შეცვალა და სხვანაირად მოიქცა. ბესელია ყოველთვის ივანიშვილის უერთგულესი კადრი იყო, ბოლოს და ბოლოს, მისი ადვოკატი გახლდათ. ბესელია ასე მარტივად არასოდეს წავა ივანიშვილის წინააღმდეგ. გარდა ამისა, საპროტესტოდ განწყობილი ძველი თაობა ძალიან კარგად აცნობიერებს ერთ ფაქტს, რომ ნებისმიერი აგრესიული დემარში პარტიაში განხეთქილებას გამოიწვევს. კარგი იქნება, თუ ამას „ახლებიც“ გააცნობიერებენ. განხეთქილება პარტიაში კი მეტოქოს წისქვილზე ასხამს წყალს, ამიტომ, ტაქტიკიდან გამომდინარე, ბესელიას ნაბიჯი ხან მწვავეა, ხან _ პასიური. ეს ჩემთვის აბსოლუტურად გასაგებია.
_ ქრონოლოგიურად რომ მივყვეთ, ბესელიას ხან მწვავე და ხან პასიურ ტაქტიკას პირადი ცხოვრების ამსახველი კადრების გავრცელება მოყვა, რასაც ზოგიერთი „ნაციონალურ მოძრაობას“ უკავშირებს, ზოგიც _ თავად „ოცნებას“. ვისთან მიდის კვალი?
_ დროის სიმცირის თუ სხვა რამის გამოა, არ ვიცი, მაგრამ ფაქტია, რომ აქცენტები არასწორად კეთდება. „ნაციონალური მოძრაობა“ მთლიანი ორგანიზმი ხომ არ არის, რომ, მაინცდამაინც, მიშამ იქიდან გასცეს ბრძანება და აქ შეასრულონ. „ნაციონალური მოძრაობის“ რიგითმა წევრმა, რომელსაც ყელში ამოუვიდა ბესელია და „ქართული ოცნება“, შეიძლება, ეს კადრები გაავრცელა. სხვა საკითხია, როგორ მოხვდა ეს კადრები ხალხში: ის, რომ კადრები განადგურდა ან ისეა დაცული, რომ წვდომა არავის აქვს _ ეს ბლეფია. კადრები მანამდეც გავრცელდა, 2012 წელს, მას შემდეგ, რაც ახალი ხელისუფლება მოვიდა და ვითომ ეს კადრები განადგურდა. მაშინ სხვა ქალბატონზე გავრცელდა კადრები. 2013 წელს იცოდნენ, რომ „ტიპს“ თავის კომპიუტერში ჰქონდა შენახული. მეორე მხრივ, არაერთმა ძალოვანმა, რომელიც სააკაშვილის ხელისუფლებაში იყო და შემდეგ საზღვარგარეთ გაიქცა, ამ კადრების ნაწილი თან წაიყოლა. მაგალითად, „მასტერა“, რომელიც 2014-2015 წლებში ბელგიაში იმყოფებოდა. დაინახეს, რომ „ქართულ ოცნებაში“ დაპირისპირება მიდის და მის გასაღრმავებლად გამოაქვეყნეს. საზოგადოების ნაწილს კი მისამართი მისცეს, თითქოს ეს კობახიძის გუნდის ნამუშევარია.
_ ლიეჟში მომხდარ სამარცხვინო ამბავზეც მინდა გკითხოთ, რომელშიც ორივე მხარეს თავისი წვლილი მიუძღვის. რისთვის სჭირდებოდა „ოცნებას“ ასეთი მასკარადის დადგმა? შეეშინდათ, თუ საჭიროდ მიიჩნიეს სააკაშვილისთვის თავიანთი უპირატესობის ჩვენება?
_ როდესაც შენი მოწინააღმდეგე რასაც უნდა, იმას აკეთებს, შენ კი ამ დროს პასუხს არ სცემ, ეს შენი სისუსტის მაჩვენებელი არის თუ არა? წარმოიდგინეთ, რომ მიხეილ სააკაშვილი მთელი მსოფლიოს მასშტაბით ემიგრანტებთან შეხვედრას ატარებს და „ქართული ოცნების“ ხელმძღვანელობა, ქვეყნის მთავრობა, ხმას ვერ იღებს.
