„ქრონიკა+“-ს ესაუბრება „დემოკრატიული მოძრაობა _ ერთიანი საქართველოს“ ლიდერი _ ნინო ბურჯანაძე:

_ ქალბატონო ნინო, თბილისს შეფარებული აზერბაიჯანელი ჟურნალისტის, აფგან მუხთარლის ბაქოს საკანში აღმოჩენამ, ამ ინფორმაციის გავრცელებისთანავე, უამრავი პასუხგაუცემელი კითხვა გააჩინა. თქვენ როგორ შეაფასებდით მომხდარს, რა შესაძლო პოლიტიკური შედეგები ექნება მას?

_ იმ დღეს, როდესაც ეს ფაქტი გახმაურდა, კომენტარის გაკეთებისგან თავი შევიკავე იმიტომ, რომ, უბრალოდ, არ ვიცოდი, რა ხდებოდა და იმდენად აბსურდული განცხადებები კეთდებოდა, ძალიან ძნელი იყო ამაზე ადეკვატური კომენტარის გაკეთება. დღეს აბსოლუტურად გამაოგნებელია ის ფაქტი, რომ რამდენიმე დღეა გასული და ხელისუფლება ვერ გვპასუხობს, რეალურად რა მოხდა. დაუჯერებელია ის კომენტარები, რომელსაც ხელისუფლება აკეთებს და, რა თქმა უნდა, ის, რაც მოხდა, ერთმნიშვნელოვნად მიუთითებს იმაზე, რომ ჩვენ, უბრალოდ, სახელმწიფო არ გვაქვს. აქ ორი ვერსია იყო: შეიძლება იყოს, მხოლოდ და მხოლოდ, ის, რომ ადამიანი ისე წაიყვანეს, ამის შესახებ საქართველოს ხელისუფლებამ არაფერი იცოდა, რაც სწორედ მიუთითებს სახელმწიფოს არარსებობას, ელემენტარული სტრუქტურები არ არსებობს და საერთოდ გაუგებარია, რა ხდება; ან მეორე ვითარება, რომ ამაში ჩართული იყო ხელისუფლება. მაგრამ ასეთ შემთხვევაში ხელისუფლებამ რეალური ახსნა-განმარტება უნდა გააკეთოს, რა მოხდა. ის, რომ ჩვენ ქვეყანა არ გვაქვს, ძალიან ნათლად დადასტურდა ამ კონკრეტული ფაქტიდან გამომდინარეც. მე პირადად ძალიან კეთილგანწყობილი ვარ აზერბაიჯანის სახელმწიფოს მიმართ, ჩვენთვის ძალიან მეგობრული სახელმწიფოა, მაგრამ უნდა ვთქვა, ძალიან ძნელად დასაჯერებელია ის, რომ ადამიანმა, რომელიც აქ თავს აფარებდა, როგორც ჩვენ გვეუბნებიან მისი ოჯახის წევრები, დარეკა და თქვა, რომ მაღაზიაში პურს ყიდულობდა და რამდენიმე წუთში სახლში იქნებოდა, აღმოჩნდა, თუნდაც, მწვანე საზღვარზე, ან საზღვრისპირა ნებისმიერ მონაკვეთზე და გადავიდა ქვეყანაში, სადაც ფიქრობდა, რომ მას დააკავებდნენ. აქ ძალიან ბევრი კითხვის ნიშანია. თუ ამ კითხვებს პასუხი არ გაეცა, ეს ერთმნიშვნელოვნად ძალიან სერიოზულად უსვამს კითხვის ნიშანს ხელისუფლებას, საერთოდ ქვეყანაში მის არსებობას, მაგრამ ვფიქრობ, რომ თითქოს ეს არავის აღარ აწუხებს, თითქოს მოსახლეობის დიდი ნაწილი შეეგუა იმას, რომ ჩვენ, უბრალოდ, აღარ ვართ სახელმწიფო; რომ ეს არის კერძო კანტორა, სადაც ყველაფერი შეიძლება მოხდეს.

_ გასულ კვირას ქართველმა სამართალდამცველებმა თბილისში თურქეთის მოქალაქე მუსტაფა ემრე ჩაბუქი დააკავეს, რომელიც აქ პედაგოგიურ საქმიანობას ეწეოდა. მას ანკარა საკმაოდ მძიმე ბრალდებებს უყენებს. მას შემდეგ, რაც აზერბაიჯანელი ჟურნალისტი ბაქოში საკუთარი ნების წინააღმდეგ აღმოჩნდა, ხომ არ იზრდება იმის ალბათობა, რომ დაკავებული მუსტაფა ჩაბუქი თურქეთის ციხეში აღმოჩნდეს?

_ გასაკვირი არაფერი იქნება, თუ გავითვალისწინებთ იმას, რაც აზერბაიჯანელი ჟურნალისტის მიმართ მოხდა. უდანაშაულობის პრეზუმპციას ვერ დავარღვევ, ვერც იმას ვიტყვი, რომ ეს ადამიანები რაიმეში დამნაშევეები არიან და ვერც იმას ვიტყვი, რომ ისინი უდანაშაულოები არიან. ბუნებრივია, არ ვიცი, რა დგას იმ ბრალდებების უკან, რასაც ან ერთს, ან მეორეს უყენებს აზერბაიჯანი ან თურქეთი, მაგრამ ეს მეორე თემაა. აქ ლაპარაკია იმაზე, რაც მოხდა, როდესაც ქალაქის ცენტრში, დღისით, მზისით, ადამიანი გაუჩინარდა და ამაზე ხელისუფლება პასუხს ვერ გვცემს.

_ დიდი ხანია, ბიძინა ივანიშვილი საჯარო სივრცეში არ გამოჩენილა. ცოტა ხნის წინათ გავრცელდა ინფორმაცია, რომ იგი რეგიონებში იმ მიზნით დადის, საზოგადოებას მოთმინებისკენ მოუწოდოს. ის აცხადებს: „მოთმინებისკენ მოვუწოდებ ხალხს. რატომ მოვუწოდებ? იმიტომ, რომ საზოგადოების დიდი ნაწილი ისევ ისეთივე გაჭირვებული დარჩა ამ 4 წლის განმავლობაში, როგორიც იყო და ძალიან უჭირს, შეაფასოს მთავრობის წვლილი. ძალიან ბევრი უმუშევარია და ძალიან უჭირს ხალხს, შემოსავალიც არ გაზრდია, ან საერთოდ არ გააჩნია ბევრს. როგორც არ ჰქონდა „ნაციონალების“ დროს სამსახური, ისე არ აქვს ახლაც ბევრს“. თქვენი აზრით, რა არის ამის მიზეზი, რომ ექსპრემიერი ხალხს მოთმინებისკენ პირადად მოუწოდებს?

