„ბიძინა ივანიშვილი მის მიერ შექმნილი სისტემისა და საკუთარი გარემოცვის ტყვეობაშია!“ _ ამ სიტყვების ავტორი „ახალი ქრისტიან-დემოკრატიული მოძრაობის“ ლიდერი გოჩა ჯოჯუაა, რომელიც სხვა ბევრ საინტერესო საკითხთან ერთად „ქრონიკა+“-თან იმის შესახებაც საუბრობს, რომ „ოცნების“ შიგნით გავლენის სფეროებისთვის ბრძოლა მიდის. როგორც ჯოჯუა ვარაუდობს, ამ მხრივ მთავარი მოთამაშეები შს მინისტრი გიორგი გახარია და თბილისის არჩეული მერი კახა კალაძე არიან. ჯოჯუას ვერსიით, კალაძე ცდილობს, რომ ქვეყანას სუსტი პრემიერი ჰყავდეს და ამით „ქართულ ოცნებაზე“ გავლენა შეინარჩუნოს, თუმცა ოპოზიციონერი არც იმას გამორიცხავს, რომ საპარლამენტო არჩევნების წინ კალაძე ოპოზიციაში წავიდეს.
„ოცნების“ შიდა ბრძოლის სხვა დეტალებს გოჩა ჯოჯუას წინამდებარე სკანდალურ ინტერვიუში გაეცანით:

_ ბატონო გოჩა, წლევანდელი საპრეზიდენტო არჩევნებით ქართულ პოლიტიკაში ახალი ერა დაიწყო?
_ პასუხი კითხვიდანვე ჩანს, ანუ ახალი მოთხოვნილებები, გამოწვევები გაჩნდა და პოლიტიკური სიტუაცია ფუნდამენტურად შეიცვალა.
_ „პოლიტიკური სიტუაციის ფუნდამენტურ შეცვლაში“ რას გულისხმობთ?
_ არჩევნებმა ნამდვილად დაგვანახა, რომ პოლიტიკური სიტუაცია, ყველაფერს თავი რომ დავანებოთ, მენტალურად შეიცვალა. ყოველ შემთხვევაში, ასეთი მოლოდინი არსებობს.
_ მენტალურ ცვლილებებზე აქცენტის გაკეთება ცოტა გადაჭარბებული ხომ არ არის, მით უმეტეს, იმ ფონზე, როცა ისევ ვსაუბრობთ ამომრჩევლის მოსყიდვაზე, ზეწოლაზე, გაყალბებაზე?
_ არჩევნების შეფასება უარყოფითი კი არა, დადებითი მომენტებიდან დავიწყოთ:
საქართველოს ისტორიაში პირველად პრეზიდენტი ორტურიანი არჩევნებით ავირჩიეთ. სხვათა შორის, ეს მომენტი, თავის დროზე, მიხეილ სააკაშვილს ხელიდან რომ არ გაეშვა, ერთი ეტაპი უკვე გავლილი გვექნებოდა.
_ 2008 წლის ვადამდელ საპრეზიდენტო არჩევნებს გულისხმობთ?
_ დიახ.
_ მეორე ტურის დადებითი მხარე რა არის?
_ პირველ ტურში ადამიანი ხმას აძლევს იმას, ვინც უნდა და ამის მერე სრულიად სხვა ფაზაში გადადის, ანუ ხმას იმას კი აღარ აძლევს, ვინც უნდა, არამედ იმაზე უწევს ფიქრი, მოცემული ორი კანდიდატიდან რომელს უნდა მისცეს ხმა. ასეთ დროს არჩევანი იმაზე კეთდება, ვინც საჭიროა. შეიძლება, არ გინდოდეს, მაგრამ ჩათვალო, რომ ასეთი არჩევანის გაკეთებაა საჭიროა ან, იმის საწინააღმდეგოდ მისცე ხმა, ვინც არ გინდა.
აქამდე საქართველოს ასეთი არჩევანი არ გაუკეთებია და ამ მხრივ მეორე ტური თავისთავად საინტერესო იყო, რადგან მოსახლეობას კიდევ უფრო მეტი საფიქრალი გაუჩნდა და ისწავლა, თუ ივანიშვილი არ უნდოდა, ამიტომ ვაშაძისთვის, ანუ სააკაშვილის სასარგებლოდ უნდა მიეცა ხმა, თუმცა გაერთიანებულმა ოპოზიციამ, ვფქირობ, მარტო ასეთი ხმები არ მიიღო.
აქ კიდევ ერთი მომენტი არსებობდა: გაერთიანებულმა ოპოზიციამ, მიუხედავად იმისა, რომ იქ დომინანტი „ნაციონალური მოძრაობაა“, გარკვეული ერთობა შექმნა და ამომრჩევლის რაღაც ნაწილმა ზუსტად ამ ნიშნით მისცა ხმა.