_ ვერ იღებს არა, უფრო ლოგიკურია, არ უღირს და ამიტომაც არ იღებს ხმას…
_ მასშტაბს გააჩნია. ფილადელფიაში ძალიან დიდი ღონისძიება გაიმართა. არ ვიცი, ვინც ლიეჟში ჩავიდა, ყველა „ქართული ოცნების“ მიერ იყო თუ არა გაგზავნილი, მაგრამ ჟურნალისტები რომ ნამდვილად იქნებოდნენ ამ მიზნით ჩასულები, ეს ცხადია. მაგალითად, რამიშვილი. ლიეჟში შეიძლება 250 კაცი იყო, მაგრამ თუ ქალაქებს ჩამოვთვლით, რამდენში გაიმართა ეს ღონისძიება _ უკვე მასშტაბური სახე აქვს. გასაგებია, რომ ორივე მხარემ ჩაიყვანა ხალხი, ორივე მხარე ერთმანეთს ზონდერს ეძახის, არ მომწონს, რომ „ქართულმა ოცნებამ“ გადაიღო ის, რასაც „ნაციონალური მოძრაობა“ აკეთებდა. ზონდერების გარდა იქ სხვა ადამიანებიც იყვნენ, რამდენიმე კაცი ვნახე, რომელიც საქართველოდან მიშას მმართველობის პერიოდში გაიქცა. ეს ადამიანები მართლა აპროტესტებდნენ. საბოლოო ჯამში, სამარცხვინო ამბავი მოხდა და ამის ყურება სასიამოვნო არ იყო. თუმცა მაინც ვფიქრობ, რომ „ოცნებას“ ეს ფაქტი რეაგირების გარეშე არ უნდა დაეტოვებინა, იმ ქვეყნებში, სადაც შეხვედრები ტარდებოდა. მაგრამ კონტრაქციის მოწყობა სხვანაირად შეიძლებოდა, ანუ მიხეილ სააკაშვილის მოწინააღმდეგე ემიგრანტების მობილიზებით. ასეთი ემიგრანტები კი ევროპაში უამრავია. იმ „ზონდერებიდან“, რომელიც „რუსთავი 2-მა“ აჩვენა, ერთ-ერთი ნამდვილად არ იყო იქ ჩასული. იმათ აქეთ რატომ ჩამოჰყვა, არ ვიცი. ერთ-ერთი სპორტსმენი იქ დიდი ხანია, არის. რასაკვირველია, შეიძლებოდა ემიგრანტების მობილიზაცია, შეიძლებოდა ასევე მხოლოდ ჟურნალისტების გაგზავნაც. როცა მეკითხებით, რისთვის დასჭირდათ ამ ადამიანების წაყვანაო, გპასუხობთ, რომ ეს მინუსი იყო და არ იყო კარგად ორგანიზებული. ყველაფერ ამის გაკეთება შეიძლებოდა ევროპული რესურსით _ „ნაციონალური მოძრაობის“ მოწინააღმდეგე ემიგრანტებით. ანუ ხელისუფლებას უფრო ცივილიზებულად უნდა გაეცა პასუხი.
_ მას შემდეგ, რაც ბესელიას მისამართით ხმაური ატყდა, აქტიურად დაიწყო საუბარი, რომ შესაძლოა, მან ცალკე პარტია შექმნას ან ფრაქციად გამოეყოს თავის რამდენიმე თანამოაზრესთან ერთად. თქვენ ახსენეთ, რომ ბესელიას ტაქტიკასა და ლოგიკას კარგად იცნობთ. რამდენად რეალური და ლოგიკური სვლა იქნება ბესელიას მხრიდან მსგავსი ნაბიჯი?