_ „ნაციონალების“ დროს რომ ბევრი რამე ცუდი იყო და ხალხს მოთმენა აღარ უნდოდა, იმიტომ აირჩიეს ბიძინა ივანიშვილი, თორემ ის სხვა რა კრიტერიუმით უნდა აერჩიათ?! და საერთოდ, რა კრიტერიუმით ცვლის ადამიანი ხელისუფლებას? _ იმ კრიტერიუმით, რომ წინა ხელისუფლების დროს რაღაც არ მოსწონდა: უსამართლობა, უსამსახურობა, მძიმე ეკონომიკური მდგომარეობა და ა. შ. ხალხი ცვლის წინა ხელისუფლებას და მოჰყავს ახალი, რომ ეს რეალობა შეიცვალოს. არ მიკვირს, რომ ივანიშვილმა გადაწყვიტა, მოსახლეობას შეხვდეს, იმიტომ, რომ არჩევნები ძალიან მოახლოვდა, ეს უკვე ტრადიციად იქცა, რომ წლიდან წლამდე ის გარკვეულ დაპირებებს გასცემს, შემდეგ დაიმალება, ამ დაპირებებს არავინ ასრულებს, გარკვეული პერიოდის შემდეგ, არჩევნების წინ, ისევ გამოჩნდება და ისევ ხვდება მოსახლეობას. იცით, რა _ მოსახლეობის გადასაწყვეტია, თუ აპირებს, რომ ისევ ივანიშვილის ტყუილებს დაუჯეროს, მაშინ ნუღარ წუწუნებს, რომ საჭმელი არ აქვს, სასმელი არ აქვს, სამსახური არ აქვს, უსამართლობაა, მაშინ მოითმინოს!.. დავარქვათ ყველაფერს თავისი სახელი, ძალიან ბევრმა ადამიანმა თავისი ხმა საპარლამენტო არჩევნებზე გაყიდა, ის ხმები ივანიშვილმა იყიდა და იმ ხმებში მან ფული გადაიხადა. ის, პირველ რიგში, ბიზნესმენია და ამიტომ არ თვლის თავს ვალდებულად, რომ იმაში, რაშიც ფული გადაიხადა, კიდევ იმის შემდეგ რაღაც დანაპირებები შეასრულოს. დანაპირების შესრულების მოთხოვნა გაქვს მაშინ, როდესაც მიდიხარ საარჩევბო ყუთთან და შენი შინაგანი განწყობილებებიდან გამომდინარე ხმას აძლევ ამა თუ იმ პოლიტიკურ ძალას და მას მერე სთხოვ შენი მიცემული ხმის სანაცვლოდ დაპირების შესრულებას, მაგრამ როდესაც შენ ხმა მიეცი ფულის, ან კონკრეტული მერკანტილური დაპირების სანაცვლოდ, აქ ანგარიში გასტუმრებულია. ამიტომ ნუ გაგვიკვირდება, როდესაც „ქართული ოცნება“ ფიქრობს, რომ მას არ აქვს საზოგადოების ვალი. მას არ აქვს საზოგადოებისგან მიღებული ვალდებულება ხმების გამო, მან ამ ხმებში საკმაოდ დიდი ფული გადაიხადა, ამიტომ საზოგადოებამ უნდა გააკეთოს არჩევანი. რა თქმა უნდა, ყველას არ ეხება და ნამდვილად არ მინდა, საკუთარ თავზე მიიღოს ყველამ, მაგრამ იმ ადამიანებმა, რომლებმაც სოციალური დახმარების მოხსნის შიშით, ან სამსახურის დაკარგვის შიშით, განსაკუთრებით ეს ეხება საკრებულოებისა და სხვა სახელმწიფო სამსახურების თანამშრომელებს, ან კონკრეტული 20-30 და თუნდაც 100 ლარის სანაცვლოდ ხმა გაყიდეს. საარჩევნო კომისიის წევრებმა, რომლებმაც საკმაოდ დიდი თანხა აიღეს და თვალი დახუჭეს გაყალბებებზე, ამ ადამიანებმა ან უნდა გადაწყვიტონ, ან უნდა მოითმინონ, ან მოდის არჩევნები და არანაირად არ უნდა დაუშვან არავითარი მანიპულირება _ დადგნენ იქ, სადაც სინდისი კარნახობს და მერე უკვე ხელისუფლებაში მოსულ ძალას მოსთხოვონ კონკრეტული ხმის სანაცვლოდ გასაკეთებელი საქმეები. ეს არის ძალიან მარტივი ჭეშმარიტება და სანამ ჩვენთან საზოგადოება მყარად არ დადგება, რომ არ დაუშვას არჩევნებით მანიპულირება, მანამ ჩვენ ყოველთვის ვიქნებით ივანიშვილის, ან პეტრიაშვილის, რა გვარიც არ უნდა დავასახელოთ, გადმოგდებული მოწყალების ამარა.

_ ყოფილ მთავარ პროკურორ ოთარ ფარცხალაძესა და აუდიტის სამსახურის უფროს ლაშა თორდიას შორის მომხდარმა ინციდენტმა უამრავი პასუხგაუცემელი კითხვა გააჩინა. ამავდროულად, თბილისის მერმა დავით ნარმანიამ დაადასტურა, რომ აუდიტის სამსახურის ხელმძღვანელის პოსტზე მისი კანდიდატურა განიხილება. რამდენად სწორად მიიჩნევთ ნარმანიას აუდიტის სამსახურის უფროსად დანიშვნას? ოპონენტები ხელისუფლებას ახსენებენ, რომ ისეთივე გადაცდომის გამო, რაც ახლა ნარმანიას აქვს ფარცხალაძესთან დაკავშირებით, ასეთივე დანაშაულზე გიგი უგულავა ციხეში იჯდა…

_ ძალიან მარტივია, თორდია არ მიეკუთვნება იმ ადამიანებს, რომელთა მიმართაც მე რაიმე პოლიტიკური, ან ადამიანური სიმპათია მაქვს, პირიქით, _ მისი პარტიული კუთვნილების გამო, ის, რომ „ნაციონალია“, ეს ყველამ იცის, მისი პოზიციის გამო, რომელიც მას ჰქონდა და თუნდაც მისი საქმიანობის გამო, რომელსაც ეწეოდა აუდიტის სამსახურში, როდესაც არცთუ ობიექტური იყო პოლიტიკურ პარტებთან მიმართებით, ამაზე თუნდაც ბოლო არჩევნების დროს გამოქვეყნებული მისი ბრძანებულება ლაპარაკობს, მაგრამ ამას არ აქვს მნიშვნელობა. თორდია მომწონს თუ არა, ფაქტია, რომ სახელმწიფოში ერთ-ერთი უმაღლესი თანამდებობის პირი სცემეს, სცემა პროკურატურისა და სამართალდამცველი ორგანოების  არაფორმალურმა ლიდერმა, ეს საქმე გამოძიებული არ არის და ვიღაც თანამდებობიდან მიდის იმის სანაცვლოდ, რომ ეს საქმე ჩაიფარცხოს. ეს კიდევ ერთხელ ლაპარაკობს იმაზე, რომ ქვეყანა არ არსებობს! ბიძინა ივანიშვილი რომ გვყავს ქვეყნის არაფორმალურ მმართველად, ეს ქვეყნის ერთი უბედურებაა, ახლა ფარცხალაძე უნდა გვყავდეს არაფორმალურ მმართველად? ძალიან დიდი ბოდიში, მაგრამ ამას თუ ერი აიტანს, უფრო მეტის ღირსებიც ვყოფილვართ და მეტიც დაგვემართება!