_ ბატონო გოჩა, თქვენი საუბრიდან ის დასკვნა უნდა გამოვიტანოთ, რომ მეორე ტური ტოტალურად არ გაყალბებულა?
_ არა. მაგალითად, 2008 წელს ზოგმა ჩათვალა, რომ თუ „გრეჩიხა“ მოვიდოდა, ქვეყანა დაიღუპებოდა, რადგან ეკონომიკა და ასევე ყველა ის სახელმწიფო ნიშანი ჩამოიშლებოდა, რომელიც მანამდე შეიქმნა და ამიტომაც მეორე ტური, პრინციპში, გადახაზა, მაგრამ ეს თავის გამართლება იყო.
_ რატომ?
_ ქართველმა ერმა შეიძლება, მცდარი არჩევანი გააკეთა, მაგრამ ვის ჰქონდა უფლება, რომ ამ თუნდაც მცდარ არჩევანში კორექტირება შეეტანა?
დღეს კი ასეთი რამ მოხდა: თუ ობიექტურად შევხედავთ, მეორე ტური ხელისუფლებას, ფაქტობრივად, წაგებული ჰქონდა, მაგრამ ყველაფერი გააკეთა, რომ ის შედეგი, რომელიც ქვეყანას, მართლაც, წინ წაიყვანდა, ადგა და გადახაზა. ამის გამო გვქონდა თავის დროზე პრეტენზია სააკაშვილთან და ზუსტად იგივე შეცდომა, კიდევ უფრო ცუდი ფორმით, დაუშვა დღევანდელმა ხელისუფლებამაც.
ახლა ეს უფრო თვალშისაცემია, რადგან ქვეყანა უფრო წინ წასულია, გამოწვევებსაც უფრო მეტად პასუხობს და დემოკრატიის ხარისხიც 2008 წლისგან განსხვავდება, ანუ ჩვენ არც ნავთობი გვაქვს და არც სხვა რამე. ჩვენ ერთადერთი რამ გვაქვს და ამას დემოკრატია ჰქვია. დასავლეთი ამის გამო გვიჭერს მხარს და ამას, რასაკვირველია, დაამატეთ ჩვენი გეოგრაფიული და გეოსტრატეგიული მდებარეობა.
მოკლედ, საპრეზიდენტო არჩევნების მეორე ტურით, სინამდვილეში, ხაზი იმას გადავუსვით, რაზეც ვიდექით _ თუ აქამდე კავკასიაში ყველაზე დემოკრატიული ქვეყანა საქართველო იყო, დღეს უკვე რეალურად გვყავს კონკურენტი სომხეთისა და კერძოდ, პაშინიანის სახით.
_ „ოცნებას“ კონკურენტი ქვეყნის გამოჩენა აწყობდა?
_ „ოცნება“ ამის გამო, ვფიქრობ, ძალიან მწარედ მიიღებს პასუხს!
_ რას გულისხმობთ?
_ იშვიათია, როცა აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტი ვინმეს ვადებს უსაზღვრავს. ჩვენ შემთხვევაში სახელმწიფო დეპარტამენტმა დიპლომატიურ ენაზე გვითხრა, კონსტიტუციის იმპლემენტაციას დაველოდები და ექვს თვეს მოვიცდიო. ვინმეს უნდა თუ არა, აშშ ჩვენი სტრატეგიული პარტნიორია. როცა პარტნიორი ასეთ რამეს გეუბნება, ეს სერიოზული გაფრთხილებაა! ეს ყვითელი კი არა, თითქმის წითელი ბარათის ჩვენებამდე მისული ვითარებაა!
იგივეს გვეუბნება ევროპა. აქედან გამომდინარე, თუ აზრზე არ მოვა, ხელისუფლება პასუხს მწარედ აგებს, თუმცა, ვფიქრობ, სისტემის შეცვლის შანსი აქვს.
_ როგორ?
_ საარჩევნო კანონმდებლობა შეცვალოს და მაჟორიტარულიდან პროპორციულზე გადავიდეს და საარჩევნო გარემო დემოკრატიულს მიუახლოვოს.
ამას გარდა, მთელი რიგი სხვა რეფორმებიც უნდა გაატაროს იმიტომ, რომ, მაგალითად, სასამართლო დამოუკიდებელი მაინც არ არის, რაც არჩევნების დროსაც გამოჩნდა.
მოკლედ, ამ ხელისუფლებას ძალიან დიდი გამოწვევები აქვს, თუმცა არ ვფქირობ, რომ ამ გამოწვევებს ადეკვატურად აღიქვამს!
_ ე. ი., ჩვენი სტარტეგიული პარტნიორების მთავარი მინიშნება ის არის, რომ ხელისუფლებამ საარჩევნო სისტემა შეცვალოს და ვადამდელი საპარლამენტო არჩევნები დანიშნოს, რასაც გაერთიანებული ოპოზიცია ითხოვს?