_ სასამართლო თემასთან დაკავშირებით ბესელიასა და მისი თანამოაზრეების უმრავლესობაში ყოფნა აუცილებელია. „ქართულმა ოცნებამ“ სასამართლო იმ ფორმით, რა ფორმითაც საწყის ეტაპზე შემოგვთავაზა, განსაკუთრებით კი იუსტიციის მთავარმა საბჭომ მოსამართლეების არჩევის წესი, _ ამ ფორმების მიღება არაფრით შეიძლება. იმ ხალხის გაშვება არ შეიძლება. ბესელია უკიდურეს ნაბიჯზე წავიდა, რომ თქვა, საერთოდ შევაჩეროთ მოსამართლეების უვადოდ დანიშვნაო. მოსამართლეების უვადოდ დანიშვნის აკრძალვა ეწინააღმდეგება კონსტიტუციის მთელ ლოგიკას, თუმცა, პრაქტიკულად, გამოსავალი არ დაუტოვეს. სამწუხაროდ, სააპელაციო სასამართლოში უვადოდ დანიშნულთა შორის ისეთი მოსამართლეები „გაიპარნენ“, რომლებიც საზოგადოებისთვის აბსოლუტურად მიუღებელია. ხშირად მითქვამს და კიდევ ერთხელ ვიმეორებ: მურუსიძის განცხადება, რომ დღევანდელი ხელისუფლება სასამართლოს ებრძვის, ეს მტკნარი სიცრუეა. დღევანდელი ხელისუფლება, პოლიტიკური ძალები თუ პოლიტიკოსები სასამართლოს კი არ ებრძვიან, ამ სასამართლო ჯგუფში კონკრეტულ პიროვნებებს ებრძვიან. ეს კონკრეტული ჯგუფი კი ფარად იყენებს დანარჩენ მოსამართლეებს. სხვა მოსამართლეებს ვესაუბრე და ისინი ამბობენ, ისეთი შთაბეჭდილება გვრჩება, თითქოს საქართველოში საერთოდ არ ვარსებობთ, არავინ არაფერს გვეკითხება, მურუსიძემ ცხვრებივით მიგვიწვია მოსამართლეთა კონფერენციაზე და ჩვენი სახელით საუბრობდაო. ბუნებრივი შეკითხვა გამიჩნდა, _ რატომ არ ამოიღეთ ხმა-მეთქი? და პირდაპირ მითხრეს, _ ჩვენს ამჟამინდელ მდგომარეობას ვუფრთხილდებითო. ადამიანის ბუნებაა _ ზოგს საკუთარი პოზიციის ხმამაღლა დაფიქსირების ეშინია. კითხვას რომ დავუბრუნდეთ, უმრავლესობიდან მათი გამოსვლა, ამ ეტაპზე, სწორი არ იქნება. თუ ზოგიერთმა პოლიტიკურმა ფიგურამ მაინც მოინდომა იმ არჩევის წესის გატანა, რომელსაც საზოგადოება აპროტესტებს, ე. ი. ბესელიასა და მის თანამოაზრეებს სხვა გამოსავალი არ ექნებათ და უნდა გავიდნენ.
_ საზოგადოების დიდ ნაწილს ბესელიას მისამართით ნეგატიური დამოკიდებულება აქვს. გამოყოფის შემთხვევაში მის გუნდს, ცხადია, განსაკუთრებული ფინანსური რესურსი არ ექნება და საზოგადოების მხარდაჭერითაც ვერ ისარგებლებს. თქვენ რაიმე პერსპექტივას ხედავთ?
_ უზარმაზარი მხარდაჭერა ექნება.
_ რა გაძლევთ იმის საფუძველს, რომ ბესელიას მხარდაჭერა ექნება?
_ ბესელიაში არა, ამბავშია საქმე. ამ ამბის წინ რომ „პეტრე“ იდგეს, შეიძლება, 100%-იანი მხარდაჭერა ჰქონდეს, მაგრამ ბესელიას შემთხვევაში 50%-იანი მხარდაჭერა იქნება. მთელი სოციალური და საზოგადოებრივი ჯგუფები აღშფოთებულები არიან „ქართული ოცნების“ შეცდომებით. სასამართლოს საქმე იყო „ბოლის გამოშვების“ ერთ-ერთი ცენტრალური ფაქტორი. ეს ადამიანები თავიანთ განწყობებს, თუნდაც, ელექტრონული მედიით გამოხატავდნენ, თუმცა ახლა ეს ყველაფერი კონსოლიდირებულად მოხდა. ამას ემატებიან წონიანი პარლამენტარები. აქედან გამომდინარე, დროშას ვინ აიღებს ხელში, ამას გადამწყვეტი მნიშვნელობა არ აქვს. მთავარია არა გზა, არამედ მიზანი. მიზანი არის ის, რომ სასამართლო ასეთი ფორმით არ შედგეს. „ოცნებამ“ ეს ნაბიჯი არ უნდა გადადგას.
_ არსებული ვითარებიდან ჩანს, რომ სწორედ ამ ნაბიჯს გადადგამს და თუ ეს მოხდა, რა პოლიტიკური ფასის გადახდა მოუწევს?