_ როგორ შეაფასებთ საქართველოში ნატოს საპარლამენტო ასამბლეის სამუშაო ვიზიტს? როგორ ფიქრობთ, რამდენად რეალურად გამოჩნდა საქართველოს ნატოში გაწევრიანების შანსი?

_ კითხვაზე კითხვითვე გიპასუხებთ, _ იმდენი სპეკულაცია და საუბარია ნატოსთან დაკავშირებით, დავანებოთ იმაზე საუბარს თავი, გახდება თუ არა საქართელო ნატოს წევრი, მივუახლოვდით თუ არა ნატოს, უფრო შორს ვართ თუ უფრო ახლოს და ა. შ. ერთი წამით წარმოვიდგონოთ, რომ დღეს გამოცხადდა, _ საქართველო გახდა ნატოს წევრი. გეკითხებით, _ ხვალ რა მოხდება? რა არის ჩვენი ამოცანა, რომ ნატოში გავწევრიანდეთ, თუ ქვეყანა გავამთლიანოთ, რომელია პრიორიტეტული?! გეკითხებით, _ დღეს გავწევრიანდით ნატოში, რა ხდება ხვალ აფხაზეთთან და სამაჩაბლოსთან მიმართებით? რა ხდება ხვალ, ზეგ, მაზეგ, რა ხდება 5 წლის შემდეგ? რუსეთს შეეშინდება და თავის ჯარს გაიყვანს აფხაზეთიდან და სამაჩაბლოდან?! ეს ხომ გამორიცხულია, ალბათ, პირიქით _ უფრო მეტს შემოიყვანს! ნატო რას იზამს, ომს დაუწყებს რუსეთს და ომით გაყრის რუსეთის ბაზებს საქართველოდან? ეს ხომ გამორიცხულია, ე. ი. რას ვაკეთებთ _ ხელს ვაწერთ საქართველოს გაყოფას?! ღმერთმა მოგახმაროთ, ვისაც ასეთი ნატო გინდათ! მე ვიბრძოლებ იმისთვის, რომ ჩემი ქვეყანა გავამთლიანო! მე ნამდვილად მინდოდა, რომ ჩემი ქვეყანა ნატოში გაწევრიანებულიყო, მაგრამ მაშინ, როდესაც ამის შანსი საქართველოს ჰქონდა და როდესაც საქართველოს ნატოს წევრობა არ ნიშნავდა ქვეყნის გაყოფას! მე ნატო მჭირდებოდა და მინდოდა იმისთვის, რომ გამთლიანებულ საქართველოს ნატოს დაცვის გარანტიები ჰქონოდა, რომ გამთლიანებული საქართველო ყოფილიყო ნატოში! ვისაც უნდა, რომ ნახევარი საქართველო შევიდეს ნატოში და მეორე ნახევარ საქართველოში იდგეს რუსეთის ჯარი, მიმაჩნია, რომ ამ ადამიანებს ან გაცნობიერებული არ აქვთ, რომ ქვეყნის გაყოფაზე აწერენ ხელს, ან პირდაპირი მოღალატეები არიან და შეუძლიათ, რომ პარიზში უვიზოდ წასვლის გამო გაყიდონ აფხაზეთი და სამაჩაბლო! მე ამ ადამიანთა კატეგორიას არასოდეს მივეკუთვნებოდი და არც არასოდეს ვიქნები ამ ადამიანების კატეგორიაში!

_ თქვენ რუსეთთან დიალოგში ხედავთ ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენას?..

_ რა თქმა უნდა, ეს არის ელემენტარული ჭეშმარიტება, რომელზედაც, ქართველების გარდა, დედამიწაზე არავინ დაობს. ის, რომ ნებისმიერი პრობლემის მოგვარება უნდა შეგეძლოს ან ძალით, რომელიც ჩვენ არ გვაქვს, ან დიალოგით, ამაზე ქართველების გარდა, არავინ დაობს. ძალიან დიდი ბოდიში, მაგრამ ჩვენ ასეთი რა გამოტვინება დაგვემართა, რა ღმერთმა დაგვწყევლა, რომ ელემენტარულ ჭეშმარიტებაზე უკვე კითხვის ნიშნებს ვსვამთ, ეს ნამდვილად არ ვიცი!

_ საკონსტიტუციო საკითხებზე მომუშავე კომისიაზე ვისაუბროთ. ახლად მისაღები კონსტიტუციის მიხედვით, ქვეყანა საპარლამენტო მმართველობაზე გადადის. თქვენ როგორ ფიქრობთ, არის საქართველო მზად, რომ აქ ამ მოდელმა იმუშაოს?