_ როცა ასეთ სიგნალს გაძლევენ, ეს იმას ნიშნავს, რომ შანსი გაქვს. ზოგადად, შანსი ყოველთვის არსებობს. მაგალითად, სააკაშვილის დროს, 2012 წელს, შანსი ის იყო, რომ მას არჩევნების წაგება უნდა ეღიარებინა, ხელისუფლება მშვიდობიანად გადაებარებინა და ასე წასულიყო. სააკაშვილმა ეს შანსი გამოიყენა. ზუსტად აქედან გამომდინარეა, რომ სააკაშვილი პოლიტიკურ სივრცეში, ავად თუ კარგად, მაგრამ მაინც დარჩა.
როგორ მოახერხებს ამ შანსის გამოყენებას ივანიშვილი, ეს მასზეა დამოკიდებული. მას პოლიტიკური გადაწყვეტილებები აქვს მისაღები, მაგრამ ამის ნაცვლად პოლიტიკურ გამოწვევებს არაადეკვატური და სრულიად სხვა გადაწყვეტილებებით პასუხობს, ანუ იგივე არჩევნებში ძალოვანი სტრუქტურების ჩართვა კი არ იყო საჭირო, პირიქით, ხელისუფლება ძალოვანი სტრუქტურბის გაძლიერებისგან უნდა იცავდეს თავს და პოლიტიკურ გამოწვევებზე პასუხი პოლიტიკური გადაწყვეტლება უნდა იყოს. საერთოდ, ასეა: როცა ხანძრის ადგილას მეხანძრეს კი არა, პოლიციელს აგზავნი, ის საქმეს ვერ აკეთებს. დღევანდელი ვითარებაც დაახლოებით ამას ჰგავს: პოლიტიკური შეკვეთა ხალხიდან, პოლიტიკური ინსტემბლიშმენტიდან მოდის, მაგრამ ამას პოლიტიკური გადაწყვეტილებებით კი არ პასუხობს, არამედ ძალოვანი სტრუქტურების გაძლიერებით!
_ ასეთ გადაწყვეტილებებს, თქვენი ინფორმაციით და დაკვირვებით, უშუალოდ ივანიშვილი იღებს თუ „ოცნების“ რაღაც სტაფი?
_ იმ ინფორმაციითაც, რაც მაქვს და იმ ანალიზითაც, რასაც ვხედავ, ნათლად ჩანს, რომ გუნდი არ არსებობს! გუნდი რომ არსებობდეს, შეცდომების მთელი წყება არ იქნებოდა. ელემენტარულად, გუნდზე საერთოდ არ არის ლაპარაკი.
_ აბა, რაზეა?
_ ელემენტარულად, ორი ადამიანიც კი არ არსებობს, რომელიც გადაწყვეტილებას იღებს, ანუ სინამდვილეში გადაწყვეტილებებს ერთი ადამიანი იღებს და მთელი პრობლემაც სწორედ ეს არის.
_ ის ერთი ადამიანი, რომელიც რეალურად გადაწყვეტილებას იღებს, ვინ არის?
_ ივანიშვილი, მასთან ინფორმაცია, მხოლოდ და მხოლოდ, ინფორმაციის დონეზე მიდის, ანუ ისეთი სისტემაა შექმნილი, რომ ნებისმიერი სხვა ადამიანის მოვალეობა მარტო ინფორმაციის მიწოდებაა, გადაწყვეტილების მიღებაში კი არავინ მონაწილეობს. აქედან გამომდინარე ეს ადამიანები ივანიშვილს ისეთ ინფორმაციას აწვდიან, რომ მან ისეთი გადაწყვეტილება მიიღოს, როგორიც კონკრეტულად ინფორმაციის მიმწოდებელს სჭირდება.
_ ინფორმაციის მიმწოდებლები მაინც, ვინ არიან, დაკონკრეტება არ შეგიძლიათ?
_ ამ შემთხვევაში საუბარია, მხოლოდ და მხოლოდ, სტრუქტურაზე.
_ ანუ ძალოვან სტრუქტურაზე?
_ დიახ. სახელმწიფოში ანალიზის მიმწოდებელი, ძირითადად, ძალოვანი სტრუქტურები არიან. ჩვენთან ანალიტიკა კი, მაგალითად, ეკონომიკაში, მგონი, საერთოდ არ კეთდება.
_ რატომ?
_ იმიტომ, რომ ის თვლის, ყველაზე ჭკვიანი, ძლიერია და აქედან გამომდინარე, ფინანსურ-ეკონომიკურ საკითხებში გადაწყვეტილებებს მხოლოდ თვითონ ღებულობს. ეს ჩანს თუნდაც ბანკებთან ურთიერთობაში. ავიღოთ, მაგალითად, ბოლო ტრიუკი, რომელიც საარჩევნოდ გააკეთეს.