_ დარწმუნებული ვარ, მიდგომას გადახედავენ. იმედს ვიტოვებ, მოსამართლეობის ის კანდიდატები, რომლებზეც დღეს ვსაუბრობთ, ვერ გავლენ. ამ იმედს არა მხოლოდ საზოგადოების საპროტესტო მუხტი მაძლევს, არამედ ჩვენი დასავლელი პარტნიორების პოზიციებიც, რომელსაც ასევე კარგად ვიცნობ. მგონია, ვისაც სხვანაირი მიდგომები უფრო აინტერესებს, ნაწილობრივ ვიღაცების გაყვანა შეიძლება მოინდომონ, მაგრამ წონიან ფიგურებს ვერ გაიყვანენ, მაგალითად, ისეთს როგორიც მურუსიძეა. „ქართულ ოცნებას“ სერიოზული პრობლემები შეექმნება, თუკი „ოცნებიდან“ გასულებით დაკომპლექტებული ახალი ფრაქცია ჩამოყალიბდება. საპარლამენტო ცხოვრების წელიწად-ნახევარი რჩება. ამის დაშვება არავითარ შემთხვევაში არ შეიძლება.
_ ქვეყანაში და „ქართულ ოცნებაში“ შექმნილი ვითარებიდან გამომდინარე მიგაჩნიათ თუ არა საჭიროდ ივანიშვილის პრემიერ-მინისტრის პოსტზე დაბრუნება?
_ დაუსრულებელი საუბარია არაფორმალურ მმართველობაზე. არ მიმაჩნია არაფორმალურ მმართველობად პარტიის ლიდერის მიერ გაცემული დირექტივები. რაც შეეხება მურუსიძე-ჩინჩალაძეს, მაგას ნამდვილად ვერ ვიტყვი, რომ ეს ამბავი ივანიშვილის გარეშე ხდება, მაგრამ ხშირად ისეთი პოლიტიკური ნაბიჯები იდგმება, რომელიც მასთან შეთანხმებული არ ყოფილა, რაც, სხვათა შორის, ცუდია.
_ ანუ თქვენ ამბობთ, რომ ივანიშვილს უფრო მეტად უნდა უთანხმებდნენ გადაწყვეტილებებს და იგი უფრო აქტიურად უნდა იყოს ჩართული?
_ რასაკვირველია, თუ მართავ, ბოლომდე უნდა მართო _ სწორედ ეს არის ხელმძღვანელის პასუხისმგებლობა. არსებობს ევროპული ტიპის პარტიები, რომელიც ნაკლებად ერევა მთავრობის მუშაობაში. ამავდროულად, არსებობს სხვა ტიპის პარტიებიც, როცა მათი ხელმძღვანელობა ან თვითონ ხდება მთავრობის მეთაური, ან ერევა მთავრობის მუშაობაში.
_ თქვენ თუ ამბობთ, რომ ივანიშვილი უფრო მეტად უნდა ჩაერიოს ქვეყნის მმართველობაში, ე. ი. მისი პრემიერ-მინისტრის თანამდებობაზე დაბრუნება ლოგიკურია…
_ მესმის, რა ლოგიკასაც ავითარებთ, მაგრამ პრემიერ-მინისტრობა ჩვენთან, ერთი მხრივ, სახელმწიფოს მეთაურს კი ნიშნავს, მაგრამ ამ განმარტებასთან დაკავშირებით კონსტიტუცია ბუნდოვანია. თვითონ ბიძინა ივანიშვილი იმ ტიპის ადამიანია, რომელსაც პოლიტიკაში ამ ფორმით ყოფნა არ ხიბლავს. მისთვის არ არის კომფორტული ასეთ თანამდებობაზე ყოფნა, რაც მის კონტრპროდუქტიულობას იწვევს. სჯობს, ისევ პარტიის ხელმძღვანელის თანამდებობაზე იყოს, იქიდანაც შეუძლია, პროცესი მშვენივრად მართოს, ოღონდ მართოს.
_ ივანიშვილი პარტიის შიგნით კარგავს თუ არა ავტორიტეტს?