_ ამ კითხვაზე დაგეთანხმებით, პირველ რიგში, პასუხია გასაცემი, _ არის თუ არა მზად ქვეყანა საპარლამენტო რესპუბლიკისთვის და საერთოდ, ვის ჰკითხა დღევანდელმა ხელისუფლებამ, როდესაც ქვეყანა საპარლამენტო მოდელზე გადაჰყავს? რატომ არ ვითვალისწინებთ იმას, რომ ძალიან ბევრ სახელმწიფოში, სადაც დღეს საპარლამენტო მოდელი მუშაობს, ლაპარაკობენ სწორედ საპრეზიდენტო მმართველობის გაძლიერებაზე. რატომ არ ვითვალისწინებთ იმას, რომ საპარლამენტო მოდელი მუშაობს მხოლოდ იმ ქვეყნებში, სადაც არის ძალიან ძლიერი ტრადიციული დემოკრატია, ძალიან ძლიერი დამოუკიდებელი პოლიტიკური პარტიები და არა სატელიტი პარტიები, რომელთაც როგორც უნდა, ისე ათამაშებს ერთი კონკრეტული ადამიანი. ასევე დაისმება კითხვა, _ მარგველაშვილი რომ არ შეწინააღმდეგებოდა ბიძინა ივანიშვილს და მისი აბსოლუტური მონა-პრეზიდენტი ყოფილიყო, დაისმებოდა თუ არა პრეზიდენტის არჩევის წესის შეცვლის საკითხი? მაგრამ აქაც ძალიან დიდი დანაშაული აქვს ჩადენილი ჩვენს მოსახლეობას. როდესაც ხალხს ვსაყვედურობ, არ მინდა ისე ჩათვალოს, თითქოსდა მსი გაჭირვების არ მესმის, მაგრამ როდესაც ის კითხულობს, _ რა დავაშავე, რატომ ვარ ამ ჩაკეტილ წრეში, რატომ ვერ გაარღვია საქართველომ ეს წრე? მინდა, რომ ამ ადამიანებმა არა მხოლოდ პოლიტიკოსების შეცდომებზე ილაპარაკონ, რომელიც უდავოდ არსებოდა და, რა თქმა უნდა, პოლიტიკოსებს შეცდომებიც გვაქვს დაშვებული, ბევრ პოლიტიკოსს დანაშაულიც აქვს ჩადენილი, მაგრამ ერთია _ მოსთხოვა თუ არა საზოგადოებამ პასუხი ამ პოლიტიკოსებს ისე, როგორც საჭიროა? დღეს რომ „ნაციონალური მოძრაობა“ ზის პარლამენტში და იგივე „დემოკრატიული მოძრაობა“ პარლამენტს გარეთაა, როცა ყველამ იცის, რომ ჩვენ ბარიერი ნამდვილად გადალახული გქვონდა და ამას საზოგადოება დუმილით შეხვდა, ეს ნორმალურია?! როდესაც აბსოლუტურად ყველამ კარგად ვიცით, რომ პრეზიდენტის არჩევნების წესს ცვლიან მხოლოდ იმიტომ, რომ მარგველაშვილმა გაბედა და ივანიშვილს შეეპასუხა, ეს ნორმალურია?! როდესაც ამაზე საზოგადოება ძალიან დიდ და აშკარა პროტესტს არ გამოხატავს, აქ ხომ მარგველაშვილზე არ არის საქმე, აქ არის საქმე ინსტიტუტზე, რომელმაც უნდა განსაზღვროს ქვეყნის დამოუკიდებლობა. ჩვენ რაზე ვაწერთ ხელს, თუ გავჩუმდებით, რომ პრეზიდენტის არჩევის წესს შეცვლიან? თუ გავჩუმდებით, რომ კონსტიტუციაში მანდატების გადანაწილების ისეთ სქემას მიიღებენ, როგორიც ივანიშვილს უნდა? ჩვენ ხელს ვაწერთ იმაზე, რომ ქვეყანა საბოლოოდ ძალიან იაფად მიეყიდოს (თუმცა როდესაც ქვეყანაზეა ლაპარაკი, ფასს მნიშვნელობა არ აქვს) ბიძინა ივანიშვილს, რომელიც, ერთი საპრეზიდენტო ინსტიტუტი დარჩა და, ამასაც ჯიბეში ჩაიდებს, მერე მოგვადგება პარტიებს და, მისდა საბედნიეროდ, ბევრი პარტია ნამდვილად არ არის ისეთი, რომელიც დამოუკიდებელია და რეალურად იბრძვის. პარტიების აბსოლუტურ უმრავლესობას ის თითქმის თავის ჭკუაზე ათამაშებს, სულაც არ გამიკვირდება, რომ რაღაც პროვოკაციები დაიწყოს იმ ადამიანების მიმართ, ვისაც გამბედაობა აქვს, რომ კიდევ შეეწინააღმდეგოს ივანიშვილს, საბოლოოდ ის ჩაკლავს ყველაფერს და ქვეყანა მას ჯიბეში ექნება. ამას უნდა მოვაწეროთ ხელი?! ქვეყანას, რომელსაც ტერიტორიები აქვს დასაბრუნებელი, შეიძლება, საპარლამენტო რესპუბლიკაზე გადადიოდეს და შეიძლება, ერთი პირი არ ჰყავდეს დამოუკიდებლად მოლაპარაკე, რომელსაც მაღალი ლეგიტიმაციის ხარისხი ექნება?! ჩვენ არ ვიცით, როგორ ხდება მაჟორიტარების არჩევა! ჩვენ არ ვიცით და ვერ ვხვდებით იმ ე. წ. 300 ხმოსანს როგორ აირჩევს ბიძინა ივანიშვილი, როდესაც ყველა მათგანი ნაყიდი ეყოლება და ყველა მათგანი ფულით ეყოლება არჩეული?! ჩვენ უნდა ჩამოვყალიბდეთ _ ან გვინდა სახელმწიფო, ან არ გვინდა! ან ვიბრძვით იმისთვის, რომ ქვეყანა არსებობდეს, ან ჩავბარდით ყველა. ჩემზე, ჩემს თანაგუნდელებზე და კიდევ ადამიანების გარკვეულ ჯგუფზე ამას არ ვიტყვი, რადგან არცთუ ცოტაა საქართველოში იმ ადამიანების რიცხვი, რომელიც ამას არ შეეგუება, მაგრამ გამოდის, რომ აბსოლუტური უმრავლესობა დაეთანხმება იმას, რომ ქვეყანა, უბრალოდ, ერთ კაცს ჰქონდეს ჯიბეში და როცა ეს ერთი კაცი გადაწყვეტს, მაშინ პრეზიდენტი უნდა აირჩეს, პრეზიდენტი უნდა გადადგეს, როცა ეს კაცი გადაწყვეტს, მაშინ გზა უნდა გადაიკეტოს 3-4 საათი და ხეები გადაიტანოს თავის პარკში, როდესაც ეს კაცი გადაწყვეტს, ხალხს უნდა შეხვდეს მაშინ და უთხრას _ მოთმინეთო! ივანიშვილისთვის ძალიან ადვილია მოთმენაზე ლაპარაკი, როდესაც მილიარდები აქვს და მას არ აწუხებს ის პრობლემა, რაც ხალხს აწუხებს, მაგრამ მას აქვს ცხოვრებაში გავლილი ეტაპი, ამას ამ შემთხვევაში, მხოლოდ დადებითად მინდა გავუსვა ხაზი, როდესაც მას ძალიან უჭირდა, გაიხსენოს _ მაშინ შეეძლო მოთმენა?! მაშინ ჰქონდა მას იმ ფუფუნების შესაძლებლობა, როდესაც უკიდურესად რთული ეკონომიკური მდგომარეობა ჰქონდა, რომ მოეთმინა, ვიდრე ხელისუფლება გაზულუქდებოდა?! გაიხსენოს თავისი ეს მდგომარეობა, დღევანდელი გადმოსახედიდან ნუ უყურებს მარტო საზოგადოების მდგომარეობას! დღეს ძალიან ადვილია ბიძინა ივანიშვილმა თქვას, _ მოითმინეთო. აბა, ერთი წამით წარმოიდგონოს საკუთარი თავი იმ მდგომარეობაში, როდესაც შვილისთვის საჭმლის ფული არ ექნება, ან მშობლისთვის წამლის ფული! არავის უყვარს მასზე ნაკლებად თავისი შვილი, ან მშობელი, მესმის, რომ საკუთარი ოჯახი ძალიან უყვარს, მაგრამ სხვებსაც უყვარს და როგორ მოითმინოს იმ ხალხმა ან როდემდე _ სანამ ივანიშვილი ყველა ხეს თავის პარკში არ გადარგავს?! კიდევ ვიმეორებ: ეს არ არის მხოლოდ ივანიშვილის ბრალი, ყველა ხელისუფლება ბედავს იმდენს, რამდენსაც მას საზოგადოება აბედინებს! ყველა ხელისუფალი მიდის იმ ზღვრამდე, რა ზღვრამდეც მას საზოგადოება მიუშვებს! „მწვანე კონცხი“ იყო საქართველოში ერთ-ერთი საუკეთესო ადგილი, დღეს ეს ადგილი აღარ არსებობს და ამაზე ხალხი ხმას არ იღებს, საზოგადოების აბსოლუტური უმრავლესობა გაჩუმებულია! არის მეორე უკიდურესობა _ როდესაც ადამიანები ამბობენ, იცით, რა, მთავრობა ცუდია, მაგრამ ივანიშვილს არცხვენენ, მან არ იცის! ერთ-ერთი ოპოზიციური პარტიის ლიდერიც გამობრძანდა და თქვა: კონსტიტუციას ცვლიან, მაგრამ ეს საპატლამენტო უმრავლესობის ბრალია და ივანიშვილის ბრალი არ არისო! იმიტომაც ზის ის პარლამენტში და იმიტომ არ ვზივარ მე! თქვენ გჯერათ ის, რომ დღეს საკონსტიტუციო უმრავლესობა პარლამენტში ისე ცვლის კონსტიტუციას, რომ ეს ბიძინა ივანიშვილმა არ იცის?! ეს ძალიან მოსახერხებელი პიზიციაა, მთავრობა ლანძღო და ბიძინა ივანიშვილთან მისასვლელი გზა დაიტოვო! ამას აკეთებს დღეს ხელისუფლების დიდი ნაწილი, ამას აკეთებს დღეს, სამწუხაროდ, ინტელიგენციის დიდი ნაწილი და ამას აკეთებს პოლიტიკური პარტიების აბსოლუტური უმრავლესობა! სანამ ეს შემგუებლური პოზიციები იქნება, მანამ ვიქნებით იმ მდგომარეობაში, რაშიც ვართ და მაინცდამაინც ცოცხებამდე თუ უნდა მივიდეს საქმე, არც ეს იქნება ძალიან შორს, იმიტომ, რომ ყველა გაზულუქებული ხელისუფლება ბოლოს აქამდეც მიდის!