_ ვალების განულებას გულისხმობთ?
_ დიახ, ეს პირადად მისი მოგონილი უნდა იყოს, ანუ ეს გუნდის მიერ შეთავაზებული არ უნდა ყოფილიყო.
_ გასაგებია… წეღან თქვით, რომ 2008 წელს მიხეილ სააკაშვილმა მეორე ტურის შანსი გაუშვა, რაც ქვეყნის დემოკრატიულობისთვის უკეთესი იქნებოდა, თუმცა ამის მიუხედავად, მაშინ სააკაშვილის ინაუგურაციას მსოფლიოს მოქმედი პოლიტიკური ფიგურები დაესწრნენ. ახლა კი ამ მხრივაც უცნაური ვითარება შეიქმნა. ისიც ერთგვარი მესიჯი ხომ არ იყო, რომ ზურაბიშვილის ინაუგურაციას მხოლოდ ყოფილები დაესწრნენ?
_ დიახ, გეთანხმებით, თუმცა მოდით, ვთქვათ ის, რაც 2008 წელს მოხდა, სააკაშვილს რატომ აპატიეს.
_ რატომ აპატიეს?
_ სააკაშვილმა ყველაფერი ეს იცოდა და გამოიყენა, თუმცა გამოყენებასაც თავისი ფასი აქვს ხოლმე.
_ ანუ?
_ სააკაშვილმა გამოიყენა ის პოლიტიკური კურსი, რომელიც დასავლეთს აწყობდა და სააკაშვილის მსგავსი პოლიტიკური ფიგურა მისთვის, რასაკვირველია, მისაღები იყო. სხვა პოლიტიკური ფიგურებიდან იგივე ვექტორსა და თან იმ ფორმატში, რა ფორმატის დაკვეთაც მაშინ იყო _ ანტირუსულ აგრესიულ პოლიტიკას ვგულისხმობ, _ არავინ გააგრძელებდა. ეს სააკაშვილმა იცოდა და ისიც იცოდა, რომ იმას, რაც 2008 წლის ვადამდელ საპრეზიდენტო არჩევებზე მოხდა, აპატიებდნენ.
დღეს კი სრულიად სხვა სიტუაცია გვაქვს _ უკრაინაში ვითარება დაძაბულია და უკრაინის საკითხი მსოფლიო პოლიტიკის წამყვანი თემა გახდა. ამ დროს საქართველო სრულიად პასივშია. არადა, შესაძლოა, ქართული ხელისუფლება უფრო პროაქტიური ყოფილიყო, თუმცა ისიც შეიძლება ითქვას, რომ სწორედ ასეთმა არააქტიურმა პოლიტიკამ საქართველოს დასვენების, ამოსუნთქვის საშუალება მისცა, თუმცა ყველაფერ ამას არ მოჰყოლია სწორი ეკონომიკური და ფინანსური პოლიტიკა, რომ ქვეყანა ფეხზე დამდგარიყო, ანუ რუსეთთან არააქტიური დაპირისპირების ხარჯზე ეკონომიკა ფეხზე უნდა დამდგარიყო, მაგრამ, სინამდვილეში, სხვა რამე მივიღეთ _ ეკონომიკა საერთოდ ჩამოიქცა და უმაღლესი თანამდებობის პირები, ასევე ოჯახთან დაახლოებულები პირდაპირ კორუფციაში არიან ჩაბმულები და ვეებერთელა ფული კეთდება.
ყველაფერი ეს ამ არჩევნებმა და თუნდაც „ომეგა ჯგუფთან“ დაკავშირებულმა სიტუაციამაც უფრო ნათლად დაგვანახა. ეს არის ამ ხელისუფლების სახე ბიზნესთან დამოკიდებულებაში!
მოკლედ, ჩვენი საგარეო პოლიტიკიდან ამოვარდნის კომპენსირება შესაძლოა, ქვეყნის ეკონომიკის ფეხზე დადგომით მომხდარიყო, რაც შეგვეძლო, დადებითად შეგვეფასებინა, მაგრამ ეს შედეგიც ვერ მივიღეთ. ერთი მხრივ, ევროპისთვის რადარებიდან გავქრით. აშშ-სთვისაც რადარებიდან ვქრებით, უბრალოდ, თავად აშშ-ს აქვს იმხელა ინტერესი, რომ არ გვკარგავს. ქვეყანაში სიღარიბე გაძლიერდა და მოსახლეობა კიდევ უფრო ცუდ დღეში ჩავარდა, ანუ გაუგებარია, რისთვის შევასუსტეთ ქართული ვექტორი ანტირუსულ ფრონტზე, მით უმეტეს, რომ ურთიერთობა ვერც რუსეთთან დავალაგეთ.