_ პარტიის შიგნით არ კარგავს ავტორიტეტს, უბრალოდ, სხვა რამე არ მომწონს, რომ საზოგადოებაში კარგავს ავტორიტეტს. განსაკუთრებით მას შემდეგ, რაც საპრეზიდენტო არჩევნების მეორე ტურის წინ ცნობილი განცხადება გააკეთა, რომ ერთ წელიწადში ყველაფერს უკეთესობისკენ შეცვლის. ჯერჯერობით ამას არ მოჰყოლია აქტიური და ქმედითი ნაბიჯები, პირიქით სკანდალები მოყვა. გარკვეულ ეტაპზე ისეთი შთაბეჭდილებაც კი შემექმნა, რომ ეს სკანდალები ვინმეს მიერ ხელოვნურად ხომ არ იყო პროვოცირებული მისი ან „ქართული ოცნების“ მტრების მხრიდან. ან, როგორც ჩანს, „ქართული ოცნების“ გაუთვლელი ნაბიჯების ხარჯზე მოხდა ამ სკანდალების პროვოცირება. აქედან გამომდინარე, თუ ეს „ხანძარი“ პარტიის ხელმძღვანელობამ და, მათ შორის, ბიძინა ივანიშვილმა, დროზე არ ჩააქრო, ძალიან ცუდი შედეგები დადგება, _ ხალხი დანაპირების შესრულებას ელოდება. იმ რესურსების გათვალისწინებით, რაც ივანიშვილს აქვს, ერთ წელიწადში ძალიან სერიოზული ნაბიჯების გადადგმა შეიძლებოდა.
_ თქვენ ამბობთ, რომ ივანიშვილს ყველანაირი რესურსი აქვს, ერთ წელიწადში უკეთესობისკენ შეცვალოს მდგომარეობა. თუმცა ამ ეტაპზე ამას არ აკეთებს, რატომ?
_ ვერ ვხსნი. თვითონ მაქვს ამ თემებთან შეხება. კონკრეტული კითხვები მაქვს, რატომ არ ხდება ფორსირებულად ეკონომიკურად საკვანძო, სასიცოცხლო გადაწყვეტილებების მიღება, _ პასუხს ვერ ვიღებ. ის, რასაც ახლა საფინანსო სექტორთან დაკავშირებით აკეთებენ, ეს ყველაფერი, ალბათ, კარგია, მაგრამ საკვანძო არ არის _ არ მოიტანს ადამიანის კეთილდღეობის ზრდის პროცესის დაწყებას, სამუშაო ადგილების შექმნას, სოციალურ გარდატეხას, იმ რისკებისა და საფრთხეების შემცირებას, რომელიც ქვეყნის წინაშე არსებობს.
_ ახლა გისმენთ და „ქართული ოცნების“ მისამართით ხშირად წარმოთქმული სიტყვა მახსენდება: „უუნარო ხელისუფლება“, ანუ რესურსი აქვთ და ვერ იყენებენ?
_ „ოცნებას“ აქვს ფანტასტიკური უნარი, _ უნარი, არ მიიტანოს საზოგადოებასთან თავისი გაკეთებული საქმე.
_ როცა შეუძლია და არ აკეთებს, ამას რა ჰქვია?
_ მეორე მხარეა, _ სიტყვა უუნაროს არ გამოიყენებდით მიშა სააკაშვილის მმართველობის დროს იმიტომ, რომ მან და მისმა გუნდმა 10-ჯერ მეტის ჩვენება იცოდა, ვიდრე აკეთებდა. ახლა ბევრად გაიზარდა მშპ (მთლიანი შიდა პროდუქტი), სოციალური დახმარებები, მაგრამ, ჯერ ერთი, ამის საზოგადოებამდე მიტანა არ იციან და საკვანძო საქმეებში იჭედებიან.
_ თუ პროცესი ინერციით წავიდა და ივანიშვილმა კიდევ უფრო მასშტაბურად დაკარგა საზოგადოებაში ავტორიტეტი, რა ემუქრება „ოცნებას“?
_ საქმე ის არის, რომ პოლიტიკურ სპექტრში „ქართული ოცნების“ ალტერნატივა არ არის. აქედან გამომდინარე, ერთადერთი, რაც შეიძლება „ქართულ ოცნებას“ დაემუქროს, ეს არის არჩევნებში ბევრად ნაკლები ამომრჩეველი. ნებისმიერ შემთხვევაში, 2020 წელს, „ოცნება“ საპარლამენტო არჩევნებში წარმატებას მიაღწევს.

ნენე ინჯგია