_ სწორედ ეს მიზეზები იყო, რომ ვერ მოახერხა მმართველმმა გუნდმა პოლიტიკურ ჯგუფებთან კონსენსუსის მოძებნა? მართლაც მიდის მმართველი გუნდი ძალაუფლების უზურპაციისკენ?

_ რატომ უნდა შეუთანხმდეს ოპოზიციას? ხელისუფლებას არ სჭირდება ოპოზიციასთან შეთანხმება! ხელისუფლებამ დაინახა, რომ არჩევნებზე ძალიან დიდ ფულს გადაიხდის მიუხედავად იმისა, რომ მოსახლეობას არ მოსწონს, მიუხედავად იმისა, რომ არაფერი შეუსრულებია… მთელი ქვეყანა ამბობდა, რომ „ქართულ ოცნებას“ არც ერთი დაპირება არ შეუსრულებია. ამიხსენით, როგორ მოხდა, რომ „ოცნებამ“იმდენი ხმა მიიღო, რამდენიც მიიღო?! მართალია, ამდენი არ მიუღია, მაგრამ პირველ ადგილზე რომ გავიდა, ამას მეც ვაღიარებ! ახლა ცოტა მეტ ფულს დახარჯავს! ბიძინა ივანიშვილისთვის არაფერი არ არის არჩევნებზე 100 მილიონის დახარჯვა იმიტომ, რომ ის და მისი ხელისუფლება იმ 100 მილიონს არჩევნებიდან ერთ წელიწადში უკან დაიბრუნებს, როგორც, თავის დროზე, 80 მილიონი დაიბრუნა სამ დღეში 2012 წლის არჩევნების შემდეგ, ოღონდ, ჩვენს პარტიას, მაგალითად, 26 მაისს წართმეული (ალბათ, დღეს უკვე დანგრეული იქნება), 5 მანქანა არ დაუბრუნებია და 26 მაისს დაზარალებულებს, არც ერთ მათგანს, ხელისუფლებამ კომპენსაცია არ მისცა იმის გამო, რაც მოხდა და რის ხარჯზეც მოვიდა ივანიშვილი ხელისუფლებაში. ამიტომ ხელისულებას მიაჩნია, რომ მას არ სჭირდება არც ოპოზიციასთან შეთანხმება, არც ჟურნალისტების აზრის გათვალისწინება, არც საზოგადოების აზრის გათვალისწინება, მას მიაჩნია, რომ ასე გააგრძლებს, კიდევ გადმოყრის 100 მილიონს არჩევნებზე ივანიშვილი და ისევ ხელისუფლებაში დარჩება. შეიძლება, ამ არჩევნებზე ასეც მოხდეს, მაგრამ ეს არის გზა არსაითკენ; ეს არის გზა, ყველა შემთხვევაში, ხელისუფლების ჩამოშლისკენ; ეს არის გზა, ყველა შემთხვევაში, დაპირისპირებისკენ; არ ვიცი, როდის იქნება ეს, ერთ წელიწადში, ორში თუ ხუთში, რადგან ძალიან დიდი ფული აქვს ივანიშვილს და, სამწუხაროდ, მილიარდები არა მარტო ქართულ პოლიტიკაში, არამედ დიდ ქვეყნებშიც კი ძალიან დიდ გავლენას ახდენს, მაგრამ პირდაპირ შემიძლია გითხრათ, რომ ყველა შემთხვევაში, ეს კრახით დამთავრდება! უბრალოდ, ქვეყანა კარგავს კატასტროფულ დროს და შანსს ძალიან ბევრი პრობლემის მოგვარებისთვის, მათ შორის, ტერიტორიული მთლიანობის!

_ სასოფლო-სამეურნეო მიწის უცხოელებზე გასხვისების საკითხზე ჩვენში აზრთა დიდი სხვადასხვაობაა. ბოლო დროს, თითქოს, ხელისუფლებამ უკან დაიხია და განაცხადა, რომ უცხოელებზე მიწა არ გაიყიდება გამონაკლისი შემთხვევების გარდა. ეს განცხადება მხოლოდ იმისთვის ხომ არ გაკეთდა, რომ საზოგადოებაში ვნებათაღელვა ჩამცხრალიყო, თუ, უბრალოდ, არ ვენდობით ხელისუფლებას და ამიტომ ვითხოვთ ჯიუტად, რომ კონსტიტუციაში ჩანაწერი გავაკეთოთ?