_ ბატონო გოჩა, თქვენი აზრით, ადმინისტრაციამ მსოფლიოს მოქმედი ლიდერები და პოლიტიკოსები ინაუგურაციაზე დაპატიჟა და უარი მიიღო თუ არც დაუპატიჟებია?
_ ასე შევხედოთ: ჯერ ერთი, ვერ ხედავენ, რომ პრეზიდენტი რეალურად რამის გადამწყვეტია.
_ მსოფლიოს ლიდერები ვერ ხედავენ?
_ დიახ, საელჩოების მეშვეობით ყველა კარგად ხედავს, ჩვენთან რა სიტუაციაა, ანუ უცხოეთის ქვეყნების ანალიტიკა უფრო ზუსტი და სწორია, ვიდრე _ ივანიშვილის. ივანიშვილის ანალიტიკა, პროფესიონალიზმის თვალსაზრისით, დასავლეთის ქვეყნების ანალიტიკასთან ახლოსაც ვერ მიდის.
მოკლედ, ყველა ხედავს, რომ სალომე ზურაბიშვილი იმ ფუნქციის შესრულებასაც ვერ შეძლებს, რაც აქვს. ყოველ შემთხვევაში, ასეთი დამოკიდებულება იგრძნობა.
_ ასეთი დამოკიდებულება რატომ გაჩნდა?
_ იმიტომ გაჩნდა, რომ ასეთი ფორმით გაყვანილი პრეზიდენტი ვერ შეძლებს, გავლენა მოახდინოს, ამ შემთხვევაში, სტრუქტურულად კი არა, არამედ მორალური თვალსაზრისითაც. სალომე ზურაბიშვილი, მართლაც, სახალხო მხარდაჭერით რომ ყოფილიყო პრეზიდენტად არჩეული, მაშინ ზემოქმედების მოხდენას შეძლებდა იმიტომ, რომ გავლენა ექნებოდა, მაგრამ ახლა არც ფუნქცია აქვს და არც _ გავლენა, ანუ არ შეუძლია, პოლიტიკის განვითარებაზე გავლენა მოახდინოს და აქედან გამომდინარე, ნაკლებად საინტერესოა.
_ თუ ნაკლებად საინტერესოა, აბა, სომხეთის პრეზიდენტი ინაუგურაციაზე რატომ ჩამოვიდა?
_ სომხეთი ჩვენი მეზობელია და მოკავშირის ძებნით სტრატეგიულად არის დაინტერესებული. ამიტომ შანსს ხელიდან არასოდეს გაუშვებს. სომხეთის პრეზიდენტი ინაუგურაციაზე აქედან გამომდინარე ჩამოვიდა და არა იმიტომ, რომ სალომე ზურაბიშვილს შეუძლია, პოლიტიკაზე გავლენა მოახდინოს, თუმცა თუ ეცდება, ამის შანსი, რასაკვირველია, აქვს.
_ ყველაფერ ზემოთქმულიდან გამომდინარე, „ოცნებამ“ მსოფლიო პოლიტიკის დინების წინააღმდეგ ცურვა რატომ გადაწყვიტა? რატომ იყო მმართველი გუნდისთვის და ასევე ივანიშვილისთვის მნიშვნელოვანი სალომე ზურაბიშვილის გაპრეზიდენტება?
_ თქვენი კითხვა გარკვეულ ლოგიკას ექვემდებარება, ანუ კითხვის დასმისას შეფასებით ნაწილზეც ფიქრობთ. „ოცნებისთვის“ კი, არ ვიცი, რატომ, მაგრამ მთავარი სხვა რამ აღმოჩნდა.
ზოგადად, გუნდში, სადაც ადამიანები თავს არასრულფასოვნად გრძნობენ და მხოლოდ ერთი ადამიანი იღებს გადაწყვეტილებას, ეს ადამიანები ამ ერთისთვის თავიანთი საჭიროების დანახვებას ცდილობენ ხოლმე. რეალურად თუ შევხედავთ, ეს მოახერხეს, ანუ მოახერხეს, რომ გახარიასა და კალაძის გარეშე სალომე ზურაბიშვილი არჩევნებს, თურმე, ვერ მოიგებდა.
ალბათ, ის ინფორმაციაც დაუდეს, რომ სახელისუფლებო კანდიდატის მიერ არჩევნების წაგება ძალიან ცუდად აისახებოდა შიდა პლიტიკის განვითარებაზე, ჩვენ დათმობა და ხელისუფლებიდან წასვლა მოგვიწევსო. როგორც ჩანს, ასეთი რეკომენდაციები დაიდო, დაარწმუნეს ეს ადამიანი, რომ მათი საჭიროება აუცილებელი იყო და ის გააკეთეს, რაც შეეძლოთ. ნაკლებად აინტერესებდათ, მსოფლიო პოლიტიკის წინააღმდეგ და საგარეო ურთიერთობების ნგრევაზე მიდიოდნენ თუ არა.