_ ჩვენი პარტია იყო ერთადერთი პოლიტიკური ძალა, რომელმაც საკონსტიტუციო კომისიაში შეიტანა ინიციატივა კონკრეტული ჩანაწერით, რომ აკრძალულიყო მიწის გაყიდვა. პირდაპირ გეტყვით, რომ ის პარტიები, რომლებიც ახლა გვეჯიბრებიან, რომ ქულები ჩაიწერონ და აცხადებენ, თითქოს მათი ინიციატივა იყო მიწის გაყიდვის აკრძალვა, სამუშაო ჯგუფებში შეხვედრაზე საერთოდ არ გამოცხადებულან და მაშინ ჩვენთვის მხარი არ დაუჭერიათ, მაგრამ არა უშავს, რადგან ახლა აქვთ ეს პოზიცია. კარგია, უბრალოდ, მეცინება ხოლმე, როდესაც მცდელობაა, რომ რომელიმე პარტიამ თავის ინიციატივად ჩათვალოს მიწის გაყიდვის აკრძალვა. კიდევ უფრო სასაცილო რამ მოხდა, როდესაც ხელისუფლებამ გამოაცხადა, რომ მიწის გაყიდვის აკრძალვა ჩვენი ინიციატივა იყო და ამას ოპოზიცია თავისად მიიჩნევსო. კი ბატონო, იყოს მათი ინიციატივა, თუმცა ეს რომ ტყუილია, მე მგონი, ყველამ ძალიან კარგად იცის, ოღონდ აკრძალონ მიწის გაყიდვა, მაგრამ ჩვენ ხომ თვალნათლივ ვხედავთ, ის, რაც ახლა ხელისუფლებამ განაცხადა, არის, მხოლოდ და მხოლოდ, საზოგადოების შეცდომაში შეყვანის მცდელობა, როდესაც ლაპარაკობენ, რომ ორგანულ კანონში ჩავწერთ; ჩავწერთ, რომ ზოგადად კი აკრძალულია, მაგრამ გამონაკლისები შეიძლება იყოს… ამდენი რომ არ იწვალონ და არ იხლაფორთონ, ვთავაზობ პირდაპირ ასეთ ფორმულირებას, რომ ჩაწერონ ასე: უცხოელებზე მიწის გაყიდვა საქართველოში აკრძალულია, გარდა იმ შემთხვევებისა, როდესაც ბიძინა ივანიშვილს დასჭირდება რომელიმე მიწის ყიდვა-გაყიდვა. პირდაპირ ჩავწეროთ და ამით დავამთავროთ! რად უნდა ამას წვალება, ორგანული კანონი, კონსტიტუცია, გამონაკლისი, პირდაპირ ჩავწეროთ! ეს არის ძალიან მარტივი და სამწუხაროდ, ის სიმართლე, რომლის წინაშეც ჩვენ ვდგავართ! რამ განაპირობა ჩვენი ინიციატივა _ სრულიად არასასიკეთოდ ვითარდება ქვეყნისთვის მოვლენები, 5-10-15 წლის წინათ ქვეყანაში ეს საკითხი ასე მწვავედ არ იდგა, მაგრამ ახლა როდესაც გეოპოლიტიკური, გეოსტრატეგიული ვითარებები ძალიან შეცვლილია, როდესაც მიგრაციული პროცესი ძალიან გაზრდილია, როდესაც დაძრულია ხალხი მთელი ახლო აღმოსავლეთიდან და ძალიან სერიოზულია მიგრაციული პროცესები, როდესაც ვხედავთ, რომ ჩვენს ქვეყანას მოაწყდა მიგრანტების ნაკადი ახლო აღმოსავლეთის სახელმწიფოებიდან, რა თქმა უნდა, ამან შექმნა კიდევ უფრო მეტი სერიოზული პრობლემა მიწასთან დაკავშირებით. არ მინდა, ფობიური განცხადებები გამომივიდეს, ყველა ერსა და სახელმწიფოს პატივს ვცემ, მაგრამ ჩემი ქვეყნის ინტერესები უპირველესია. როდესაც ვხედავ, რომ ქვეყანაში, პრაქტიკულად, ჩნდება კუნძულები, სადაც არის, მაგალითად, ჩინური ქალაქი, არაბული ქალაქი, კომპაქტური ადგილები ლამის ეთნიკურად დასახლებული ჯგუფებისა, რა თქმა უნდა, ეს ასეთ პატარა ქვეყანაში იწვევს ძალიან სერიოზულ შეშფოთებას. აქ არაფერ შუაშია დიდი ინვესტიციები იმიტომ, რომ ჯერ ერთი, მის შემოსვლას სჭირდება ის კი არა, რომ ქვეყანაში უგვირგვინო მეფე იყოს, არამედ იყოს რეალურად სასამართლო, მთავრობა და იჯარითაც მშვენივრად შემოვლენ დიდი კომპანიები თუ ვინმეს შემოსვლა უნდა, ოღონდ გარანტიები უნდა ჰქონდეს იმისა, რომ ერთი ადამიანის ნება-სურვილზე არ იქნება მათი ქვეყნიდან პანღურით გაგდება და ერთ ადამიანს უცებ არ მოუნდება, რომ მათ ტერიტორიაზე არსებული ხე მოთხაროს და ამიტომ არ გაყრის მათ ქვეყნიდან, ეს გარანტიები სჭირდება ინვესტიციებს და არა ის, რომ მაინცდამაინც მიწა საკუთრებაში ჰქონდეთ უცხოელებს. ჩვენ მივწერეთ იუსტიციის სამინისტროს, რომ მოეცა ინფორმაცია ბოლო წლებში გასხვისებული მიწების თაობაზე, უკვე რამდენიმე თვეა, პასუხი არ მიგვიღია, იუსტიციის სამინისტრომ დაარღვია ყველანაირი ვადები იმიტომ, რომ, ჩვენი ინფორმაციით, ვითარება ძალიან არასახარბიელოა. ამან განაპირობა ჩვენი ნამდვილად საქვეყნო და პატრიოტული ინიციატივა. კარგია, რომ ახლა ამას ძალიან ბევრი ადამიანი უჭერს მხარს, მაგრამ ნებისმიერი გამონაკლისის ჩაწერა ჩვენთვის აბსოლუტურად მიუღებელია.

_ თვითმმართველობის ორგანოების რეფორმის ფარგლებში ხელისუფლებამ კანონპროექტი შეიმუშავა, რომლითაც ქალაქის სტატუსი მოეხსნათ თვითმმართველ ქალაქებს. ხელისუფლება რაიონების ადმინისტრაციებისა და საკრებულოების გაერთიანებას მათი შენახვის სიძვირით ხსნის. თქვენ როგორ აფასებთ ხელისუფლების ამ ნაბიჯს და რამდენად რეალურად გამოიყურება ხელისუფლების მხრიდან ეს მიზეზი?

_ სიძვირეზე თუ არის ლაპარაკი, ძალიან ძვირი გვიჯდება დღევანდელი ხელისუფლება თავისი აპარატის შენახვით, მაშინ გავაუქმოთ! რას ნიშნავს, ძვირი ღირს თვითმმართველობის შენახვა?! რესურსები ეფექტიანად უნდა გადანაწილდეს და არანაირი სიძვირე არ იქნება! ჯერ სად ხართ? _ კიდევ თუ გავყიდით ხმებს, კიდევ თუ გავჩუმდებით იმის იმედად, რომ ბიძინა ივანიშვილი ერთ მშვენიერ დღეს გაიღვიძებს და ყველას კრედიტებს დაუფარავს, ყველას ელექტროენერგიის ხარჯებს გადაუხდის, ციდან ფულებს გადმოყრის და ვინც მოასწრებს, ყველა მიიღებს, ამის ხარჯზე თუ ვიქნებით, კიდევ ბევრ რამეს გააუქმებს. ფაქტობრივად, ქვეყანა გაუქმდა, ივანიშვილი აუქმებს ქვეყანას და რა გასაკვირია, რომ თვითმმართველი ქალაქები გააუქმოს?! პარლამენტი გააუქმა, მთავრობა გააუქმა, სასამართლო გააუქმა, ახლა პრეზიდენტის ინსტიტუტს აუქმებს და დიდი ამბავი, თვითმმართველი ქალაქები გააუქმოს! სანამ ვითმენთ, გაუქმებების პროცესები გაგრძელდება!

_ საკონსტიტუციო საკითხებზე მომუშავე კომისია პროექტის საყოველთაო განხილვას ატარებდა, სადაც, ძირითადად, სახელისუფლებო რესურსი იყო წარმოდგენილი, თან არც ერთ მოქალაქეს თვალით არ ჰქონდა ნანახი ახალი კონსტიტუციის პროექტი და ზეპირად მსჯელობდა საკითხის ირგვლივ. ამ ფასადური განხილვის ფონზე ხელისუფლება აცხადებს, რომ მხოლოდ „ვენეციის კომისიის“ რეკომენდაციას გაითვალისწინებს. რას ელოდებით „ვენეციის კომისიისგან“?

_ რასაც ხელისუფლება ამბობდა, რომ საზოგადოებაში განხილვები მოეწყობოდა, ეს იყო აბსოლუტური ფარსი, განსაკუთრებით მას შემდეგ, რაც ხელისუფლებამ აბსოლუტური უსუსურობა დაანახვა საზოგადოებას ფილარმონიაში ჩაშლილი შეხვედრის შემდეგ. ხელისუფლებამ პარტიზანული შეხვედრები დაიწყო, ჩუმად ხვდებოდა რეგიონებში ხალხს, მაგალითად, მე და ჩემმა თანაპარტიელებმა შეხვედრების შესახებ ტელევიზიით გავიგეთ პოსტ ფაქტუმ ჩატარებულ შეხვედრებზე. ხელისუფლებას იმის თავხედობა ეყო, რომ ეთქვა, _ ოპოზიცია, პრაქტიკულად, არ ესწრებოდაო. სადაც ვერ გავიგეთ, რა თქმა უნდა, ვერ ვესწრებოდით, როცა ინფორმაცია გვქონდა, ყველა შეხვედრას დავესწარით. ხელისუფლებამ აბსოლუტური უსუსურობა გამოავლინა, რომელსაც არ შეუძლია, ელემენტარულად, მართოს ის დარბაზიც კი, სადაც, ზოგ შემთხვევაში, საკმაოდ მართული პროცესები იყო და სადაც უმრავლესობა მათი პარტიული სიიდან მიყვანილი ადამიანი იყო. რაც შეეხება განცხადებას, რომ მხოლოდ „ვენეციის კომისიის“ აზრს გავითვალისწინებ, ესეც აბსოლუტურად მიუღებელია, თუ ჩვენ ვართ სუვერენული სახელმწიფო და თუ ეს არის პოლიტიკური პროცესი, პირველ რიგში, უნდა გაითვალისწინო შენი პოლიტიკური ოპონენტების მოსაზრებები. იმისთვის არსებობს დედამიწაზე ხელისუფლება და ოპოზიცია, რომ ისინი საუბრობდნენ ერთმანეთთან, ოპოზიცია გამოხატავს საზოგადოების გარკვეულ აზრს და ხელისუფლება ვალდებულია, იმ მეორე ნაწილის აზრიც გაითვალისწინოს, რომელმაც მას არჩევნებში მხარი არ დაუჭირა. როგორც ვიცი, „ვენეციის კომისია“ ბერლინის შეხვედრის შემდეგ გაოგნებულია ჩვენი ხელისუფლების პოზიციით, რომელმაც, ჩემი ინფორმაციით, ლამის, „ვენეციის კომისიის“ დაშანტაჟებაც კი სცადა. ვფიქრობ, რომ ამ კომისიის დასკვნა დაეფუძნება იმ მოთხოვნას, რომელიც უკვე გახმოვანდა კონსენსუსის აუცილებლობასთან დაკავშირებით, იმიტომ, რომ კონსტიტუცია არის ერთადერთი დოკუმენტი, რომელსაც აუცილებლად სჭირდება ლეგიტიმურობისთვის საზოგადოების გარკვეული შეთანხმება. კონსტიტუცია არის დოკუმენტი, რომელიც ეკუთვნის ყველას, ხელისუფლებასაც, ოპოზიციასაც და შეუძლებელია, რომ მხოლოდ ერთმა პარტიამ შეცვალოს იგი თავისი მოსაზრებებიდან გამომდინარე. ძალიან კარგად იცით, თუ ვინმე კრიტიკული იყო და მართლა ებრძოდა სააკაშვილს, მე ვიყავი, მაგრამ მას, როგორც პოლიტიკოსს, ესმოდა, რომ დემოკრატიული ფასადი მაინც უნდა შეენარჩუნებინა და როდესაც კონსტიტუციური ცვლილებები ხდებოდა, იმას ცდილობდა, რომ ყველა პარტია მისი წინააღმდეგი არ ყოფილიყო. მართალია, ამისთვის სატელიტ პარტიებს იყენებდა, რაც ძალიან ცუდია, მაგრამ გარკვეულ ძალისხმევას ხარჯავდა, რომ ისეთი განცდა არ ყოფილიყო, თითქოს ერთი პარტიისთვის არის მხოლოდ ეს კონსტიტუცია. ამ ხელისუფლებას ამაზეც კი არ უნდოდა, რომ თავი შეეწუხებინა და ნუ გვეტყვიან, რომ ისეთი პატიოსნები არიან, არ იყენებენ სატელიტ პოლიტიკურ პარტიებს. ეს ძალიან კარგად ჩანს პარლამენტში, ძალიან კარგად ჩანს, როგორ შეეკრა ბოკერია ხელისუფლებას და არ მინდა, სატელიტი პარტია დავარქვა, ყოველ შემთხვევაში, ჯერჯერობით, იგივე „პატრიოტთა ალიანსს“, მაგრამ არჩევნებზე, როდესაც 5 დღის განმავლობაში ნახევარ პროცენტზე თამაშობდა პარტიის რეიტინგი, ხმა არ ამოუღიათ სრულიად გასაგები მიზეზების გამო და თარხან-მოურავმა პირდაპირ თქვა, როდესაც მას ჰკითხეს, _ რატომ ხმას არ იღებო? _ ველოდებით, რა შედეგები დაიდება და მერე გავაკეთებ კომენტარსო. იქნებ, არც კი იყო სატელიტი, მაგრამ როდესაც ხელისუფლებამ იცის, რომ შეიძლება 5 დღე გაჩერდე შენთვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვან საკითხთან დაკავშირებით იმის მოლოდინში, ხელისუფლება გადმოგიგდებს თუ არა იმ შესაძლებლობას, რომ პარლამენტში შეხვიდე, ამას, რა თქმა უნდა, ხელისუფლება ყოველთვის გამოიყენებს. აქ არ არის იმაზე ლაპარაკი, ხელისუფლება ისეთი სუფთაა, რომ პირდაპირ მოქმედებს, ძალიან კარგად ვხედავთ მის რეალურ სახეს!

_ თვითმმართველობის არჩევნები მოდის. დავით უსუფაშვილი ცენტრისტული პარტიით პოლიტიკაში შემოსვლას აპირებს. „თავისუფალი დემოკრატები“ და რესპუბლიკელები ერთიანდებიან. როგორ ფიქრობთ, ეს მოიტანს თუ არა რაიმე სიახლეს პოლიტიკურ ველზე და თქვენი პარტია როგორ ემზადება ამ არჩევნებისთვის?