ესენი პოლიტიკოსები არ არიან. ესენი არიან ადამიანები, რომლებიც გახლავან ბანკირები, ფინანსური მენეჯერები, ანუ მათ პოლიტიკური ხედვა არ გააჩნიათ. მათ იციან, რომ ფული უნდა ჰქონდეთ, ასევე უნდა ჰქონდეთ სოციალური სტატუსი და ამის დაკარგვა ტრაგედია იქნება.
_ შეიძლება, მაგრამ „ოცნება“, კონკრეტულად, ივანიშვილი ამბობდა, პრობლემა არ იქნება, თუ პრეზიდენტის პოსტი ოპოზიციის ხელში გადავაო, თუმცა მოულოდნელად პოზიცია შეიცვალა. ამას რით ხსნით?
_ მან საერთოდ არ იცის, პოლიტიკური სტრუქტურა რა ხილია და ეს მისი ბრალი არ არის. მოკლედ, თავის დროზე დაარწმუნეს და უთხრეს, პრეზიდენტის ინსტიტუტი ასეთი და ასეთი უნდა იყოსო. მას მოეწონა და იფიქრა, რომ ასეთი პრეზიდენტისთვის არ უნდა ებრძოლა და თქვა, ეს პოსტი ვიღაცამ რომ წაიღოს, რა მნიშვნელობა აქვსო, მაგრამ მერე უკვე პოლიტიკურმა სიტუაციამ და ადამიანებმა, რომლებსაც თვითრეალიზაცია და ივანიშვილისთვის იმის დანახვება სჭირდებათ, რომ ისინი შეუცვლელები და აუცილებლად საჭირონი არიან, სხვანაირად დაიწყეს მოქმედება და სწორედ ასეთმა მიდგომამ გამოიწვია ვითარების შეცვლა, ანუ ამ ადამიანებმა დაუმტკციეს, რომ საპრეზიენტო არჩევნების წაგება „ოცნების“ მიერ ხელისუფლების დაკარგვას ნიშნავდა
_ ადამიანები, რომლებსაც თვითრეალიზაცია და ივანიშვილისთვის იმის დანახვება სჭირდებათ, რომ აუცილებალდ საჭირონი არიან, კონკრეტულად, ვინ არიან?
_ გავლენები იმის მიხედვით წარმოიშობა, ეს ადამიანები ივანიშვილთან როგორ ხვდებიან. აი, მაგალითად, ყველასთვის საინტერესოა, თუ რა პრინციპით ირჩევიან პრემიერ-მინისტრები თუ მინისტრები.
_ რა პრინციპით?
_ ეს პრინციპი ერთ კაცსა და მასთან ურთიერთობაზეა დამოკიდებული, ანუ არ არსებობს რამე გუნდი და სისტემა, რომელიც თანამდებობის პირებს კონკრეტული თვისებებით არჩევს.
როცა პირველ პრემიერზე ჰკითხეს, რა პრინციპით შეარჩიეთო, მაგალითიც ვერ მოიყვანა და მხოლოდ ის თქვა, კარგი მეოჯახეა და „ვერტალიოტი“ კარგად იყიდაო. ახლაც იგივე გრძელდება და არაფერი შეცვლილა. ამ ადამიანს იმასაც ეუბნებიან, რომ საფრთხეები არსებობს, შენზე თავდასხმასა და ფიზიკურ განადგურებას აპირებენო. როცა პირველი პირი მუშაობის ასეთ რეჟიმში გადადის, მერე მისი მართვა ძალიან ადვილი ხდება.
_ ე. ი. ივანიშვილი საკუთარი გარემოცვის ტყვეა?
_ რასაკვირველია. ივანიშვილი ყველაფრის ერთპიროვნული გადამწყვეტია და მასზე ზემოქმედება სრულიად სხვა ხერხით შეიძლება! ის უფრო მოწყვლადია, ანუ თვითონ შექმნა სისტემა, რომლის ტყვეც თვითონვეა.
დიქტატურის ყველაზე კარგ მაგალითად შეიძლება, სტალინი ჩავთვალოთ, მაგრამ როგორ გგონიათ, სტალინი საკუთარი სისტემისა და გარემოცვის ტყვე არ იყო?
_ ივანიშვილის გარემოცვაში დღეს ყველაზე გავლენიანი ვინ არის?
_ ვფიქრობ, ახლა კალაძესა და გახარიას შორის ბრძოლა მემკვიდრეობისთვის მიდის!
ამის გარდა, რასაკვირველია, სხვა ქვედინებებიც არსებობს.
მოკლედ, 2020 წლის მემკვიდრეობისთვის ბრძოლა დაწყებულია _ ერთ მხარეს არის შედარებით პოლიტიკოსი და არჩეული პირი _ პრეზიდენტის შემდეგ, არჩევითობის ყველაზე მაღალი, ასე ვთქვათ, სტატუსი კალაძეს აქვს. მეორე მხარეს კი მენეჯერი გახარიაა, რომელიც სრულიად სხვა სფეროდან არის მოსული, თუმცა გარკვეული პოლიტიკური გამოცდილება კალაძეს უკვე აქვს. ამ ორს შორის რეალური ჭიდაობა მიდის.
ისე, ბახტაძე ხრუშჩოვივით შუალედური ფიგურაა.
_ ე. ი., არ გამორიცხავთ, რომ პრემიერი კალაძე გახდეს?
_ არა, არა. კალაძე შეეცდება, რომ პრემიერი სუსტი იყოს. თვითონ, რასაკვირველია, პრემიერს ვერ დასვამს, მაგრამ სუსტი პრემიერი იმის გარანტია იქნება, რომ პოლიტიკური გუდი თვითონ მართოს, ანუ იმაზეა ლაპარაკი, თუ ვინ ჩაიგდებს ხელში „ოცნებას“ და ვინ შეძლებს მემკვიდრეობის შენარჩუნებას.
_ თუ კალაძე დაინახავს, რომ პარტიას ხელში ვერ იგდებს, გამორიცხავთ, რომ ოპოზიციაში წავიდეს?
_ ოპოზიცია იმას ნიშნავს, რომ ხელისუფლებაში აღარ იყო. ამიტომ არ მგონია, რომ კალაძე ოპოზიციაში წავიდეს, მაგრამ ეცდება, რომ თავისი გავლენა მაქსიმალურად შეინარჩუნოს და „ოცნებას“ მხოლოდ მაშინ მოწყდეს, როცა „ოცნება“ საკუთარ თავს ამოწურავს.
სხვათა შორის, ეს თავიდანვე იყო ჩადებული, ანუ ერთადერთი პიროვნება, რომელსაც დამოუკიდებლობის ხარისხი შედარებით თითქოს მაღლი ჰქონდა, სწორედ კალაძე იყო, რადგან ის ივანიშვილზე ფინანსურად დამოკიდებული არ ყოფილა. ეს ილუზია ნელ-ნელა იქმნებოდა და ამის შემდეგ უნდა გამოჩნდეს რაღაც საკითხი, რაზედაც კალაძე და ივანიშვილი ერთმანეთს დაუპირისპირდებიან. ამან კულუარებიდან უნდა გამოჟონოს და ეს ხმები თანდათან გარკვეული დაპირისპირების თემად იქცეს, ანუ იგივე უნდა მოხდეს, რაც „ნაცმოძრაობაში“ მოხდა.
_ კერძოდ?
_ „ევროპული საქართველო“ „ნაციონალური მოძრაობისგან“ სწორ დისტანციას აკეთებს და ფიქრობს, რომ ცალკე ცენტრი შექმნას. დაახლოებით, ასეთი რაღაც „ოცნებაშიც“ დაიწყება, თუმცა კალაძე ეცდება, რომ ეს რაც შეიძლება, გვიან მოხდეს. მას ურჩევნია, რომ სხვა სატელიტები შექმნას, ვიდრე „ოცნებას“ თავად მოწყდეს.
_ ვადამდელი საპარალმენტო არჩევნების დანიშვნის შემთხვევაში კალაძის ეს სცენარი მაინც იმუშავებს?
_ პრესინგი, რომელსაც ახლა „ნაციონალური მოძრაობა“ და მასთან ერთად მყოფი სხვა პოლიტიკური ძალები ახორციელებენ, აუცილებელია, მაგრამ არ ვფიქრობ, რომ ვადამდელი არჩევნები მალე დაინიშნება და ამიტომ, ეს პრესინგი გაგრძელდება. მთავარია, ტონუსი შენარჩუნდეს. პრესინგის მთელი მუღამი ის არის, რომ მოწინააღმდეგეს შეცდომა დააშვებინო. ოპოზიციას სწორედ ეს ტაქტიკა აქვს აღებული, რომ ხელისუფლებამ შეცდომა დაუშვას.
_ გაერთიანებულმა ოპოზიციამ ხელისუფლებას რა შეცდომა დააშვებინა?
_ დამღა კი არა, პრაქტიკულად, განაჩენია, რომ ხელისუფლებამ არჩევნების მეორე ტური ამ ფორმით ჩაატარა და ეს უკვე უდიდესი შეცდომაა.