_ ძალიან საინტერესო მომენტია, რომ ჯერ ჩვენ არც ვიცით, ხელისუფლებამ დატოვა თუ არა დაბლოკების შესაძლებლობა ახალი რეალობიდან გამომდინარე. ესეც აბსოლუტური ნონსენსია. როგორ შეიძლება, არჩევნებამდე რამდენიმე თვეა დარჩენილი და პარტიებმა არ იცოდნენ, რჩება თუ არა თვითმმართველი ქალაქები? რომელი რჩება და რომელი _ არა? სად უნდა ვეძებოთ მერობის კანდიდატები, სად _ არა? ამავდროულად, არის მეორე ძალიან საინტერესო რეალობა, რომ ჩვენ ასევე არ ვიცით, უნდა ვიფიქროთ თუ არა დაბლოკებაზე, იმიტომ, რომ არ ვიცით, დარჩება თუ არა ამის შესაძლებლობა? ძალიან ბევრი ლაპარაკი იყო იმასთან დაკავშირებით, რომ, საერთოდ, რას იძლევა დაბლოკება პარტიებისთვის და, შესაბამისად, ბარიერი უნდა შეიცვალოს თუ არა? ამაზე აღარ შევჩერდები, ფაქტი ერთია, ჩვენ არც ბლოკები მოგვითხოვია, არც ბარიერის დაწევა, მაგრამ იქ, სადაც ბლოკები არ არის და აკრძალულია, ყველა ქვეყანაში ბარიერი დაწეულია. ეს არის ერთმნიშვნელოვანი და ხელისუფლება გვეუბნება, _ არის ქვეყნები, სადაც ბლოკები აკრძალულიაო. კი ბატონო, მაშინ თუ იმ ქვეყნის მაგალითს იღებ, ბარიერი უნდა დაწიო. თუ არ წევ ბარიერს, მაშინ პოლიტიკურ პარტიებს ბლოკების შექმნის შესაძლებლობა უნდა მისცე. სრულიად ნათელია, რომ ხელისუფლების მთავარი ამოცანაა, რადაც არ უნდა დაუჯდეს, შეინარჩუნოს ძალაუფლება და მიიღოს ისეთი საკანონმდებლო ცვლილებები, რომ სამუდამოდ დარჩეს ხელისუფლებაში. ჩვენ აქტიურად ვემზადებით არჩევნებისთვის, მიუხედავად იმისა, რომ ივანიშვილმა არჩევნებს აზრი დაუკარგა, თუმცა მაინც იმედი მაქვს, რომ საზოგადოება ნამდვილად გამოფხიზლდება ამ საპარლამენტო არჩევნებში მიღებული შედეგებიდან გამომდინარე და ადგილობრივ არჩევნებზე ხელისუფლებას დაანახვებს, რომ მისით უკმაყოფილონი არიან. ბლოკთან დაკავშირებით, ჯერჯერობით, ვერაფერს ვიტყვი იმიტომ, რომ თუ არჩევნები ნორმალურად ჩატარდა, ჩვენ ბარიერის პრობლემა არ გვაქვს არც მარტო და არც ბლოკებთან ერთად. თუ არჩევნები არ ჩატარდა და ის ციფრები დაწერეს, რომელსაც ივანიშვილი წინა საღამოს გადაწყვეტს, რომ უნდა დაიწეროს, მაშინ, რა თქმა უნდა, არაფერს აზრი არ აქვს. რაც შეეხება რესპუბლიკელებსა და „თავისუფალ დემოკრატებს“, მგონია, რომ ამ პარტიებზე სერიოზულად უნდა ვილაპარაკოთ, რადგან „თავისუფალი დემოკრატების“ პარტია აღარ არსებობს, ერთი-ორი ადამიანი გამოდის ამ პარტიის სახელით, ლიდერი გაქცეულია და წასულია, ყველა დანარჩენი ლიდერი, სამწუხაროდ, ბიძინა ივანიშვილს მიეყიდა და მის გუნდში გადაბარგდა, საერთოდ, რომელ პარტიაზე ვლაპარაკობთ?! იმის მერე, რაც პარტიის თავმჯდომარიან _ მთელი პოლიტსაბჭოიანად აღმოჩნდება, რომ პარტია აბსოლუტურად უთავოდ დარჩა არჩევნების შემდეგ, არ მგონია, რომ, საერთოდ, ამ პარტიას იმის ძალა და თუნდაც ამომრჩევლის წინაშე მორალური უფლებაც კი ჰქონდეს, რომ ბრძოლა გააგრძელოს. კი ბატონო, თუ გააგრძელებს და მართლა იბრძოლებს, რაც ამ პარტიისთვის არასოდეს ყოფილა დამახასიათებელი, იბრძოლოს, ამაში ცუდს ვერაფერს დავინახავ, თუ რეალური ბრძოლა იქნება და არა კვლავ ვინმეს სატელიტობა. რესპუბლიკელებზე  საერთოდ არ ღირს საუბარი. როგორც წესი, ამ პარტიაში ყოველთვის საინტერესო ხალხი იყო, მაგრამ ის არასოდეს ყოფილა პარტია და არასოდეს ყოფილა, მით უმეტეს, ეროვნული და სახელმწიფოებრივად მოაზროვნე პარტია. ამიტომ მათი გაერთიანება, დაბლოკება, შეცვლა, ჩემთვის არაფერს ცვლის. რაც შეეხება დავით უსუფაშვილს, მას პიროვნულად ძალიან დიდ პატივს ვცემ, მაგრამ გამოჩნდება, ის, საბოლოო ჯამში, რა გადაწყვეტილებას მიიღებს, ვის დაიყენებს გვერდით და რა პოზიციას დაიკავებს. მიუხედევად იმისა, რომ მე ძალიან ბევრ რამეში დათო უსუფაშვილის პოზიციებს კატეგორიულად არ ვიზიარებდი, როგორც ის ჩემს პოზიციებს, ქვეყნისთვის სამარცხვინოა, რომ ის ვერ მოხვდა პარლამენტში და მის ნაცვლად მოხვდა ის, ვინც მოხვდა! ის, თავისთავად, ცუდი ადამიანი არ არის, ნაბრძოლია სააკაშვილის პერიოდში, მაგრამ როცა ქვეყანაში არჩევნებია და არჩევანი დგება უსუფაშვილსა და ნებისმიერ სხვას შორის, რომელსაც მხოლოდ ის ღირსება აქვს ამ შემთხვევაში, რომ მას „ქართული ოცნება“ უჭერს მხარს და ხალხი უსუფაშვილს პარლამენტში არ ირჩევს, შეიძლება ბევრ რამეში არ ეთანხმებოდე, მაგრამ ის, რომ მისნაირი ადამიანი პარლამენტში უნდა იყოს, როცა ამას ერი ვერ გააცნობიერებს, ეს ძალიან დიდი პრობლემაა. თქვენ წარმოიდგინეთ პარლამენტი, რომ იქ ყოფილიყო თუნდაც დავით უსუფაშვილი, იქ ყოფილიყო ბურჯანაძე თავისი „დემოკრატიული მოძრაობით“, თუნდაც იგივე ალასანია, რომელიც ჩემს პოლიტიკურ სიმპათიებს ნამდვილად არ იმსახურებს, იგივე შალვა ნათელაშვილი და არა ის შემადგენლობა, რაც დღეს არის პარლამენტში. გაცილებით სხვა რეალობა იქნებოდა დღეს ქვეყანაში და ამდენ თავხედობას „ქართული ოცნება“ ნამდვილად ვერ გაბედავდა.

_ დედაქალაქის მერობისთვის თქვენს პარტიას თუ ეყოლება საკუთარი კანდიდატი და თუ შეარჩიეთ უკვე?

_ ჯერჯერობით, ვერაფერს გეტყვით, ვის ვფიქრობთ და როგორ, ამის დრო აუცილებლად მოვა.

თამარ ბატიაშვილი