რაც შეეხება იმას, თუ რა შეცდომები შესაძლოა, მოჰყვეს ასეთ პრესინგს, უკვე შეცდომაა, რომ გვყავს ხელისუფლება, რომელსაც პოლიტიკურ გამოწვევაზე პოლიტიკური პასუხი არ გააჩნია და პასუხს სრულიად სხვა სფეროში სცემს. მსგავსი შეცდომა კიდევ ძალიან ბევრი იქნება…
_ ოპოზიციის იმ ნაწილმა, რომელიც არჩევნებში დამოუკიდებლად მონაწილეობდა, შეცდომა ხომ არ დაუშვა, მეორე ტურში ვაშაძეს რომ არ დაუჭირა მხარი?
_ სხვათა შორის, ვაშაძესთან ინტერპარტიული შეხვედრა გვქონდა და ვუთხარი, რაც არ მომეწონა.
_ რა არ მოგეწონათ?
_ ვუთხარი, თქვენ ცდლობთ, რომ ისევ ორი ცენტრი იყოს, ასევე ცდილობთ, რომ ყველანი ერთი ცენტრის გარშემო გავერთიანდეთ, მაგრამ ჯერ კიდევ არის შანსი, რომ გაჩნდეს რაღაც გარკვეული ცენტრი, რომელიც თქვენს დაშორებას შეძლებს, რადგან ყველაფერი ეს შეიძლება, სამოქალაქო დაპირისპირებამდე მივიდეს. ჯერჯერობით, ამის შანსი არის, მაგრამ თუ ეს შანსი ამოიწურება, სხვა გამოსავალი არ დარჩება და სადღაც უნდა გავიდეთ-მეთქი. ასევე შევთავაზე, რომ დავსხდეთ და თამაშის წესებზე შევთანხმდეთ-მეთქი.
_ ეს იმ შეხვედრაზეა საუბარი, „ლეიბორისტების“ ოფისში რომ გაიმართა?
_ დიახ.
_ ამ ფორმატის მოლაპარაკებები აღარ გაგრძელდება?
_ როგორ არა, გაგრძელდება. ხელისუფლებას უნდა, რომ „ნაციონალური მოძრაობა“ იზოლაციაში მოაქციოს. „ნაციონალები“ ამბობენ, რომ რაღაც ახალი იქმნება, მაგრამ ახალი არ იქმნება.
_ აბა?
_ ვაგრძელებთ ამ ფორმატით მუშაობას.
სხვათა შორის, იმას, რასაც, თავის დროზე, „ნაცმოძრაობას“ ვთხოვდი, ახლა ამ ხელისუფლებას ვთხოვ. ასე რომ, პირადად ჩემთვის პოზიცია არ შეცვლილა.
_ „ოცნების“ არსებობისთვის „ნაციონალური მოძრაობა“ ხომ აუცილებელია?
_ რასაკვირველია. ისინი ერთმანეთს კვებავენ და ყველაზე მტად სწორედ „ოცნებას“ აწყობს, რომ „ნაციონალური მოძრაობა“ იყოს, თუმცა ეს შეიძლება, ისეთ ტალღად გადაიქცეს, რომ „ოცნება“ საერთოდ წალეკოს! აქედან გამომდინარე, „ოცნების“ ბრენდი, რომ ყველა, ვინც „ნაცმოძრაობასთან“ მოლაპარაკებაზე დასხდება, „ნაცმოძრაობა“ გახდება, აღარ იმუშავებს. დღეს ის სიტუაცია არ არის, რომ ხელისუფლებამ კომფორტულად იგრძნოს თავი!
_ დაბოლოს, გოჩა, ქვეყანა შექმნილი პოლიტიკური და ეკონომიკური კრიზისიდან რომ გამოვიდეს, პოლიტიკური ძალები რას აკეთებთ?
_ პოლიტიკური კრიზისი, როგორც წესი, თავიდან იწყება ხოლმე, ანუ თავი არ მართავს და ორგანიზმი ავად ამიტომ არის ხოლმე. თუ თავი არ შეიცვლება და ბევრი რამის ცვლილება სისტემურად არ მოხდება, ადამიანების, ასე ვთქვათ, მაცივრის პრობლემაც არ მოგვარდება.
დღეს სიტყვა „პოლიტიკოსი“ ნეგატივს იწვევს, ბიზნესმა პოლიტიკას რევანში აუღო და სანამ ასეთი სიტუაციაა, რასაკვირველია, ციდან მანანა არ ჩამოიყრება. პოლიტიკოსები თამაშის წესებზე უნდა შევთანხმდეთ და ეს წესები შუა გზაზე ვიღაცის სასარგებლოდ არ უნდა შეიცვალოს!
_ ჩიხში ვართ?
_ დიახ, მაგრამ ასეთ ჩიხში საქართველო ბევრჯერ ყოფილა და გამოსულა.
_ იმედია, ახლაც გამოვა.
_ რასაკვირველია!..

გიორგი აბაშიძე